niyet

From Ottoman Turkish نیت (niyet), from Arabic نِيَّة (niyya).

• IPA^(key): /nijet/

niyet (definite accusative niyeti, plural niyetler)

1. intention, aim

• “niyet”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Devellioğlu, Ferit (1962) “niyet”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat‎‎^[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 1008
• Nişanyan, Sevan (2002–) “niyet”, in Nişanyan Sözlük