Isuzu Elf

Isuzu Elf
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Isuzu
Εναλλακτική ονομασία	Isuzu σειρά N/σειρά Q (Αμερική, Καναδάς, Μεξικό, Ευρώπη) Isuzu Grafter (Ηνωμένο Βασίλειο) Chevrolet σειρά N (Κολομβία, Αίγυπτος) Chevrolet Tiltmaster Chevrolet σειρά W Chevrolet Low Cab Forward (LCF) 3500–5500 (Ηνωμένες Πολιτείες) Bedford σειρά KA Bedford σειρά N[1] GMC Forward GMC σειρά W Nissan Atlas (για 5ή, 6ή γενιά) Mazda Titan (για 5ή, 6ή γενιά) HICOM Perkasa (Μαλαισία, 5ή γενιά) Isuzu Forward Juston (wide cab παραλλαγή) Hino σειρά S (για 6ή γενιά, Αμερική) Qingling Elf
Παραγωγή	1959 — σήμερα
Σεζόν	1959 — σήμερα
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Φορτηγό
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Chevrolet Tilt Cab (Αμερική) Bedford CF (για μοντέλα Bedford)

Το Isuzu Elf είναι ένα φορτηγό μεσαίας χρήσης που παράγεται από την Isuzu από το 1959. Εκτός Ιαπωνίας, το όχημα είναι γνωστό ως σειρά N και σειρά Q. Η σειρά ήταν αρχικά κυρίως διαθέσιμη στην Ιαπωνία και σε άλλες ασιατικές χώρες. Η Αυστραλία ήταν μια άλλη σημαντική αγορά για τις σειρές Elf και N – στο βαθμό που κατασκευαζόταν εκεί από τη δεκαετία του 1970, αρχικά υπό την μάρκα Bedford,^[2] χρησιμοποιώντας πολλά τοπικά εξαρτήματα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, πωλείται και κατασκευάζεται επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες (υπό τις μάρκες Chevrolet και GMC ως σειρά W), καθώς και ως Isuzu σειρά N. Μόνο η Βόρεια Αμερική λαμβάνει την έκδοση ευρείας καμπίνας.

Για την κοινή αγορά Andinian (συμπεριλαμβανομένης της Χιλής και του Περού), το φορτηγό συναρμολογείται στο εργ��στάσιο παραγωγής GM-Colmotores στη Μπογκοτά της Κολομβίας από το 1991, με ετήσιες ποσότητες ήδη από 20.000 έως 60.000 οχήματα. Η τοπική συναρμολόγηση αυξάνεται λόγω της αυξανόμενης ζήτησης στις αγορές της Κολομβίας και των γειτονικών αγορών. Φέρει γράμματα "Tecnología Isuzu" (με τεχνολογία Isuzu).

Στην Ινδονησία, τις Φιλιππίνες και πολλές άλλες χώρες, το Elf δεν χρησιμοποιείται μόνο ως φορτηγό, αλλά μετατρέπεται επίσης σε μικρολεωφορείο από τοπικούς κατασκευαστές αμαξωμάτων. Τα ελαφρύτερα τετράτροχα μοντέλα χρησιμοποιούνται συνήθως ως υπεραστικά Angkot ή Jeepney (κοινόχρηστα ταξί), ως σχολικά λεωφορεία ή ως λεωφορεία εργαζομένων. Οι ινδονησιακές μετατροπές χρησιμοποιούν συνήθως αρθρωτές πόρτες τύπου επιβατικού αυτοκινήτου και συνήθως μοιάζουν με βαν με ψηλή οροφή, ενώ οι περισσότερες μετατροπές στην Κένυα και οι νεότερες στις Φιλιππίνες συχνά μοιάζουν με μίνι λεωφορείο, με πτυσσόμενη πόρτα στο πλάι για τους επιβάτες και όρθια θέση.

