Albaricoque
| Valor nutricional por 100 g | |
|---|---|
| Enerxía | 1 009 kJ (241 kcal) |
63 g | |
| Azucres | 53 g |
| Fibra alimentaria | 7 g |
0.5 g | |
3.4 g | |
| Vitaminas | Cantidade %DV† |
| Vitamina A equiv. | 23% 180 μg20% 2163 μg |
| Tiamina (B1) | 1% 0.015 mg |
| Riboflavina (B2) | 6% 0.074 mg |
| Niacina (B3) | 17% 2.589 mg |
| Ácido pantoteico (B5) | 10% 0.516 mg |
| Vitamina B6 | 11% 0.143 mg |
| Ácido fólico (B9) | 3% 10 μg |
| Vitamina C | 1% 1 mg |
| Vitamina E | 29% 4.33 mg |
| Vitamina K | 3% 3.1 μg |
| Minerais | Cantidade %DV† |
| Calcio | 6% 55 mg |
| Ferro | 20% 2.66 mg |
| Magnesio | 9% 32 mg |
| Manganeso | 11% 0.235 mg |
| Fósforo | 10% 71 mg |
| Potasio | 25% 1162 mg |
| Sodio | 1% 10 mg |
| Cinc | 3% 0.29 mg |
| |
| †As porcentaxes son aproximadas empregando a recomendación de US para os adultos. Fonte: Base de datos USDA Nutrient | |
| Valor nutricional por 100 g | |
|---|---|
| Enerxía | 201 kJ (48 kcal) |
11 g | |
| Azucres | 9 g |
| Fibra alimentaria | 2 g |
0.4 g | |
1.4 g | |
| Vitaminas | Cantidade %DV† |
| Vitamina A equiv. | 12% 96 μg10% 1094 μg89 μg |
| Tiamina (B1) | 3% 0.03 mg |
| Riboflavina (B2) | 3% 0.04 mg |
| Niacina (B3) | 4% 0.6 mg |
| Ácido pantoteico (B5) | 5% 0.24 mg |
| Vitamina B6 | 4% 0.054 mg |
| Ácido fólico (B9) | 2% 9 μg |
| Vitamina C | 12% 10 mg |
| Vitamina E | 6% 0.89 mg |
| Vitamina K | 3% 3.3 μg |
| Minerais | Cantidade %DV† |
| Calcio | 1% 13 mg |
| Ferro | 3% 0.4 mg |
| Magnesio | 3% 10 mg |
| Manganeso | 4% 0.077 mg |
| Fósforo | 3% 23 mg |
| Potasio | 6% 259 mg |
| Sodio | 0% 1 mg |
| Cinc | 2% 0.2 mg |
| Outros constituíntes | Cantidade |
| Auga | 86 g |
| |
| †As porcentaxes son aproximadas empregando a recomendación de US para os adultos. Fonte: Base de datos USDA Nutrient | |
O albaricoque é o froito do albaricoqueiro (Prunus armeniaca). É unha drupa arrendondeada e aveludada, co óso liso e duro, a súa cor varía do amarelo ao laranxa.
Distribución
[editar | editar a fonte]Orixinaria do nordés da China, preto da fronteira con Rusia e non de Armenia como indica o nome científico. Os romanos levárono a Europa por Anatolia ó redor do ano 70 antes de Cristo denominándoo a preaecox pois florecía temperán na primavera. A comezos do século XXI o 85 % dos albaricoques secos prodúcense en Turquía. Na Península Ibérica valóranse especialmente os producidos na vila de Bornos (provincia de Cádiz).
|
Produción en milleiros de toneladas. Cifras 2003 | |||
| Turquía | 440.000 | 18 % | |
| Irán | 284.000 | 12 % | |
| España | 142.300 | 6 % | |
| Paquistán | 125.000 | 5 % | |
| Francia | 111.000 | 4 % | |
| Italia | 108.539 | 4 % | |
| Siria | 100.900 | 4 % | |
| Marrocos | 97.950 | 4 % | |
| Estados Unidos | 88.810 | 4 % | |
| Ucraína | 80.000 | 3 % | |
| Rusia | 75.000 | 3 % | |
| Grecia | 75.000 | 3 % | |
| China | 73.218 | 3 % | |
| Exipto | 70.765 | 3 % | |
| Alxeria | 70.000 | 3 % | |
| Suráfrica | 66.386 | 3 % | |
| Outros | 460.391 | 19 % | |
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]-
Albaricoque
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Albaricoque |
|
Este artigo sobre botánica é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |