Intermezo

Oni konas en la hispana kiel paso aŭ entremés (intermezo) tiujn teatraĵojn amuzajn kaj unuaktajn, kun roluloj ĉefe de popolaj klasoj, kutime reprezentataj dum la Hispana Ora Jarcento, tio estas, fine de la 16a jarcento kaj dum la 17a jarcento kaj 18a jarcento ĝis ties malpermeso en 1780, inter la unua kaj dua partoj de plej grava kaj daŭra teatraĵo ĉu komedio ĉu tragedio. Poste tiu ĝenro iĝos sainete. En Eŭropo, ties ekvivalento estas la farso, kies nomo aplikiĝis en Hispanio por ĉiu ajn tipo de teatra ludo.

• Eugenio Asensio, Itinerario del entremés. desde Lope de Rueda a Quiñones de Benavente. Con cinco entremeses inéditos de D. Francisco de Quevedo. Madrid: Gredos, 1971.
• Emilio Cotarelo y Mori, Bosquejo histórico del entremés, la loa, el baile, la jácara y la mojiganga, hasta mediados del siglo XVIII. Madrid: Nueva Biblioteca de Autores Españoles, 1911. Tomos XVII y XVIII.
• Antología del entremés (desde Lope de Rueda hasta Antonio de Zamora). Siglos XVI y XVII. Selección, estudio preliminar y notas de * * * * Felicidad Buendía. Madrid: Aguilar, 1965.Ferrer, é I. M. Lope De Rueda: Estudio Histórico-Crítico De La Vida Y Obras De Este Autor. Madrid: Tip. de J. Poveda, 1899. Print.
• Pérez de León, Vicente. “Sobre la realidad improvisada en el teatro breve del Siglo de Oro.” Hispania 87.1 (2004):13-21. Web. 20 Nov. 2011.