Το φορτηγό άνω των 2 τόνων, το Elf (TL221), παρουσιάστηκε αρχικά τον Αύγουστο του 1959. Αρχικά ήταν διαθέσιμο μόνο με το 1,491 κυβικών ιντσών, 1,5 λίτρων, βενζινοκινητήρα GL150, με βαθμολογία 60 ίππων.^[3] Είχε μονούς προβολείς και πίσω αρθρωτές πόρτες. Μια έκδοση με μεγαλύτερο μεταξόνιο, στα 2,460 μιλιμίτερ έναντι των 2,180 μιλιμιτέρ της κανονικής έκδοσης, ήταν επίσης διαθέσιμη. Αυτό έφερε τον κωδικό πλαισίου TL251.^[4]

Τον Μάρτιο του 1960, ένας κινητήρας ντίζελ 2,0 λίτρων με βαθμολογία 52 ίππων εισήχθη (TL121/151), η πρώτη για την κατηγορία στην Ιαπωνία - αυτήν ακολούθησαν σύντομα μοντέλα ντίζελ από τους ανταγωνιστές της Isuzu. Το 1962 οι κινητήρες ενημερώθηκαν και τώρα βαθμολογήθηκαν με 72 και 55 ίππων αντίστοιχα. Οι κωδικοί του πλαισίου άλλαξαν σε TL321/351 για την έκδοση ντίζελ, αντικατοπτρίζοντας την εγκατάσταση του ολοκαίνουργιου κινητήρα DL201.^[5] Λίγο αργότερα, οι κωδικοί του πλαισίου αναδιοργανώθηκαν και ήταν πλέον TLG10/11 για τα βενζινοκίνητα μοντέλα και TLD10/11 για τα πετρελαιοκίνητα. Το 1964, το μοντέλο με μακρύ μεταξόνιο έγινε η στάνταρ έκδοση.^[6] Το 1964, η έκδοση ντίζελ αναβαθμίστηκε επίσης στον μεγαλύτερο κινητήρα 2,2 λίτρων C220 με ονομαστική απόδοση 62 ίππων.^[7] Το 1965, το Elf έλαβε ένα λίφτινγκ, έχοντας πλέον διπλούς προβολείς.

Η Isuzu κατέληξε να προσφέρει μια πολύ μεγάλη ποικιλία αμαξωμάτων για την πρώτη γενιά Elf. Αυτά περιλαμβάνουν την αυθεντική ενσωματωμένη καρότσα, καθώς και μια ξεχωριστή καρότσα φορτηγού με πλαϊνά προστατευτικά. Υπήρχε διαθέσιμη μια έκδοση με διπλή καμπίνα, καθώς και ειδικό αμάξωμα για ειδικούς σκοπούς, όπως ένα φορτηγό αναψυκτικών, ένα ανατρεπόμενο όχημα και ένα βυτιοφόρο. Υπήρχε επίσης ένα μοντέλο "Route Van" με τζάμι στο πίσω μέρος και θέσεις για τρεις ή έξι επιβάτες, καθώς και το "Elf Bus" που ήταν διαθέσιμο σε δύο μοντέλα από το 1960.^[8] Το Elf Light Bus έχει ενσωματωμένο αμάξωμα με το μακρύ μεταξόνιο και χωρούσε 21 επιβάτες (κωδικοί πλαισίου BL171/271 για το ντίζελ/βενζίνη) ενώ το Elf Micro Bus χωρούσε στην πολύ στενή αγορά μεταξύ του Route Van και του Light Bus. Το Micro Bus είχε αρχικά το αμάξωμα του Route Van αλλά ήταν περισσότερο προσανατολισμένο προς τους επιβάτες (θέσεις 12 ή 15). Έφερε τους κωδικούς πλαισίου TL121/151/21/251B και από το 1961 έλαβε το δικό του πίσω αμάξωμα με μεγαλύτερα τζάμια.^[9] Το Elf Bus έγινε αργότερα η δική του γραμμή, που ονομάστηκε Isuzu Journey .

