violaceus

Latin

From viola (“violet flower”) +‎ -āceus.

(Classical Latin) IPA^(key): /u̯i.oˈlaː.ke.us/, [u̯iɔˈɫ̪äːkeʊs̠]
(modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /vi.oˈla.t͡ʃe.us/, [vioˈläːt͡ʃeus]

violāceus (feminine violācea, neuter violāceum); first/second-declension adjective

	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
	singular			plural
nominative	violāceus	violācea	violāceum	violāceī	violāceae	violācea
genitive	violāceī	violāceae	violāceī	violāceōrum	violāceārum	violāceōrum
dative	violāceō	violāceae	violāceō	violāceīs
accusative	violāceum	violāceam	violāceum	violāceōs	violāceās	violācea
ablative	violāceō	violāceā	violāceō	violāceīs
vocative	violācee	violācea	violāceum	violāceī	violāceae	violācea

Colors in Latin · colōrēs (layout · text)
albus, candidus, subalbus, niveus, cēreus, marmoreus, eburneus, cānus, blancus (ML.)	glaucus, rāvus, pullus, cinereus, cinerāceus, plumbeus, grīseus (ML. or NL.)	niger, āter, piceus, furvus
ruber, rūbidus, rūfus, rubicundus, russus, rubrīcus, pūniceus, murrinus, mulleus; cocceus, coccīnus, badius	rutilus, armeniacus, aurantius, aurantiacus; fuscus, suffuscus, colōrius, cervīnus, spādīx, castaneus, aquilus, fulvus, brunneus (ML.)	flāvus, sufflāvus, flāvidus, fulvus, lūteus, gilvus, helvus, croceus, pallidus, blondinus (ML.)
galbus, galbinus, lūridus	viridis	prasinus
cȳaneus	caeruleus, azurīnus (ML.), caesius, blāvus (LL.)	glaucus; līvidus; venetus
violāceus, ianthinus, balaustīnus (NL.)	ostrīnus, amethystīnus	purpureus, ātropurpureus, roseus, rosāceus

“violaceus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
violaceus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.