Edukira joan

Autoklabe (laborategia)

Wikipedia, Entziklopedia askea
Laborategiko autoklabea.

Autoklabea laborategiko edo ospitaleko materiala esterilizatzeko erabiltzen den tresna da, horma sendoak eta itxiera hermetikoa dituena, eta presio zein tenperatura handiko ur-lurruna erabiltzen duena.

Tenperatura handiko ur-lurruna erabiltzen duenez, autoklabearen jarduera "bero hezean" datzala esan ohi da.

Autoklabe gehienek 121ª C-tan eta 1,1kg/cm2-ko presioarekin lan egiten dute. Tenperatura eta presio horietan 15-20 minutuko denbora nahikoa da materialaren esterilizazioa osatzeko (material garbia esterilizatu ohi da 15 minututan, eta zikina 20 minututan). Hala ere, objektu handiak esterilizatzeko kontuan hartu behar da haien bolumena; zenbat eta handiagoa izan, orduan eta denbora gehiago beharko da esterilizazio osoa lortzeko.

Autoklabeko eragile esterilizatzailea ur-lurrun beroa da. Mikroorganismoak ez dira hiltzen autoklabe barneko presioarengatik, presiopean dagoen lurrunak duen tenperaturagatik baizik. Ur-lurrunak hidratatzen du, eta hidratazio horrek laguntzen du mikrobioak akabatzen, haien proteinak koagulatzen eta suntsitzen baitira.

Ur-lurruna erabiltzen duenez, autoklabea ez da gai hainbat material esterilizatzeko: papera, plastiko batzuk eta hainbat likido ezin dira autoklabean esterilizatu, eta beste prozeduren bitartez tratatu behar dira.

Autoklabeek presioaren eta tenperaturaren neurgailuak eduki ohi dituzte, esterilizazio-prozesua kontrolatzeko. Hala ere, autoklabe ugarik manometroa besterik ez dute (barneko presioa neurtzeko), presioa jakinda tenperatura ere jakin daitekeelako (harreman zuzena dago ur-lurrunaren presio eta tenperaturaren artean)


Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]