kritiki

From Latin criticus, from Greek Ancient Greek κριτικός (kritikós), from κρῐτής (kritḗs, “a judge”), from κρῑ́νω (krī́nō, “judge, decide”).

• IPA^(key): [kriˈtiki]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -iki
• Hyphenation: kri‧ti‧ki

kritiki (present kritikas, past kritikis, future kritikos, conditional kritikus, volitive kritiku)

1. (transitive) to criticize; to find fault with; censure.
   • 1906, Antaŭparolo, Verkaro de V. N. Devjatnin, Unua libro:

     Oni min kritiku, oni min insultu, aŭ laŭdu,--por mi persone ĝi estas tute egala

     criticize me, insult me or praise--for me personally it is all the same

   • 1908, Moderna Magdaleno, from the collection Rakontoj by Jakub Arbes, translated by Josef Grňa[1]

     Estas vere — ĝi fariĝis viro, ĉe kiu oni povis nenion kritiki

     It is true — it became a man, about whom no one could criticize anything

Conjugation of kritiki

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		kritikas		kritikis		kritikos
active participle		kritikanta	kritikantaj	kritikinta	kritikintaj	kritikonta	kritikontaj
	acc.	kritikantan	kritikantajn	kritikintan	kritikintajn	kritikontan	kritikontajn
passive participle		kritikata	kritikataj	kritikita	kritikitaj	kritikota	kritikotaj
	acc.	kritikatan	kritikatajn	kritikitan	kritikitajn	kritikotan	kritikotajn
nominal active participle		kritikanto	kritikantoj	kritikinto	kritikintoj	kritikonto	kritikontoj
	acc.	kritikanton	kritikantojn	kritikinton	kritikintojn	kritikonton	kritikontojn
nominal passive participle		kritikato	kritikatoj	kritikito	kritikitoj	kritikoto	kritikotoj
	acc.	kritikaton	kritikatojn	kritikiton	kritikitojn	kritikoton	kritikotojn
adverbial active participle		kritikante		kritikinte		kritikonte
adverbial passive participle		kritikate		kritikite		kritikote

infinitive		kritiki						imperative		kritiku						conditional		kritikus