Vestio Alonieco

Vestio Alonieco
Deus dos animais, comercio, fertilidade e caza
Deus Vestius Aloniecus (Museo de Pontevedra)
Animais	Cervo
Símbolos	Cornos
Rexión	Gallaecia
Grupo étnico	Galaicos

Vestio Alonieco era un dos deuses galaicos, vinculado a tradición céltica centro-europea e comparado co deus Cernunnos polas representacións desta divindade como antropomorfos con coroa e cornos, tal e como se amosa nun relevo atopado en Lourizán próximo a dúas aras adicadas a esta divindade.^[1]

De acordo con André Pena Graña, o nome de Vestio provén da raíz indoeuropea *Uest-io posiblemente "hospedeiro, accomodation provider", como *gwest mais o sufixo latino -ius; é comparable ao latín hostpit-, de hosti-pot(i)s, *protector dos estranxeiros, hospes, "hospedeiro, invitado, estranxeiro", e semellante ao inglés antigo giest; ao gótico e neerlandés gast; ao antigo eslavo gost, e o antigo frisón jest, [jesthus, hoxe gasthuis, "hospital"].^[2] Segundo o mesmo autor, Alon-ieco provén posiblemente de *al, *h₂el-, do concepto indoeuropeo para alimentar, engordar, nutrir. Al-an* "nútrense, medran"; got. al-jan* (1) 3, sw. V. (1), "engordar" W.: xerm. *alan, st. V., sich nähren "nutrir", Pk 26; ae. al-an, st. V. (6), nähren, hervorbringen; "nutrir, abastecer"] as almas.

As inscricións dedicadas ao deus Vestio Alonieco foron descubertas na parroquia de Lourizán, en Pontevedra, na forma de tres aras votivas.^[2] As aras foron descubertas en 1944 encaixadas en dúas casas e un muro. Unha era anepigráfica e as outras dúas estaban consagradas ao Deo Vestio Alonieco. O relevo coa figura do deus apareceu.^[3]

A placa na que aparece representado o deus (de 67 x 46 x 16 cm) foi atribuída por Bouza Brey ao deus Aloniecus porque apareceu no mesmo lugar da Igrexa, de Lourizán, pero cómpre advertir que as tres aras e a placa co relevo apareceron descontextualizadas. Esta última, segundo Bouza Brey, formaba parte dun "muro de peche da finca propiedade do político Eugenio Montero Ríos, na esquina, á esquerda da estrada [de Pontevedra a Marín] en situación moi baixa".^[4]

O deus aparece como un humano con cornos e co queixo alongado.^[5] Ten os brazos en cruz rematados nunhas amplas mans abertas. Cuevillas foi o primeiro en relacionalo co deus irlandés Lugh e o seu epíteto "lamfada" (o de longas mans) que xunto con dúas esvásticas gravadas nas súas aras veñen a confirmar as características solares desta divindade, xa que ambos os rexistros iconográficos (mans longas e esvásticas) adoitan aparecer asociados noutros paralelos europeos que teñen un mesmo significado solar que comparte con Lugh e Cernunnos, deuses célticos tamén solares e cornudos.^[6].

• Cernunnos