Τον Αύγουστο του 1967, το ολοκαίνουργιο "Isuzu Light Elf" προστέθηκε στην υπάρχουσα γκάμα φορτηγών. Αυτή η ελαφρύτερη έκδοση τύπου είχε φορτίο 1,25 τόνων.^[10][11] Είχε μονούς στρογγυλούς προβολείς και κωδικό πλαισίου της σειράς KA. Το όχημα ήρθε με τον ίδιο 1,471 κυβικών ιντσών κινητήρα G150, που είχε προηγουμένως τοποθετήθηκε στο επιβατικό Isuzu Bellett, με βαθμολογία 69 ίππων. Αυτό ήταν το πρώτο της δεύτερης γενιάς Elf που παρουσιάστηκε, σύντομα ακολούθησαν βαρύτερα μοντέλα και αντικατέστησαν τελείως τις εκδόσεις πρώτης γενιάς.^[10]

Τον Απρίλιο του 1968 εμφανίστηκε πλέον ολόκληρη η δεύτερη γενιά Elf (σειρά TL21/TLD21). Παρουσιάστηκε επίσης ένα νέο βαν ("Elf Hi-Roof"), με σχεδιασμό πρωτότυπο για την Ιαπωνία εκείνα τα χρόνια. Τον Σεπτέμβριο του 1969, το "Light Elf" αναβαθμίστηκε σε φορτίο 1,5 τόνων και τώρα προσφέρονταν ένας ισχυρότερος κινητήρας 1,6 λίτρων (G161AB) με βαθμολογία 75 ίππων.^[10] Τον Οκτώβριο του 1970, αυτό το τμήμα της σειράς έγινε το Elf 150 ενώ το κανονικό Elf (2-2,5 τόνων) έγινε το Elf 250. Το 250 ενημερώθηκε σε κινητήρα ντίζελ 2,4 λίτρων. Αυτό συνδυάστηκε με την εισαγωγή του βαρύτερου χρήσεως φορτηγού, 3,5 τόνων, Elf 350. Αυτή η ανανέωση της σειράς ακολουθήθηκε από το πολύ σύγχρονο Elf Mi-Pack τον Απρίλιο του 1972. Το Mi-Pack ήταν ένα προσθιοκίνητο μοντέλο με επίπεδο και χαμηλό δάπεδο φόρτωσης, μόνο 450 μιλιμιτέρ από το έδαφος. Λόγω της υψηλής τιμής του σε συνδυασμό με την απροθυμία των πελατών για ένα φορτηγό με κίνηση στους μπροστινούς τροχούς, αποσύρθηκε μετά από λίγα μόνο χρόνια στην αγορά. Αντίθετα, ένα χαμηλού δαπέδου μοντέλο του Elf 150 προστέθηκε στη γκάμα το 1974, με μικρά διπλά πίσω ελαστικά.

Το βαρύτερου τύπου Elf 350 δεν αντικαταστάθηκε αμέσως, αλλά συνέχισε την παραγωγή μέχρι το έτος μοντέλου του 1980, όταν τον Φεβρουάριο παρουσιάστηκε ένα μοντέλο 350 της τρίτης γενιάς Elf ("350 Wide").

