Galego

Vexa na Galipedia o artigo acerca de «intransitivo».

• Pronuncia: /intɾansiˈtiβo̝/ (AFI)

intransitivo (sg: intransitivo; pl: intransitivos)

1. (Gramática) Dise dos verbos e oracións que non teñen complemento directo, isto é, non teñen un elemento, á parte do suxeito, que reciba directamente a acción descrita polo verbo.

• intransitivamente
• intransitividade

• Castelán: intransitivo ^(es)
• Alemán: intransitiv ^(de)
• Catalán: intransitiu ^(ca)
• Finés: intransitiivinen ^(fi)
• Francés: intransitif ^(fr)
• Inglés: intransitive ^(en)
• Italiano: intransitivo ^(it)
• Neerlandés: onovergankelijk ^(nl)
• Portugués: intransitivo ^(pt)