stipula

class.  (ca. 37 a.C.n.)

• Sed horum sunt discrimina quaedam et a pastionibus et a pecudum natura et a mulgendo: a pastionibus, quod ad alendum utile quod fit ab hordeo et stipula et omnino arido et firmo cibo pecude pasta; ad perpurgandum ab ea, quae a viridi pasta, eo magis, si fuerit ex herbis, quae ipsae sumptae perpurgare solent corpora nostra; a pecudum natura, quod lac melius est a valentibus et ab his quae nondum veteres sunt, quam si est contra. —De agricultura Varronis ^[1][2]

class.  (ca. 37-30 a.C.n.)

• Quid tempestates autumni et sidera dicam,

atque, ubi iam breviorque dies et mollior aestas,

quae vigilanda viris? vel cum ruit imbriferum ver,

spicea iam campis cum messis inhorruit et cum

frumenta in viridi stipula lactentia turgent? —Georgicon libri IV P. Vergilii Maronis ^[3]

class.  (8-12 p.C.n.)

• nos quoque floruimus, sed flos erat ille caducus,

flammaque de stipula nostra brevisque fuit.

neve tamen tota capias fera gaudia mente,

non est placandi spes mihi nulla dei,

vel quia peccavi citra scelus, utque pudore

non caret, invidia sic mea culpa caret,

vel quia nil ingens ad finem solis ab ortu

illo, cui paret, mitius orbis habet. —Tristia Ovidii Nasonis ^[4]

class.

• Non quilibet virgeam cratera texuerunt manu et vili obliverunt luto, deinde stipula aliisque silvestribus operuere fastigium, et pluviis per devexa labentibus hiemem transiere securi? —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[5][2]

saec. I.

• Annicula non inprobe concipit, sed iniri debet mense Februario, quattuor quoque mensibus feta, quinto parere, cum iam herbae solidiores sunt, ut et firma lactis maturitas porcis contingat, et cum desierint uberibus ali, stipula pascantur, ceterisque leguminum caducis frugibus. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[6][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Frumenta cum defloruere, crassescunt maturanturque, cum plurimum, diebus XL, item faba, paucissimis cicer. id enim a sementi diebus XL perficitur. milium et panicum et sesama et omnia aestiva XL diebus maturantur a flore, magna terrae caelique differentia. in Aegypto enim hordeum sexto a satu mense, frumenta septumo metuntur, in Hellade VII hordeum, in Peloponneso octavo, et frumenta etiamnum tardius. grana in stipula crinito textu spicantur. in faba leguminibusque alternis lateribus siliquantur. fortiora contra hiemes frumenta, legumina in cibo. —Naturalis historia Plinii ^[7]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• O quam magnus homo es, qui faece rubentis aceti

Et stipula et nigro pane carere potes!

Leuconicis agedum tumeat tibi culcita lanis

Constringatque tuos purpura pexa toros,

Dormiat et tecum, modo qui dum Caecuba miscet

Convivas roseo torserat ore puer:

O quam tu cupies ter vivere Nestoris annos

Et nihil ex ulla perdere luce voles! —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[8][2]

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Aggredior enim iam ad ipsum crimen magiae, quod ingenti tumultu ad invidiam mei accensum frustrata expectatione omnium per nescio quas anilis fabulas defraglauit. Ecquandone vidisti, Maxime, flammam stipula exortam claro crepitu, largo fulgore, cito incremento, sed enim materia levi, caduco incendio, nullis reliquiis? —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[9][2]

saec. VII.

• Stipulae sunt foliae seu vaginae, quibus culmus ambitur atque fulcitur ne pondere frugis curvetur, quae ambiunt culmum: et dicta stipula quasi usta, et quasi ustipula. Stipula dicta ab usto; collecta enim messe uritur propter culturam agri. Item stipula vel quia pars eius uritur, pars interdum pro palea praeciditur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[10][2]