Η τρίτη γενιά Elf έφτασε τον Ιούνιο του 1975. Τα αρχικά μοντέλα ήταν τα Elf 150 και 250. Είχε το παρατσούκλι "Tora-san" από τον πιο αγαπημένο κινηματογραφικό χαρακτήρα του Kiyoshi Atsumi (διάσημου Ιάπωνα ηθοποιού) που υποτίθεται ότι έμοιαζε.^[12] Τον Ιανουάριο του 1977, προστέθηκε ένα μοντέλο 250 Low-Flat, το οποίο ακολούθησε το 1978 ένα λίφτινγκ και μια τροποποιημένη μπροστινή μάσκα. Το 1979 μια μεγαλύτερη έκδοση μηχανής 3,3 λίτρων του 2 τόνων φορτηγού μπήκε στην παραγωγή, ήταν μια παραλλαγή του Elf 250, η οποία ονομάστηκε "Elf 250 Super". Υπήρχε επίσης μια έκδοση "Elf 150 Super", η οποία έχει τον μεγαλύτερο κινητήρα ντίζελ 2,4 λίτρων C240 που συνήθως τοποθετούνταν στο Elf 250.^[13] Το 1978, η Isuzu πούλησε επίσης το εκατομμυριοστό Elf όχημα της.^[12] Τον Ιανουάριο του 1980, το Elf ενημερώθηκε για να πληροί τα πρότυπα εκπομπών ρύπων της Ιαπωνίας του 1979, όταν άλλαξε η σχεδίαση για να φιλοξενήσει μια κεκλιμένη καμπίνα. Προστέθηκαν τα Elf 250 Wide και 350 Wide, με κωδικούς πλαισίου KT και KS αντίστοιχα, πράγμα που σημαίνει ότι η δεύτερη γενιά Elf 350 θα μπορούσε τελικά να αποσυρθεί. Το Elf Wide έχει πλάτος καμπίνας 1,910 μιλιμιτέρ, αντί για την 1,690 μιλιμιτέρ καμπίνα που χρησιμοποιήθηκε στις σειρές TL και KA Elf.^[14]

Το 1981, η σειρά Elf υποβλήθηκε σε άλλο λίφτινγκ, με ενημερωμένο επίσης ταμπλό. Για την τρίτη γενιά Elf οι κινητήρες ντίζελ είχαν εκσυγχρονιστεί για μεγαλύτερη ευκολία στη λειτουργία, ενώ παρουσιάστηκε επίσης ο μικρότερος τότε κινητήρας πετρελαίου άμεσου ψεκασμού στον κόσμο - ο 3,3 λίτρων 4BC2.^[12] Έφτασε το 1982 και αντικατέστησε το λιγότερο ισχυρό 4BC1 που είχε παρουσιαστεί το 1979. Τον Μάρτιο του 1983, οι κινητήρες ντίζελ τροποποιήθηκαν ξανά, αντανακλώντας τα νέα ιαπωνικά πρότυπα εκπομπών ρύπων για επαγγελματικά οχήματα. Ενώ η τρίτη γενιά Elf αντικαταστάθηκε ως επί το πλείστον το 1984, το "Route Van" (έκδοση βαν τριών ή έξι θέσεων) συνέχισε να παράγεται μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Με το ίδιο αμάξωμα υπήρχε επίσης μια πιο κατοικήσιμη έκδοση λεωφορείου διαθέσιμη. Αυτό διατέθηκε στην αγορά ως Isuzu Journey S και βασί��τηκε στο Elf 150 (KAD51ZB).^[13]

Η σειρά Elf τέταρτης γενιάς εμφανίστηκε τον Ιούλιο του 1984. Αυτή η γενιά του Elf εξήχθη ευρέως σε όλο τον κόσμο και κατασκευάστηκε σε πολλές διαφορετικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Η τέταρτη σειρά Elf/N είχε αρχικά διπλούς ορθογώνιους προβολείς και μάσκα με πέντε ξεχωριστά τμήματα (επτά για τα μοντέλα Wide Cab). Τον Φεβρουάριο του 1987, εμφανίστηκε μια τροποποιημένη έκδοση με μάσκα μόνο δύο μεγαλύτερων τμημάτων, οπότε και η σειρά κινητήρων άλλαξε.^[15] Ακολούθησε ένα δεύτερο λίφτινγκ τον Ιούνιο του 1990, μετά το οποίο η μάσκα έλαβε ένα μονό χαμηλότερο άνοιγμα και οι προβολείς άλλαξαν σε πιο αεροδυναμικές μονάδες μονοκόμματων.^[16] Τα φορτηγά της Isuzu πουλιόνταν σαν Bedford στις αγορές της Ευρώπης, στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, από τις αρχές του 1970, αφού η μάρκα Isuzu τότε δεν ήταν αρκετά γνωστή εκεί. Μετά από μερικά χρόνια, τα φορτηγά άρχιζαν να χρησιμοποιούν το αρχικό σήμα Isuzu στην Αυστραλία και στην Νέα Ζηλανδία, αλλά σε μερικές Ευρωπαϊκές αγορές, όπως η Πορτογαλία, συνέχιζαν να πουλιόνται και σαν Bedford μέχρι το 1990. Αυτό το φορτηγό ήταν το τελευταίο των Elf που πουλήθηκε σαν Bedford σε κάποια αγορά. Μετά από αυτό, πουλιόνταν μόνο σαν Isuzu.

