haf

• IPA^(kilîd): /hɑːf/
• Jihevqetandin: haf

haf mê

1. cihê ku dîmen, kes, lê baş tê dîtin, hêsî, bilindcî Derketibû 'haf'a gund û li gund temaşe dikir.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. hizûr, pêşî, bal Roja heşirmîzanê, dema ku însan derdikeve hafa Xwedê, ji hemû kiryarên xwe yên pîs, şerm dike.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ji wêjeya nivîskî

Beîvan kulîlk vekir da dîlber were 'haf'ê

Di bin per û baskên xwe dil bigihîne tewafê

(Ji helbesta Rojen Barnas; Beîvno)

Ji wêjeya devkî

Seyranê, îro min li hafa Elajgirê temaşe kir...

Dengbêj Keremê Kor - Seyrana Mele Mûsa^[1]

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

haf nêtar

1. (erdnîgarî) derya, behr, dengiz
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên derya hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

haf nêtar

1. (erdnîgarî) derya, behr, dengiz
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên derya hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}