Saltar ao contido

Gran Premio do Reino Unido de 1979

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Competición deportivaGran Premio do Reino Unido de 1979
Nome oficialXXXII Marlboro British Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio do Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1979 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento68 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Silverstone (Silverstone) 52°04′30″N 1°01′00″O / 52.075, -1.0167 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude5,891 km Editar o valor en Wikidata
PaísReino Unido Editar o valor en Wikidata
Data14 de xullo de 1979 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoClay Regazzoni Editar o valor en Wikidata
Pole positionAlan Jones Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaClay Regazzoni Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio do Reino Unido de 1979 (oficialmente o XXXII Marlboro British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 14 de xullo de 1979 no circuíto de Circuíto de Silverstone, Northamptonshire, Inglaterra. Foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1979, disputada sobre 68 voltas.

Resumo da carreira

[editar | editar a fonte]

Eliminatorias

[editar | editar a fonte]

Eliminatorias viu Alan Jones logrou a súa primeira pole position e a do equipo Williams por 0´6 segundos sobre Jean-Pierre Jabouille no Renault. Nelson Piquet logrou o terceiro lugar no Brabham o segundo Williams de Clay Regazzoni partiu xunto a el na segunda fila, mentres que René Arnoux no segundo Renault e Niki Lauda no segundo Brabham compoñían a terceira fila. Completando os dez primeiros estaban John Watson no McLaren, o Lotus de Carlos Reutemann e Mario Andretti, e Jacques Laffite en Ligier. Os Ferrari decepcionaron, o líder do campionato Jody Scheckter só foi 11º e Gilles Villeneuve 13º.

Ao comezo da carreira, Regazzoni saíu liderando, pero antes do final da primeira volta pasárono o seu compañeiro Jones e Jabouille. Andretti e os Ferrari tamén fixeron saídas rápidos, poñéndose preto de Piquet, Lauda e Arnoux. Ao final da 2ª volta, Piquet cometeu un erro e fixo un trompo en Woodcote, mentres René Arnoux pasou Mario Andretti, que se retirou pouco despois. Jacques Laffite tamén perdeu tres posicións en favor dos dous Ferrari e Carlos Reutemann. Unha volta máis e Arnoux tamén pasou a Lauda, con problemas cos freos que finalmente levou a súa retirada na volta 13, deixando a Arnoux cuarto, Scheckter quinto e Villeneuve obedientemente seguindo ao surafricano .

Diante, Jones estableceu unha ampla vantaxe sobre Jabouille, que estaba loitando cos seus pneumáticos Michelin que degradábanse rapidamente. Na volta 17, o francés entrou en boxes para por pneumáticos novos, subindo Regazzoni a segunda posición. Pero, o desastre chegou para Jabouille cando, logo dunha longa parada, parte do seu alerón dianteiro quedou enganchado nunha mangueira de aire rompéndoo cando acelerou. Viuse obrigado a regresar aos pits para reparalo, durante a substitución o seu turbo sobre quentouse.[1]

A media carreira, Jones aínda lideraba comodamente, con Regazzoni segundo e ben lonxe de Arnoux, e Laffite cuarto por diante dos Ferrari. Entón, achegándose a Woodcote ao final da volta 39, o motor de Jones fallou, un problema coa bomba de auga fixo que se requentara.[2] Seis voltas despois, Laffite tamén se retirou con problemas no motor. Isto deixou só catro pilotos na volta do líder, Regazzoni, Arnoux, Scheckter e Villeneuve, con Jean-Pierre Jarier no quinto lugar no seu Tyrrell e Watson sexto.

Os Ferrari loitaban tamén co desgaste dos Michelin, e Villeneuve entrou en boxes para cambiar os pneumáticos na volta 50, antes de deterse con problemas de vaporización de combustible a cinco voltas para o final. Scheckter, pola súa banda, foi dobrado por Regazzoni na volta 56, antes de dobrar tamén a Jarier e Watson nas últimas voltas.

Regazzoni finalmente pasou a bandeira a cadros 24 segundos por diante de Arnoux, dando a Williams a súa primeira vitoria na Fórmula Un. Tamén foi a quinta e última vitoria para o suízo. Seguíronlles Jarier, Watson e Scheckter, Jacky Ickx, logrou o punto final no segundo Ligier.

Clasificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 28 Suíza Clay Regazzoni Williams-Ford 68 1:26:11.17 4 9
2 16 Francia René Arnoux Renault 68 + 24.28 5 6
3 4 Francia Jean-Pierre Jarier Tyrrell-Ford 67 + 1 volta 16 4
4 7 John Watson McLaren-Ford 67 + 1 volta 7 3
5 11 Unión Sudafricana Jody Scheckter Ferrari 67 + 1 volta 11 2
6 25 Bélxica Jacky Ickx Ligier-Ford 67 + 1 volta 17 1
7 8 Francia Patrick Tambay McLaren-Ford 66 Sen combustible 18
8 2 Carlos Reutemann Lotus-Ford 66 + 2 voltas 8
9 31 Héctor Rebaque Lotus-Ford 66 + 2 voltas 24
10 3 Francia Didier Pironi Tyrrell-Ford 66 + 2 voltas 15
11 17 Países Baixos Jan Lammers Shadow-Ford 65 + 3 voltas 21
12 18 Italia Elio de Angelis Shadow-Ford 65 + 3 voltas 12
13 22 Francia Patrick Gaillard Ensign-Ford 65 + 3 voltas 23
14 12 Gilles Villeneuve Ferrari 63 Sistema combustible 13
Ret 29 Italia Riccardo Patrese Arrows-Ford 45 Caixa de cambios 19
Ret 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Ford 44 Motor 10
Ret 20 Finlandia Keke Rosberg Wolf-Ford 44 Sistema combustible 14
Ret 27 Australia Alan Jones Williams-Ford 38 Bomba auga 1
Ret 30 Alemaña Jochen Mass Arrows-Ford 37 Caixa cambios 20
Ret 14 Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 25 Motor 22
Ret 15 Francia Jean-Pierre Jabouille Renault 21 Turbo 2
Ret 5 Austria Niki Lauda Brabham-Alfa Romeo 12 Freos 6
Ret 1 Mario Andretti Lotus-Ford 3 Roda 9
Ret 6 Nelson Piquet Brabham-Alfa Romeo 1 Trompo 3
NSC 9 Alemaña Hans-Joachim Stuck ATS-Ford
NSC 24 Italia Arturo Merzario Merzario-Ford

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os mellores 4 resultados das primeiras 7 carreiras e os 4 mellores resultados das últimas 8 carreiras contan para o campionato de pilotos. Números sen paréntesis son puntos no Campionato; os números entre paréntesis son os puntos totais anotados.


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1979
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1979
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1979
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1978
Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1980
  1. "1979 British Grand Prix report". Motor Sport (London). August 1979. Consultado o 23 October 2013. 
  2. "Grand Prix results: British GP, 1979". Grandprix.com. Consultado o 23 October 2013. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]