From wy- + biec.
wybiec pf (imperfective wybiegać)
- (intransitive) to run out, to exit by running
- Antonym: wbiec
| Conjugation of wybiec pf
|
| wybiec
|
| wybiegnę
|
wybiegniemy
|
| wybiegniesz
|
wybiegniecie
|
| wybiegnie
|
wybiegną
|
| wybiegnie się
|
wybiegłem,
-(e)m wybiegł
|
wybiegłam,
-(e)m wybiegła
|
wybiegłom,
-(e)m wybiegło
|
wybiegliśmy,
-(e)śmy wybiegli
|
wybiegłyśmy,
-(e)śmy wybiegły
|
wybiegłeś,
-(e)ś wybiegł
|
wybiegłaś,
-(e)ś wybiegła
|
wybiegłoś,
-(e)ś wybiegło
|
wybiegliście,
-(e)ście wybiegli
|
wybiegłyście,
-(e)ście wybiegły
|
| wybiegł
|
wybiegła
|
wybiegło
|
wybiegli
|
wybiegły
|
| wybiegnięto
|
wybiegłbym,
bym wybiegł
|
wybiegłabym,
bym wybiegła
|
wybiegłobym,
bym wybiegło
|
wybieglibyśmy,
byśmy wybiegli
|
wybiegłybyśmy,
byśmy wybiegły
|
wybiegłbyś,
byś wybiegł
|
wybiegłabyś,
byś wybiegła
|
wybiegłobyś,
byś wybiegło
|
wybieglibyście,
byście wybiegli
|
wybiegłybyście,
byście wybiegły
|
wybiegłby,
by wybiegł
|
wybiegłaby,
by wybiegła
|
wybiegłoby,
by wybiegło
|
wybiegliby,
by wybiegli
|
wybiegłyby,
by wybiegły
|
| wybiegnięto by
|
| niech wybiegnę
|
wybiegnijmy
|
| wybiegnij
|
wybiegnijcie
|
| niech wybiegnie
|
niech wybiegną
|
| wybiegłszy
|
| wybiegnięcie
|
- wybiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wybiec in Polish dictionaries at PWN