honing

honing m (Nederlands: honing)

• Mofers: ho~ning (—, heu~ningske)

Sinneniem

• biejenhoning

Verbuging

honinge, —

honing m /hó:nɪŋ/

1. (aeteswaar) 'n zeute stóf die door bieje verzameldj wuuert oete nekter van blome, gesjik veur te aete door miense

Raod

't Waord honing haet gei mieëvaad; gebroek daoveur kónstruksjes wie saorten honing of pöt honing.

Aafbraeking

• ho-ning

Synoniem

• †zeim

Aafleijinge

• honingsbie, honingspot, honingsstek

Verwantje wäörd

• bie, maej, nekter

Zagswies

• emes honing ómme móndj smere: emes smeichele
• Drink tich mer 'n werm tas mèlk mit honing d'rin wens te verkaadj bös.

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 163.

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	honing		—
	IPA	/hó:nɪŋ/		—
dim.	sjrif	heuningske	heuningsken	heuningskes
	IPA	/hǿ:nɪŋ̊skʲe/	/hǿ:nɪŋ̊skʲen/	/hǿ:nɪŋ̊skʲes/	/hǿ:nɪŋ̊skʲez/
dat.	sjrif	honing		—
	IPA	/hó:nɪŋ/		—

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: honing

Baskisch: ezti(eu:) Fins: hunaja Frans: miel(fr:) m Grieks (nuuj): μέλι(el:) ó Ieslandjs: hunang ó Ingels: honey(en:) Koreaans: 벌꿀(ko:)

Nederlandjs: honing(nl:) g Pruus: Honig m Russisch: мёд(ru:) m Slowaaks: med(sk:) m Spaans: miel m Zieëws: 'eunienk m Zweeds: honung g

honing g /'ho:.nɪŋ/

1. (aeteswaar) honing