Kaisar Longqing

Kaisar Longqing (Hanzi: 隆庆, 1537-1572) ya iku kaisar ka-12 saka Dinasti Ming kang nguwasani tahta sadawané 6 taun ya iku saka taun 1567-1572.^[1][2] Lair karo jeneng cilik Zhu Zaihou (朱載垕), ya iku anak nomer telu saka Kaisar Jiajing.^[2] Taun 1539 dhèwèké diwènèhi gelar Pangeran Yu.^[2] Sawisé Jiajing mangkat taun 1567 dhèwèké dadi penerus saka tahtane bapake, rezime banjur dijenengi Longqing.^[2]

Sawisé munggah tahta, Longqing banjur njupuk tindakan kanggo mbenerake kabèh kang ora bener nalika ana ing mangsa papréntahane bapake.^[2] Dhèwèké nglakokaké reformasi ana ing papréntahane kanthi cara ngukum para penjilat saka papréntahan bapake lan mènèhi pagawéan marang pejabat-pejabat kang bersih kanggo ngatasi situasi.^[2] Jendral Qi Jiguang kang tau duwé jasa ngalau bajak laut Jepang saka pasisir wétan lan mènèhi prentah kanggo nguwati pertahanan ana ing Tembok Besar.^[1] Nagarawan ulung, Gao Gong lan Zhang Juzheng diwènèhi prentah kanggo nganakake negosiasi damai karo Mongol.^[1] Aktivitas dagang uga dibuka manèh ana ing watesan kang ndadèkaké gayutan antarané Tiongkok lan Mongol kang wis mbeku suwé bisa rampung.^[2] Perkara iki ndaddekake stabilitas ana ing sasawane wates lor.^[2] Longqing uga majuke babagan dagang karo nagara-nagara liyané kaya Éropah, Afrika, lan nagara Asia liyané.^[2] Kajaba iku, dhèwèké uga nguwati daerah wates kulon kalebu uga kutha pelabuhan sadawané Zhejiang lan Fujian kanggo nyegah serangan bajak laut kang tau dadi momok nalika jaman papréntahan Jiajing.^[2]