Avare

Genel BakışHikayeRepliklerGiyinme OdasıKonaklamaGaleri

Avare'yi elde ettikten ve Çay Sohbeti dünya görevini tamamladıktan sonra Dinginçay Çaydanlığı'na yoldaş olarak davet edilebilir.

Favori mobilya setleri[]

Bir karakterin favori mobilya seti karakterler ile aynı aleme ilk kez yerleştirilirse karakter otomatik olarak mobilya setine ışınlanır. Karakterle iletişim kurmak özel konuşma başlatır ve ardından karakter orijinal konumuna geri ışınlanır.

Avare karakterinin herhangi bir favori mobilya seti bulunmamaktadır.

Boş durma sözleri[]

Yapacak başka bir şey yok...

Sıradan.

Ev mi?

Ev sahibi sensin...

Yeni bir gün...

(Oyuncu yakındayken): Sen miydin?; Ha...

Sohbet[]

(Avare): Ah, gelmişsin.

(Avare): Özür dilemeliyim. Neredeyse senin, evine gelen misafirleri tek başına bırakıp kendilerini ağırlamalarına neden olan insanlardan olduğunu düşünecektim.

Burayı beğendin mi?

(Avare): ...

N-Ne oldu?

(Avare): Hey, buranın sahibi sensin. Neden geriliyorsun ki? Hiç hoş değil.

Söylemek istediğin bir şey varsa söyle.

(Avare): Hıh.

(Avare): Hiçbir şey. Önemsiz bir şey düşünüyordum.

(Avare): Senin, şey... Evinde bazı yerler tamamen boş.

Tıka basa doldurmaya gerek yok ki. Boş alanın da kendine has bir güzelliği vardır.

(Avare): Haklısın. Ben de gelmiş yaşam tercihlerini eleştiriyorum...

(Avare): Beni burada cömertçe ağırladın. En azından sana karşı minnet duymalıyım.

Ben de daha çok doldurmak isterdim ama yapamam.

(Avare): Anlıyorum. Her zaman gücümüzün yetemeyeceği şeyler olacaktır.

(Avare): Bazen durum zamanla düzelir. Ama bazen yapabileceğin tek şey durumu korumaktır.

(Avare): Burası senin evin, istediğin gibi düzenle.

(Avare): Ben sadece geçici bir misafirim.

(Arkadaşlık Sv. 4'te açılır)

Biraz muhabbet edelim mi?

(Avare): Ev sahibi olarak öncelik senin. Dinliyorum.

(Avare): Ne yani, konu açmamı mı bekliyordun? Muhtemelen böyle bir şey olmayacak.

(Avare): Söyleyecek bir şeyim olmadığından değil ama sadece paylaşacak eğlenceli ya da olumlu bir şey yok...

Sorun yok. Nasıl biri olduğunu biliyorum.

(Avare): Sanki bir başarıymış gibi söyledin. Bugünlerde herkese karşı oldukça samimi ve dürüstüm.

(Avare): Yani her zaman böyle olmasa da...

(Avare): Çay içmeyi neden bu kadar çok sevdiğimi biliyor musun?

(Avare): İlk çay içtiğimde sadece acı bir tat almıştım. Sonra ne kadar denesem de tadı güzel gelmedi.

(Avare): Ama o sırada kılıç zanaatkarlarının yanında öylece oturuyordum. Yaşam tarzları ve konuşma şekilleri hakkında hiçbir fikrim yoktu.

(Avare): Birisi benim için bir bardak doldurdu ben de olaya dahil olayım diye aldım bardağı. Bir bardak içtim... Sonra bir tane daha, ardından bir tane daha...

(Avare): Hahaha... Şimdi düşününce muhtemelen çay içmeyi çok sevdiğimi düşünmüşlerdi.

Peki şimdi?

(Avare): Şimdiyse dünyadaki tüm lezzetleri tattım ve bu acılığın... En güzel tat olduğunu fark ettim.

