Giovanni BOCCACCIO (Esperantigite Ĝovanni Bokaĉo) naskiĝis 16-a de junio 1313 aŭ en Florenco aŭ en Certaldo apud Florenco. Li mortis je la 21-a de decembro 1375 en Certaldo estis ítala poeto.
|
 | | « El ĉiuj pasioj, amo estas la plej incitita kaj pli kreskanta kiam ĝi renkontas obstaklojn. » |
|
|
| | « Ne kiel viroj, sed preskaŭ kiel bestoj, mi mortas. » | | « Non come uomini, ma quasi come bestie, morieno. » |
|
|
| | « Kaŝita peko estas duone pardonita. » | | « Peccato celato e mezzo perdonato. » |
|
|
| | « Kisita buŝo ne perdas riĉaĵon, ĝi renoviĝas kiel la luno. » | | « Bocca baciata non perde ventura, anzi rinnuova come fa la luna. » |
|
|
| | « Mi ĉiam komprenis ke dum unu koko sufiĉas por dek kokinoj, dek viroj malfacile kontentigas unu virinon. » | | « Io ho inteso che un gallo basta assai bene a diece galline, ma che diece uomini posson male o con fatica una femina sodisfare. » |
|
|
| | « Homoj pli emas kredi je malbonaj intencoj ol je bonaj. » | | « La gente è più acconcia a credere il male che il bene. » |
|
|
| | « Faru tion, kion ni diras, kaj ne tion, kion ni faras. » | | « Fate quello che noi diciamo e non quello che noi facciamo. » |
|
|
| | « La kverko ne falas post la unua hako. » | | « Per lo primo colpo non cade la quercia. » |
|
Biografio en Vikipedio
Plurmedioj en Komunejo