Wiktionary

borga

See also: Borga, and Borgå

Icelandic

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

From Old Norse borga, from Proto-Germanic *burgōną.

Verb

edit

borga (weak verb, third-person singular past indicative borgaði, supine borgað)

  1. (ditransitive) to pay
Conjugation
edit
borga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að borga
supine
(sagnbót) 		borgað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		borgandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég borga við borgum present
(nútíð) 		ég borgi við borgum
þú borgar þið borgið þú borgir þið borgið
hann, hún, það borgar þeir, þær, þau borga hann, hún, það borgi þeir, þær, þau borgi
past
(þátíð) 		ég borgaði við borguðum past
(þátíð) 		ég borgaði við borguðum
þú borgaðir þið borguðuð þú borgaðir þið borguðuð
hann, hún, það borgaði þeir, þær, þau borguðu hann, hún, það borgaði þeir, þær, þau borguðu
imperative
(boðháttur) 		borga (þú) borgið (þið)
Forms with appended personal pronoun
borgaðu borgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
borgast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að borgast
supine
(sagnbót) 		borgast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		borgandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég borgast við borgumst present
(nútíð) 		ég borgist við borgumst
þú borgast þið borgist þú borgist þið borgist
hann, hún, það borgast þeir, þær, þau borgast hann, hún, það borgist þeir, þær, þau borgist
past
(þátíð) 		ég borgaðist við borguðumst past
(þátíð) 		ég borgaðist við borguðumst
þú borgaðist þið borguðust þú borgaðist þið borguðust
hann, hún, það borgaðist þeir, þær, þau borguðust hann, hún, það borgaðist þeir, þær, þau borguðust
imperative
(boðháttur) 		borgast (þú) borgist (þið)
Forms with appended personal pronoun
borgastu borgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
borgaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		borgaður borguð borgað borgaðir borgaðar borguð
accusative
(þolfall) 		borgaðan borgaða borgað borgaða borgaðar borguð
dative
(þágufall) 		borguðum borgaðri borguðu borguðum borguðum borguðum
genitive
(eignarfall) 		borgaðs borgaðrar borgaðs borgaðra borgaðra borgaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		borgaði borgaða borgaða borguðu borguðu borguðu
accusative
(þolfall) 		borgaða borguðu borgaða borguðu borguðu borguðu
dative
(þágufall) 		borgaða borguðu borgaða borguðu borguðu borguðu
genitive
(eignarfall) 		borgaða borguðu borgaða borguðu borguðu borguðu
Synonyms
edit
Derived terms
edit
Derived terms

Etymology 2

edit

See borg.

Noun

edit

borga f

  1. indefinite genitive plural of borg

Northern Sami

edit

Etymology

edit

From Proto-Samic *porkë.

Pronunciation

edit
  • (Kautokeino) IPA(key): /ˈporːka/

Noun

edit

borga

  1. snowstorm, flurry

Inflection

edit
Even a-stem, rg-rgg gradation
Nominative borga
Genitive borgga
Singular Plural
Nominative borga borggat
Accusative borgga borggaid
Genitive borgga borggaid
Illative borgii borggaide
Locative borggas borggain
Comitative borggain borggaiguin
Essive borgan
Possessive forms
Singular Dual Plural
1st person borgan borgame borgamet
2nd person borgat borgade borgadet
3rd person borgas borgaska borgaset
edit

Further reading

edit
  • Koponen, Eino, Ruppel, Klaas, Aapala, Kirsti, editors (2002–2008), Álgu database: Etymological database of the Saami languages‎[1], Helsinki: Research Institute for the Languages of Finland

Norwegian Bokmål

edit

Alternative forms

edit

Noun

edit

borga m or f

  1. definite feminine singular of borg

Norwegian Nynorsk

edit

Noun

edit

borga f

  1. definite singular of borg

Old English

edit

Noun

edit

borga

  1. genitive plural of borg

Swedish

edit

Etymology

edit

From Old Swedish borgha, from Old Norse borga, from Proto-Germanic *burgōną.

Verb

edit

borga (present borgar, preterite borgade, supine borgat, imperative borga)

  1. (with för) to act as a guarantee for (that), to greatly increase the likelihood (that)
    Att Lasse mixar drinkar på festen borgar för att den blir grym
    That Lasse is mixing drinks at the party guarantees that it will be awesome

Conjugation

edit
Conjugation of borga (weak)
Active Passive
Infinitive borga borgas
Supine borgat borgats
Imperative borga —
Imper. plural1 borgen —
Present Past Present Past
Indicative borgar borgade borgas borgades
Ind. plural1 borga borgade borgas borgades
Subjunctive2 borge borgade borges borgades
Participles
Present participle borgande
Past participle borgad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

References

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=borga&oldid=80729106"