(Avare): Baharatlar yavan yemeği gizlemek için kullanılır, tatlılık da sadece bu çirkin şeyi kolay sindirebilmek için. Hayatın gerçek tadı, çiğ ve yavan bir şekilde acıdır.

(Avare): Bir şeyleri daha hoş göstermek için süslemekle ilgilenmiyorum. Hayat, gerçeklerle baş etmeyi öğrenmektir.

(Avare): Acı neyse odur. Ondan önce veya sonra olacaklarla değişmez.

(Avare): Acı bir çay içtikten sonra tatlı bir tat bırakmış gibi düşünüp kendini kandırmaya gerek yok.

(Arkadaşlık Sv. 7'de açılır)

Yapmak istediğin bir şeyler var mı?

(Avare): Neden? Bana yardım mı edeceksin? Ne olursa olsun?

(Avare): Biraz düşünmem lazım. Bilincinin sınırlarını keşfedip ne kadar ileri gidebileceğini görmek istiyorum...

(Avare): Şaka yapıyorum.

(Avare): Yüzündeki o ifade paha biçilemez olsa da sırf eğleneceğim diye sana acı çektirmek gibi bir derdim yok.

(Avare): Yapacak daha iyi bir işin yoksa gidip benim için yiyecek bir şeyler bulmaya ne dersin?

Kuklalar yemek yer mi?

(Avare): Olmazsa olmaz bir ihtiyaç değil. Yani, en azından benim için...

(Avare): Ama yemek masalarını her zaman çok etkileyici bulmuşumdur.

(Avare): Herkesin aklında gizli bir düşünce vardır ama aynı zamanda dostça ve anlayışlı davranmaları gerekir.

(Avare): Ah... Seni Habercilerin ziyafetlerinden birine götürmek için neler vermezdim.

(Avare): Hıh, istemedikleri bir görevden kaçmak için her şeyi yaparlar...

(Avare): Hehe, ne yazık ki sadece ikimiz varız. İki kişilik bir partiden olay çıkmaz.

(Avare): Neyse, yemek seçmem. Ne yapsan yerim.

Yine de bir fikir versen daha iyi olur sanki.

(Avare): En sevdiklerinden birini yapsan nasıl olur?

(Avare): Böylece yemek sırasında işler tuhaflaşsa bile yemeğin tadını çıkarabiliriz.

Anladım. Gidip şöyle tatlılarla dolu bir ziyafet hazırlayacağım.

(Avare): ... Tamam, benim hatamdı.

Ne? Niye durup dururken özür diliyorsun?

(Avare): Özür değildi ki!

(Avare): Sadece kararımda hatalı olduğumu kabul ettim.

(Avare): Neyse, böyle sert olman yine de iyi bir şey sanırım.

(Avare): Her zaman iyi olsaydın sana dayanamazdım sanırım.

(6:00 ve 19:00 arasında)

Günaydın.

(Avare): Günaydın.

(Avare): Yeni bir gün, yeni bir hayat, ha?

(19:00 ve 6:00 arasında)

İyi geceler.

(Avare): Bir başka sıradan gün daha. Bunda bir sorun yok sanırım.

(Avare): Bana göz kulak olduğun için teşekkürler. Hadi gidip biraz dinlen.

(Avare): Daha bugünlük işim bitmedi.

Özel konuşma[]

Bir karakter ilk kez favori setine davet edildiğinde veya kendisini sete davet ettiğinde ödül verir.

Karakterleri mobilya setine davet etmek diyaloğu tekrar oynatır ancak başka ödül vermez.

Nehir Kenarındaki Sessiz Zamanlar[]

(Avare): ...

(Avare): Uzun, uzun yıllar önce, hâlâ insan olmayı arzularken bir gün normal bir hayatım olması için dua ediyordum.

(Avare): Bu dileğimi hiç gerçekleştiremedim ama onu gerçekleştirmek için de yanıp tutuşuyor değilim. Yine de... İşler yolunda gitmedi diye geçmişte bunun gerçekleşmesini umduğum için aptal sayılmam, değil mi?