Olivier Panis

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde decembro de 2016.)

Olivier Panis

Biografía
Nacemento	2 de setembro de 1966 (58 anos) Lión, Francia
Actividade
Ocupación	piloto de automobilismo, axente deportivo, piloto de Fórmula Un
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Fillos	Aurélien Panis

Olivier Panis, nado en Oullins (Lión) o 2 de setembro de 1966, é un piloto de carreiras francés. Panis participou na Fórmula 1 durante dez tempadas, logrando unha vitoria no Gran Premio de Mónaco de 1996, para o equipo Ligier. En 2019, era o último piloto francés a gañar un Gran Premio de Fórmula Un.

É o pai do piloto de carreiras Aurélien Panis.^[1]

Nado en Oullins, Lión, Panis, como moitos pilotos de Fórmula 1 iniciou a súa carreira nos karts. Despois de formarse nos karts, Olivier correu varios anos nunha serie de "Júnior" antes de correr na Fórmula 3 francesa. Gañou un campionato de Fórmula Renault en 1989 e rematou segundo na Fórmula 3 francesa en 1991. Finalmente participou na Fórmula 3000 Internacional (Fórmula 3000), e gañou o campionato en 1993.

Con 27 anos de idade Panis debutou en 1994 na fórmula 1, no equipo francés Ligier. Sorprendentemente, conseguiu un segundo posto en Hockenheimring e rematou o campionato de pilotos na undécima posición.

O ano seguinte, Panis sorprendeu novamente con outro segundo lugar, esta vez no Gran Premio de Australia de 1995, con todo rematou dúas voltas detrás do gañador. Unha serie de cuartos lugares noutras carreiras permitiu que o francés rematara en oitavo lugar no campionato.

Con todo, o máis destacado da carreira de Panis ocorreu no Gran Premio de Mónaco de 1996. Baixo unha choiva torrencial, o francés amosou as súas mellores habilidades nunha carreira na que só catro coches foron capaces de rematar a proba. Esta vitoria foi a primeira de sesenta e seis anos de competición en que o primeiro lugar en Mónaco quedoua en mans dun piloto francés e un equipo francés. Foi o único flash nunha tempada gris para o piloto, onde no resto de carreiras, non conseguiu pasar da quinta posición.

Panis tiña potencial para facer unha boa tempada en 1997, agora baixo o mando de Alain Prost, que adquirira Ligier. Despois de seis carreiras, estaba en terceiro lugar no campionato grazas a un segundo posto en España e un terceiro posto no Brasil. Con todo, un accidente en Canadá custoulle unha perna rota e oito carreiras sen participar. Tras a súa reaparición non mostrou sinais de molestias e puido volver ao seu nivel de inicio de tempada, terminando o campionato nun aceptable noveno lugar, tendo en conta as circunstancias anteriores.

Na tempada de Fórmula 1 de 1998, con todo, as cousas non podían ser peores para Panis. En gran parte debido á baixa fiabilidade do seu coche. Panis non conseguiu lograr un só punto en toda a tempada. Na tempada seguinte só logrou dous puntos, tralo cal rematou a súa relación con Prost.

A pesar desta situación Panis estaba a piques de ir a pilotar un dos Williams, pero en vez diso, optou por aceptar un posto como piloto de probas en McLaren. Isto permitiulle asinar un contrato con BAR en 2001. Con todo, BAR demostrou non ser o gran equipo que moitos esperaban e no ano 2002 pilotando o modelo BAR 004 terminou décimo cuarto na clasificación, con só tres puntos.

No 2003 Panis asinou por Toyota, o equipo estaba comezando o seu segundo ano na categoría e esixiu os seus servizos para que aportase os seus coñecementos e servir como unha guía para o seu compañeiro, o debutante Cristiano da Matta. Con todo, o resultado final para o piloto foi o mesmo que nos dous anos anteriores. Especialmente destacou nos eventos de cualificación de cada gran premio na loita pola 'pole'.

O piloto permaneceu en Toyota en 2004 a súa décima tempada na Fórmula 1. A principios de outubro do mesmo ano Panis anunciou a súa intención de retirarse tras o Gran Premio do Xapón, aínda que permaneceu no equipo xaponés dous anos como piloto de probas ata decembro de 2006, que pechou no Circuíto Permanente de Jerez doce anos ligado á Fórmula 1. cando era o piloto máis veterano da categoría con 40 anos de idade.

Posteriormente participou no Trophée Andros (carreiras de xeo en estrada) cun Skoda sendo o seu compañeiro de equipo Jacques Villeneuve.

(clave) (Carreiras en letra grosa indican pole position) (Carreiras en itálica indican volta rápida)

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos. xeral	Pos. clase
2008	Team Oreca-Matmut	Marcel Fässler Simon Pagenaud	Courage-Oreca LC70-Judd	LMP1	147	Ret	Ret
2009	Team Oreca-Matmut AIM	Nicolas Lapierre Soheil Ayari	Oreca 01-AIM	LMP1	370	5º	5º
2010	Team Oreca-Matmut	Nicolas Lapierre Loïc Duval	Peugeot 908 HDi FAP	LMP1	373	Ret	Ret
2011	Team Oreca-Matmut	Nicolas Lapierre Loïc Duval	Peugeot 908 HDi FAP	LMP1	339	5º	5º

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Olivier Panis

• Olivier Panis páxina oficial Arquivado 09 de maio de 2008 en Wayback Machine.