praeterduco

Latin

Etymology

From praeter- (“past, by”) +‎ dūcō (“lead; draw”).

Pronunciation

(Classical Latin) IPA^(key): /prae̯.terˈduː.koː/, [präe̯t̪ɛrˈd̪uːkoː]
(modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /pre.terˈdu.ko/, [pret̪erˈd̪uːko]

Verb

praeterdūcō (present infinitive praeterdūcere, perfect active praeterdūxī, supine praeterductum); third conjugation, irregular short imperative

(transitive) to lead, draw or conduct past or by

Conjugation

Conjugation of praeterdūcō (third conjugation, irregular short imperative)
indicative		singular			plural
indicative		first	second	third	first	second	third
active	present	praeterdūcō	praeterdūcis	praeterdūcit	praeterdūcimus	praeterdūcitis	praeterdūcunt
	imperfect	praeterdūcēbam	praeterdūcēbās	praeterdūcēbat	praeterdūcēbāmus	praeterdūcēbātis	praeterdūcēbant
	future	praeterdūcam	praeterdūcēs	praeterdūcet	praeterdūcēmus	praeterdūcētis	praeterdūcent
	perfect	praeterdūxī	praeterdūxistī	praeterdūxit	praeterdūximus	praeterdūxistis	praeterdūxērunt, praeterdūxēre
	pluperfect	praeterdūxeram	praeterdūxerās	praeterdūxerat	praeterdūxerāmus	praeterdūxerātis	praeterdūxerant
	future perfect	praeterdūxerō	praeterdūxeris	praeterdūxerit	praeterdūxerimus	praeterdūxeritis	praeterdūxerint
passive	present	praeterdūcor	praeterdūceris, praeterdūcere	praeterdūcitur	praeterdūcimur	praeterdūciminī	praeterdūcuntur
	imperfect	praeterdūcēbar	praeterdūcēbāris, praeterdūcēbāre	praeterdūcēbātur	praeterdūcēbāmur	praeterdūcēbāminī	praeterdūcēbantur
	future	praeterdūcar	praeterdūcēris, praeterdūcēre	praeterdūcētur	praeterdūcēmur	praeterdūcēminī	praeterdūcentur
	perfect	praeterductus + present active indicative of sum
	pluperfect	praeterductus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	praeterductus + future active indicative of sum
subjunctive		singular			plural
subjunctive		first	second	third	first	second	third
active	present	praeterdūcam	praeterdūcās	praeterdūcat	praeterdūcāmus	praeterdūcātis	praeterdūcant
	imperfect	praeterdūcerem	praeterdūcerēs	praeterdūceret	praeterdūcerēmus	praeterdūcerētis	praeterdūcerent
	perfect	praeterdūxerim	praeterdūxerīs	praeterdūxerit	praeterdūxerīmus	praeterdūxerītis	praeterdūxerint
	pluperfect	praeterdūxissem	praeterdūxissēs	praeterdūxisset	praeterdūxissēmus	praeterdūxissētis	praeterdūxissent
passive	present	praeterdūcar	praeterdūcāris, praeterdūcāre	praeterdūcātur	praeterdūcāmur	praeterdūcāminī	praeterdūcantur
	imperfect	praeterdūcerer	praeterdūcerēris, praeterdūcerēre	praeterdūcerētur	praeterdūcerēmur	praeterdūcerēminī	praeterdūcerentur
	perfect	praeterductus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	praeterductus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular			plural
imperative		first	second	third	first	second	third
active	present	—	praeterdūc, praeterdūce	—	—	praeterdūcite	—
active	future	—	praeterdūcitō	praeterdūcitō	—	praeterdūcitōte	praeterdūcuntō
passive	present	—	praeterdūcere	—	—	praeterdūciminī	—
passive	future	—	praeterdūcitor	praeterdūcitor	—	—	praeterdūcuntor
non-finite forms		active			passive
non-finite forms		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		praeterdūcere	praeterdūxisse	praeterductūrum esse	praeterdūcī	praeterductum esse	praeterductum īrī
participles		praeterdūcēns	—	praeterductūrus	—	praeterductus	praeterdūcendus, praeterdūcundus
verbal nouns		gerund				supine
		genitive	dative	accusative	ablative	accusative	ablative
		praeterdūcendī	praeterdūcendō	praeterdūcendum	praeterdūcendō	praeterductum	praeterductū

Related terms

References

“praeterduco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
praeterduco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.