Laura Annie Willson

Laura Annie Willson

Biografía
Nacemento	15 de agosto de 1877 Halifax, Reino Unido (pt)
Morte	17 de abril de 1942 (64 anos) Walton-on-Thames, Reino Unido (pt)
Presidenta da Sociedade de Enxeñaría das Mulleres
1926 – 1928 ← Katherine, Lady Parsons – Margaret, Lady Moir →
Actividade
Ocupación	suffragette, house builder (en) , sindicalista, enxeñeira, construtora
Membro de	Women's Engineering Society
Premios
membro da Orde do Imperio Británico

Laura Annie Willson, nada en Halifax o 15 de agosto de 1877 e finada en Walton-on-Thames o 17 de abril de 1942, (de solteira Buckley), foi unha enxeñeira, feminista, membro da Unión Social e Política de Mulleres e sufraxista británica. Foi encarcerada dúas veces polas súas actividades políticas. Foi unha das membros fundadoras da Women's Engineering Society e a primeira muller membro da Federación de Construtores de Casas.

Buckley era filla de Charles Buckley e Augusta, de solteira Leaver.^[1] Comezou a traballar aos dez anos “a tempo parcial” nunha fábrica téxtil local. A xornada parcial introduciuse nas fábricas para evitar que os nenos traballasen un día completo; así, traballaban a metade do día e pasaban o resto do tempo na escola, que a miúdo se construía dentro do recinto da fábrica. ^{[2] [3]} Cando casou con George Henry Willson en 1899, foi descrita como tecedora, o seu marido era un construtor de máquinas-ferramenta que estableceu un proxecto de enxeñería exitoso en Halifax, que ela axudaría a executar. Os Willson tiveron dous fillos, George (nacido en 1900) e Kathleen Vega, coñecida como Vega, (nada en 1910).^[4]

Involucrouse moito no movemento obreiro, converténdose en secretaria da rama de Halifax da Women's Labor League en 1907. ^{[5] [6]} Tamén foi secretaria da Unión Social e Política de Mulleres, que se constituíu en xaneiro de 1906. ^[7]

En 1907, participou nunha folga de tecedoras en Hebden Bridge, onde foi arrestada por "incitar á xente a romper a orde pública". Ao comparecer ante o xulgado de paz, impugna a lexitimidade da constitución do tribunal, exclusivamente masculina, esixindo ser xulgada polos seus compañeiros ou que se lle proporcione un avogado. ^[8] Foi declarada culpable e condenada a catorce días de prisión. ^[9] Semanas despois, foi unha das 75 mulleres detidas tras unha concentración de sufraxistas en Caxton Hall. Foi condenada a catorce días na prisión de Holloway. ^[10]

En xaneiro de 1909, Richard Haldane, o Secretario de Guerra, falou no Victoria Hall de Halifax e os organizadores fixeron todo o posible para evitar que as activistas sufraxistas fosen. Willson, con todo, logrou conseguir un asento preto do escenario e xunto con outras seis damas interrompérono durante toda a noite antes de ser expulsadas, Willson foi a último en ser expulsada. O seu marido George apoiou o activismo a través da súa campaña de sufraxio. ^[4]

Primeira guerra mundial

Foi codirectora da fábrica de tornos Smith Barker & Willson co seu marido, que producía munición durante a primeira guerra mundial. A forza laboral predominantemente feminina foi formada e supervisada por Laura Annie. Ao entender que algúns dos empregados estaban quedando sen comida, para que os seus fillos puidesen comer, montou un comedor de traballo para asegurarse de que as mulleres estaban ben alimentadas. Esta idea foi adoptada por fábricas de todo o Reino Unido. ^[1]

En 1919, cofundou a Women's Engineering Society (WES) con Rachel Parsons, Margaret, Lady Moir, Lady Katharine Parsons, Eleanor Shelley-Rolls, Margaret Rowbotham e Janetta Mary Ornsby. ^{[11] [12]} O obxectivo de WES era protexer os postos que as mulleres gañaran na industria durante a primeira guerra mundial e promover a igualdade de oportunidades para as mulleres na enxeñaría. Foi presidenta de WES de 1926 a 1928. ^[13]

Converteuse na primeira muller membro da Home Builders Federation, construíndo 72 casas para traballadores en Halifax en 1925–26.^[14] Foi membro fundador da Asociación Eléctrica para Mulleres en 1924, xunto con Caroline Haslett; Este interese reflectiuse nas súas urbanizacións que contaban cos últimos electrodomésticos de gas e electricidade. En 1927, despois de mudarse a Surrey desde Halifax co seu marido, Willson continuou o seu oficio como empresa de construción comprando terreos en Englefield Green.^[15]

Os seus arquivos están no Surrey History Center.^[16]

En 1917, o mesmo ano en que se instituíron os honores da Orde do Imperio Británico, recibiu un MBE pola súa contribución ao 'Women's Work in Munitions'. ^{[4] [6]}