indywiduum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Latin indīviduum.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /in.dɘ.viˈdu.um/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uum
  • Syllabification: in‧dy‧wi‧du‧um

Noun

[edit]

indywiduum n

  1. individual, individuum (person considered alone)
    Synonym: jednostka

Declension

[edit]
Declension of indywiduum
singular plural
nominative indywiduum indywidua
genitive indywiduum indywiduów
dative indywiduum indywiduom
accusative indywiduum indywidua
instrumental indywiduum indywiduami
locative indywiduum indywiduach
vocative indywiduum indywidua

Further reading

[edit]
  • indywiduum in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • indywiduum in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=indywiduum&oldid=82142103"