verlaten

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /vərˈlaː.tə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧la‧ten
  • Rhymes: -aːtən

Etymology 1

[edit]

From Middle Dutch verlâten, from Old Dutch farlātan, from Proto-West Germanic [Term?], from Proto-Germanic *fralētaną. Equivalent to ver- +‎ laten.

Verb

[edit]

verlaten

  1. to leave
    Hij verlaat het huis elke ochtend om naar zijn werk te gaan.He leaves the house every morning to go to work.
    Ze verlaat het feest vroeg omdat ze zich niet goed voelt.She is leaving the party early because she doesn't feel well.
  2. to abandon
    De eigenaar heeft de puppy verlaten en hem aan zijn lot overgelaten.The owner abandoned the puppy and left him to his fate.
    Veel huisdieren worden verlaten door hun eigenaars.Many pets are abandoned by their owners.
  3. to desert
    De soldaat werd gestraft omdat hij zijn post had verlaten tijdens zijn dienst.The soldier was punished for deserting his post during his duty.
    Het verlaten gebied was ooit een levendige stad.The deserted area was once a bustling city.
  4. (reflexive) to count on, rely on something (+ op (preposition))
    Je kunt altijd verlaten op je beste vrienden in tijden van nood.You can always rely on your best friends in times of need.
    Ik verlaat me op mijn intuïtie bij het nemen van beslissingen.I rely on my intuition when making decisions.
Conjugation
[edit]
Conjugation of verlaten (strong class 7, prefixed)
infinitive verlaten
past singular verliet
past participle verlaten
infinitive verlaten
gerund verlaten n
present tense past tense
1st person singular verlaat verliet
2nd person sing. (jij) verlaat verliet
2nd person sing. (u) verlaat verliet
2nd person sing. (gij) verlaat verliet
3rd person singular verlaat verliet
plural verlaten verlieten
subjunctive sing.1 verlate verliete
subjunctive plur.1 verlaten verlieten
imperative sing. verlaat
imperative plur.1 verlaat
participles verlatend verlaten
1) Archaic.
Descendants
[edit]
  • Afrikaans: verlaat
  • Berbice Creole Dutch: lahan, lasan
  • Negerhollands: verlaat, verlaet

Participle

[edit]

verlaten

  1. past participle of verlaten
Declension
[edit]
Declension of verlaten
uninflected verlaten
inflected verlaten
positive
predicative/adverbial verlaten
indefinite m./f. sing. verlaten
n. sing. verlaten
plural verlaten
definite verlaten
partitive verlatens

Etymology 2

[edit]

From laat +‎ ver- -en.

Verb

[edit]

verlaten

  1. to belate, to stall, to delay
Conjugation
[edit]
Conjugation of verlaten (weak, prefixed)
infinitive verlaten
past singular verlaatte
past participle verlaat
infinitive verlaten
gerund verlaten n
present tense past tense
1st person singular verlaat verlaatte
2nd person sing. (jij) verlaat verlaatte
2nd person sing. (u) verlaat verlaatte
2nd person sing. (gij) verlaat verlaatte
3rd person singular verlaat verlaatte
plural verlaten verlaatten
subjunctive sing.1 verlate verlaatte
subjunctive plur.1 verlaten verlaatten
imperative sing. verlaat
imperative plur.1 verlaat
participles verlatend verlaat
1) Archaic.

Anagrams

[edit]