Revolta Maji Maji

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xullo de 2017.)

A revolta Maji Maji foi unha rebelión das tribos africanas nativas na África Oriental Alemá contra as autoridades coloniais, que tivo lugar entre 1905 e 1907.

Como resultado da repartición de África na Conferencia de Berlín entre as potencias europeas, Alemaña quedara con algunhas colonias esparexidas polo continente, entre elas a actual Tanzania, agás Zanzíbar chamada entón a África Oriental Alemá, a presenza alemá no interior da colonia era escaso, as autoridades alemás empregaban a forza para manter o control e asegurar o pagamento das taxas ou obrigar ao traballo forzado para construír estradas. Segundo o goberno da colonia o suroeste da colonia constituía un terreo ideal para o cultivo do algodón, así que o goberno deu concesións a uns poucos alemáns para cultivalo, aos nativos confiscáronselles as terras e obrigóuselles a traballar no cultivo do algodón a cambio dun salario escaso, a situación era desesperada en moitas comunidades.

En 1904 nunha pequena aldea, o feiticeiro Kinjikitile Ngwale afirmou estar posuído polo espírito dunha serpe chamada Hongo. Ngwale comeza a denominarse Bokero e a desenvolver a crenza que o pobo da África Oriental alemá estaba chamado a eliminar os alemáns, e deu aos seus seguidores unha poción de guerra: auga (maji en Suahili) mesturada con aceite de rícino e grans de millo miúdo. Os peregrinos chegan por centos á aldea ao correrse a voz da chegada dun profeta

A revolta estoupa en xullo de 1905, os guerreiros do maji maji queiman plantacións e granxas, matando aos seus ocupantes. Os seguidores do movemento de Bokero estaban pobremente armados, pero eran numerosos, e dende a orixe do rebelión nas montañas Matumbi no sur do que agora é Tanzania atacaron as gornicións alemáns. No sur da colonia os alemáns contaban con 458 soldados europeos e 588 nativos, pero estaban ben armados, polo que deciden fortificarse á espera da chegada de reforzos.

En agosto de 1905 varios milleiros de rebeldes Maji, dirixidos por outro feiticeiro, atacaron a gornición local de Mahenge defendida polo tenente von Hassen con 60 nativos e unha metralladora.

Os ngoni decidiron unirse á revolta con 5.000 guerreiros e atacaron Mahenge o 21 de outubro, pero foron igualmente rexeitados.

O káiser Guillerme enviou dous cruceiros coa súa dotación como reforzo, e cando en outubro chegaron de Alemaña 1.000 soldados, o conde Adolf von Götzen, o gobernador decidiu marchar ao sur para restaurar a orde, no seu avance os alemáns destruíron aldeas, gando e campos e reservas de alimentos utilizados polos rebeldes. En abril de 1906 o suroeste quedou pacificado.

No sueste a resistencia continuou en forma de guerrilla, pero os alemáns mesmo prohibiron cultivar para rendelos por fame e non foi ata agosto de 1907 no que se pacificou definitivamente o territorio.

Por causa da revolta morreron algúns miles centos de alemáns e 75.000 nativos e a colonia permaneceu en calma ata a primeira guerra mundial.