maribus

Discretiva

maribus dictio est in variis linguis:

API: /ˈma.ri.bus/

Syllabificatio phonetica: ma·ri·bus — morphologica: mar-ibus

Apuleius
ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (ca. 47-45 a.C.n.)

Bellona ab bello nunc, quae Duellona a duello. Mars ab eo quod  maribus  in bello praeest, aut quod Sabinis acceptus ibi est Mamers. Quirinus a Quiritibus. Virtus ut viritus a virilitate. Honos ab onere: itaque honestum dicitur quod oneratum, et dictum:

Onus est honos qui sustinet rem publicam. —De lingua Latina Varronis ^[1]^[2]

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

Trogodytas super Aethiopiam velociores equis esse Pergamenus Crates, item Aethiopas octona cubita longitudine excedere; Syrbotas vocari gentem eam. Nomadum Aethiopum secundum flumen Astragum ad septentrionem vergentium gens Menisminorum appellata abest ab oceano dierum itinere viginti. animalium, quae cynocephalos vocamus, lacte vivit, quorum armenta pascit  maribus  interemptis praeterquam subolis causa. —Naturalis historia Plinii ^[3]^[2]

saec. II. (ca. 170 p.C.n.)

Unus denique et manu promptior et corpore vastior his adfatibus et ceteros incitabat: «Heus pueri, quam  maribus  animis et viribus alacribus dormientes adgrediamur. Omnis cunctatio ignavia omnis facessat e pectore: stricto mucrone per totam domum caedes ambulet. Qui sopitus iacebit, trucidetur; qui repugnare temptaverit, feriatur. Sic salvi recedemus, si salvum in domo neminem reliquerimus.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[4]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber quintus, X. p. 73 — maribus
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 Vicicitatio: maribus.
↑ ^3.0 ^3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 2, [31] — maribus
↑ ^4.0 ^4.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber III. Capitulum V. Versus 4 — maribus