Στην Ιαπωνία, αυτή η γενιά προσφέρθηκε μόνο με κινητήρες ντίζελ άμεσου ψεκασμού, παρουσιάζοντας το νέο 87 ίππων, 2,8 λίτρων, βιομηχανική έκδοση οικογένειας 4JB1 με μετάδοση διπλής λειτουργίας ανάλογα με την εφαρμογή και τον κινητήρα άμεσου ψεκασμού 3,6 λίτρων 4BE1 για τα Elf 250 και Elf 350 NPR, που αντικατέστησε το μακροχρόνιο 4BA1 ως το τυπικό Elf 150 10 ποδιών και σε μερικές εκδόσεις του Elf 150.^[12]

Αυτό το μοντέλο κατασκευαζόταν επίσης στην Κίνα, από την BLAC (Beijing Light Automobile Corporation) από το 1984 έως το 2002.^[17] Αργότερα κατασκευάστηκε επίσης από την YCACO, θυγατρική της Guangzhou. Μετά από μια εταιρική αναδιοργάνωση συνέχιζε να παράγεται από τους ίδιους ως Guangzhou Hino 300J (YC5040XXY) από το 2008, με επανασχεδιασμένη πρόσοψη και διάφορες άλλες βελτιώσεις.^[18]

Στις ΗΠΑ, η γκάμα πωλήθηκε ως Chevrolet Tiltmaster και ως GMC Forward, τα οποία αντικατέστησαν το παλιό Chevrolet Tilt Cab, που είχε παρουσιαστεί το 1960. Αυτά τα φορτηγά έφτασαν για το έτος μοντέλου 1984 και είχαν έναν εξακύλινδρο τούρμπο ντίζελ εξακύλινδρο κινητήρα.^[19] Ήταν επίσης το πρώτο μοντέλο που χρησιμοποίησε τη μακροχρόνια ετικέτα Isuzu σειρά N. Το 1986 ένα βαρύτερο χρήσεως μοντέλο με ένα κινητήρα 220 ίππων ντίζελ 8,4 λίτρων, που είχε εμφανιστεί επίσης στο Forward (W7), προστέθηκε στην αγορά των ΗΠΑ.^[20] Το Forward και το Tiltmaster προσφέρθηκαν ως φορτηγά κατηγορίας 3 ή 5, με 5-7 συνολικό βάρος αντίστοιχα. Το μικρότερο Tiltmaster/Forward W4 είχε ένα κινητήρα 125 ίππων ντίζελ εν σειρά τεσσάρων κυλίνδρων, ενώ το βαρύτερο W6 έλαβε έναν 155 ίππων εξακύλινδρο ντίζελ.^[21] Αυτά τα μοντέλα πωλήθηκαν επίσης ως Isuzu NPR/NRR αντίστοιχα, με την Isuzu να προσθέτει το μοντέλο "Flatlow" με χαμηλού προφίλ πίσω ελαστικά 15 ιντσών για χαμηλότερο ύψος πλαισίου.^[22]

