Rede de sumidoiros

Denomínase rede de sumidoiros ao sistema de estruturas e tubaxes usadas para o transporte de augas servidas (rede de sumidoiros sanitaria), ou augas de chuvia, (rede de sumidoiros pluvial) dende o lugar en que se xeran ata o sitio en que se dispoñen e/ou tratan. Existen, aínda en funcionamento, redes de sumidoiros mixtas, que xuntan as augas negras e grises coas augas de chuvia. Así a todo este tipo de rede de sumidoiros deixou de empregarse e, actualmente, constrúense case exclusivamente redes de sumidoiros separadas para augas servidas e augas pluviais.

Características

As redes de sumidoiros son estruturas hidráulicas que funcionan a presión atmosférica, só moi raramente e por tramos breves, están constituídas por tubaxes que traballan a presión. Noutras palabras son canles de sección circular, ou seccións compostas, soterradas nas vías públicas.

A rede de sumidoiros é considerada un servizo básico, así a todo a cobertura destas redes nas cidades de países en desenvolvemento é ínfima en relación coa cobertura das redes de auga potable. Isto xera importantes problemas sanitarios.

Durante moito tempo, a preocupación dos concellos estaban máis dirixidas a construír redes de auga potable, deixando para un futuro indefinido a construción das redes de sumidoiros.

Actualmente (2010) as redes de rede de sumidoiros son un requisito para aprobar a construción de novas urbanizacións.

Compoñentes dunha rede de rede de sumidoiros sanitaria

Os compoñentes son:

Colectores terciarios: Son tubaxes de pequeno diámetro (150 a 250 mm de diámetro interior, que poden estar colocadas debaixo das beirarrúas, ás cales se conectan as acometidas domiciliares;
Colectores secundarios: Son as tubaxes que recollen as augas dos terciarios e condúcenos aos colectores principais. Sitúanse soterradas, nas vías públicas.
Colectores principais: Son tubaxes de grande diámetro, situadas xeralmente nas partes máis baixas das cidades, e transportan as augas servidas ata o seu destino final.
Pozos de inspección: Son cámaras verticais que permiten o acceso aos colectores, para facilitar o seu mantemento.
Conexións domiciliares: Son pequenas cámaras, de cemento ou plástico que conectan o rede de sumidoiros privada, interior á propiedade, coa pública, nas vías.
Estacións de bombeo: Como a rede de rede de sumidoiros traballa mediante a forza da gravidade, para funcionar correctamente as tubaxes deben ter un certo declive, calculado para garantir á auga unha velocidade mínima que non permita a sedimentación dos materiais sólidos transportados. En cidades situadas en locais con topografía plana, os colectores poden chegar a ter profundidades superiores a 4 – 6 m, o que fai difícil e custosa a súa construción e complicado o seu mantemento. Nestes casos pode ser conveniente intercalar na rede estacións de bombeo, que permiten elevar a auga servida a unha cota próxima á cota da vía.
Liñas de impulsión: Tubaxe en presión que se inicia nunha estación de bombeo e conclúese noutro colector ou na estación de tratamento.
Estación de tratamento das augas servidas: Existen varios tipos de estacións de tratamento, que pola calidade da auga á saída da mesma clasifícanse en: estacións de tratamento primario; secundario; ou, terciario.
Disposición final do as augas tratadas: A disposición final da auga tratada pode ser:
- Levada a un río ou regato;
- Vertida ao mar en proximidade da costa;
- Vertida ao mar mediante un emisario submarino, levándoa a varias centenas de metros da costa;
- Reutilizada para rego.

Compoñentes dunha rede de rede de sumidoiros pluvial

Os compoñentes dunha rede de rede de sumidoiros pluvial son:

Foxos: Os foxos recollen e concentran as augas pluviais das vías e dos terreos lindantes.
Bocas de tormenta: Son estruturas verticais que permiten a entrada da auga de chuvia aos colectores, retendo parte importante do material sólido transportado
Colectores secundarios: Son as tubaxes que recollen as augas de chuvia dende as bocas de tormenta e condúcenas aos colectores principais. Sitúanse soterradas, nas vías públicas.
Colectores principais: Son tubaxes de gran diámetro, de sección rectangular ou canles abertas, situadas xeralmente nas partes máis baixas das cidades, e transportan as augas servidas ata o seu destino final.
Pozos de inspección: Son cámaras verticais que permiten o acceso aos colectores, para facilitar o seu mantemento.
Áreas de expansión: Estas estruturas utilízanse raramente, en casos críticos, onde é necesario laminar as ondas de avenidas.
Disposición final das augas de chuvia: Son estruturas destinadas a evitar a erosión nos puntos en que as augas de chuvia recolleitas se verten en canles naturais de ríos ou mar.

Véxase tamén