Ενώ οι πωλήσεις των επιβατικών αυτοκινήτων Spectrum με σήμα Chevrolet στις ΗΠΑ υπερέβαιναν πάντα αυτές του αντίστοιχου μοντέλου της Isuzu, τα φορτηγά με σήμα Chevrolet/GMC πωλούνταν πιο αργά από τα αντίστοιχα της Isuzu. Το 1986, για παράδειγμα, πουλήθηκαν 507 W4 Tiltmaster και 1.292 W4 Forward, έναντι 4.954 ισοδύναμων NPR (πωλήθηκαν επίσης 2.267 W7 με σήμα GM, η Isuzu δεν κυκλοφόρησε στην αγορά μια έκδοση αυτού του φορτηγού).^[23] Το 1986, η Isuzu και η General Motors συνδύασαν επίσης τα συστήματά τους για την εισαγωγή και τη διανομή αυτών των φορτηγών αντί να τα εισάγουν χωριστά.^[24]

Η πέμπτη γενιά Isuzu Elf εμφανίστηκε τον Ιούλιο του 1993, με πιο αλλαγμένους προβολείς. Πλέον οι κινητήρες 2.8 4JB1 και 4JB1T είναι στάνταρ και στα δύο Elf 150 και Elf 250 μαζί με τον 3.6 4BE1. Ο χωρίς τούρμπο 4JB1 διέθετε μια νέα περιστροφική αντλία ψεκασμού VE που αυξάνει την ισχύ στα 90 PS. Τον Μάιο του 1995 το όχημα έλαβε μια μικρή αλλαγή, συμπεριλαμβανομένων αναβαθμισμένων, καθαρότερων κινητήρων ντίζελ. Η σειρά μηχανών H 4,0 λίτρων 4HE1 και 4,3 λίτρων 4HF1 επίσης είδαν χρήση. Μετά από μια συμφωνία OEM με τη Nissan, το Elf άρχιζε να πουλείτε επίσης με το σήμα Nissan Atlas H41/H42 και σαν Nissan Diesel Condor 20/30/35 ξεκινώντας εκείνη τη στιγμή, ακολουθούμενο από το Nissan Atlas Max από το 1996 έως το 2000. Το Atlas Max βασίστηκε στο νέο, ελαφρύτερου τύπου Elf 100 (Ιούνιος 1995) που ήταν διαθέσιμο με βενζινοκινητήρα 2,0 λίτρων ή πετρελαιοκινητήρα 2,5 ή 2,7 λίτρων.^[16]

Η έκδοση με καπό (walk through van) του Isuzu ELF υπάρχει επίσης ως Izusu ELF UT [ja]. Πωλήθηκε μόνο στην Ιαπωνία. Έρχονταν μόνο με κινητήρες 3,1 λίτρων 4JG2 και 4,3 λίτρων 4HF1 και διατίθεται μόνο σε κίνηση στους πίσω τροχούς. Η παραγωγή του Isuzu ELF UT ξεκίνησε το 1996 και ολοκληρώθηκε το 2001. Το ELF UT ονομάστηκε επίσης Nissan Atlas Max. Ο διάδοχος του Isuzu ELF UT ήταν το Isuzu Begin [ja], το οποίο βασίστηκε στο πλαίσιο του Isuzu Rodeo. Το Isuzu Begin κατασκευάστηκε από το 2001 έως το 2004.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Elf διατήρησε τους τέσσερις ορθογώνιους προβολείς αλογόνου από την 4η γενιά έως το 2005. Τα μοντέλα του 2006 και των αρχών του 2007 είχαν τραπεζοειδείς προβολείς. Το Elf κυκλοφόρησε ως η σειρά Isuzu NPR και Chevrolet/GMC W, το καθένα διαθέσιμο με τον κινητήρα 4BD2T 3,9 λίτρων μέχρι το 1998, τον κινητήρα 4,8 λίτρων 4HE1 από το 1998 έως το 2004, το 4HK1 5 κινητήρας τούρμπο ντίζελ από το 2005. Στη συνέχεια έγινε διαθέσιμο με τον κινητήρα L31 Vortec 5,7 λίτρων της GM ή τον κινητήρα LQ4 Vortec 6,0 λίτρων της GM με αυτόματο κιβώτιο 4L80-E. Ο κινητήρας των 5,7 λίτρων βαθμολογήθηκε από 275 to 325 horsepower (205 to 242 kW) στις 4.600 σ.α.λ. και 330 to 350 pound-feet (447 to 475 N⋅m) ροπής στις 2.800 σ.α.λ. Ο κινητήρας των 6,0 λίτρων βαθμολογήθηκε από 300 to 325 horsepower (224 to 242 kW) στις 4.400 σ.α.λ. και 358 to 370 pound-feet (485 to 502 N⋅m) ροπής στις 2.800 σ.α.λ.

Τον Μάιο του 2004, μετά από μερικές μικρές αλλαγές, το Elf υποβλήθηκε σε μια μεγάλη αλλαγή με νέους και μεγαλύτερους τραπεζοειδείς προβολείς. Μια άλλη συμφωνία OEM είχε σφυρηλατηθεί εκείνη τη στιγμή και το Elf κυκλοφορούσε τώρα παράλληλα και ως Mazda Titan.

Στη Μαλαισία, αυτό το φορτηγό κατασκευάζεται από την Heavy Industries Corporation of Malaysia (Isuzu HICOM Malaysia) με το όνομα HICOM Perkasa, αλλά έφερε επίσης το σήμα Isuzu σειρά N Commando. Παρουσιάστηκε το 1996 και σταμάτησε να κατασκευάζεται το 2011, 15 χρόνια μετά την έναρξή του.

Η σειρά Elf/N έκτης γενιάς παρουσιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2006 (High Cab και Wide Cab) και τον Φεβρουάριο του 2007 (Regular Cab). Μέχρι τη στιγμή που ήταν διαθέσιμη η πλήρης γκάμα, η πέμπτη γενιά Elf είχε αποσυρθεί. Αυτό συναρμολογήθηκε επίσης στην Κολομβία (μαζί με τη βαρύτερη σειρά F), όπου πωλήθηκε ως Chevrolet NKR, NPR ή NQR.^[25] Το μοντέλο έκτης γενιάς ανανεώθηκε επίσης ως Nissan Atlas H43 στην Ιαπωνία.

Το σύμπλεγμα προβολέων-φλας έχει πλέον διαμορφωθεί στο σχήμα του λογότυπου "twin bar" της Isuzu, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από το 1974 έως το 1991. Στη Βόρεια Αμερική, η GM πούλησε τη σειρά Isuzu N ως Chevrolet και GMC W-Series μέχρι το 2009. Το 2016, επανέφερε το μοντέλο ως τη σειρά Low Cab Forward (LCF), που ονομάζεται απλά Chevrolet 3500, 4500 ή 5500 και διατίθεται με τους ίδιους κινητήρες βενζίνης ή ντίζελ.^[26]

Η έκτη γενιά παρουσιάστηκε στη Μαλαισία το 2014.

Η σειρά Elf/N έβδομης γενιάς παρουσιάστηκε στις 7 Μαρτίου 2023 στην Ιαπωνία, τώρα με διαθέσιμη έκδοση EV.^[27]

Η επωνυμία είναι Elf στην εγχώρια αγορά της Ιαπωνίας και σε ορισμένες άλλες, όπως το Μεξικό και την Ινδονησία.

Στις περισσότερες αγορές, ωστόσο, είναι γνωστή ως η σειρά N.

Το δεύτερο γράμμα υποδηλώνει βαθμολογία βάρους,

H, L, K = κανονική καμπίνα. M = ψηλή καμπίνα. P, Q, R = ευρεία καμπίνα.

Το τρίτο γράμμα υποδηλώνει τη διάταξη του συστήματος μετάδοσης κίνησης.

R = κίνηση στους πίσω τροχούς. S = τετρακίνηση.

Το Elf πωλείται ως Elf σε ορισμένες αγορές εκτός από τις εγχώριες Ιάπωνες, όπως το Μεξικό και η Ινδονησία, αλλά στις περισσότερες εξαγωγικές αγορές ονομάζεται σειρά Isuzu N και σειρά Q.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Isuzu Elf

• Επίσημος ιστότοπος
• Chevrolet Low Cab Forward Trucks (US) (rebadged Isuzu Elf)