Επαρχία Λα Ριόχα (Αργεντινή)

Λα Ριόχα
Σημαία Έμβλημα
Χώρα	Αργεντινή
Διοικητική υπαγωγή	Αργεντινή
Πρωτεύουσα	Λα Ριόχα
Ίδρυση	1853
Διοίκηση
• κυβερνήτης της επαρχίας Λα Ριόχα	Ricardo Quintela (από 2019)
Έκταση	89.680 km²[1]
Πληθυσμός	383.865 (2022)[2][3]
Γεωγραφικές συντεταγμένες	29°24′48″S 66°51′24″W
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Λα Ριόχα (ισπανικά: La Rioja‎‎, ισπανική προφορά: la ˈrjoxa) είναι επαρχία της Αργεντινής που βρίσκεται στα δυτικά της χώρας. Το τοπίο της επαρχίας αποτελείται από μια σειρά ξηρών έως ημίξηρων οροσειρών και ενδιάμεσων καλλιεργήσιμων κοιλάδων. Σε μία από αυτές τις κοιλάδες βρίσκεται η πρωτεύουσα της επαρχίας, η πόλη Λα Ριόχα. Οι γειτονικές επαρχίες είναι από τα βόρεια δεξιόστροφα η Καταμάρκα, η Κόρδοβα, το Σαν Λουίς και το Σαν Χουάν. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ο συνολικός πληθυσμός της επαρχίας είναι 333.642 κάτοικοι.^[4] Ο δεινόσαυρος Riojasaurus πήρε το όνομά του από την επαρχία.^[5]

Βρίσκεται στη βορειοδυτική περιοχή της Αργεντινής, το τοπίο της είναι ξηρό έως ημίξηρο και το ξηρό κλίμα λαμβάνει ετησίως 200 χιλιοστά βροχόπτωσης, έχει σύντομους χειμώνες και πολύ ζεστά καλοκαίρια.

Από τις Άνδεις στα δυτικά, με κορυφές που φτάνουν τα 6.795 μέτρα (Μόντε Πίσσις), το υψόμετρο του εδάφους κατεβαίνει προς τις οροσειρές της γειτονικής ξηρής ζώνης των Πάμπας. Οι περισσότερες οροσειρές στη Λα Ριόχα έ��ουν προσανατολισμό βορρά-νότου. Οι δύο μεγαλύτερες πόλεις της επαρχίας, η Λα Ριόχα και το Τσιλεσίτο χωρίζονται από τη Σιέρα ντε Βελάσκο και δυτικά του Τσιλεσίτο και της Φαματίνα υψώνεται η Σιέρα ντε Φαματίνα με ύψη έως και 6.250 μ.

Το Εθνικό Πάρκο Ταλαμπάγια είναι ένα ξηρό φαράγγι κόκκινου εδάφους του ξηρού ποταμού Ταλαμπάγια, το οποίο περιέχει πολλούς απόκρημνους τοίχους και βραχώδεις σχηματισμούς που το καθιστούν έναν ενδιαφέροντα τουριστικό προορισμό.^[6]

Η οικονομία της επαρχίας είναι πολύ καλά διαφοροποιημένη. Η γεωργία αποτελεί λιγότερο από το 5% στην παραγωγή της. Η γεωργία της Λα Ριόχα (όπως και οι πόλεις) αναπτύσσεται στις όχθες των λίγων μόνιμων ποταμών και των οάσεων που επιτρέπουν την άρδευση, με μόλις 190 τετραγωνικά χιλιόμετρα καλλιεργούμενης γης. Οι αμπελώνες, οι ξηροί καρποί και οι φυτείες ελιάς είναι οι πιο διαδεδομένες, ακολουθούμενες από το βαμβάκι.

Η επαρχία χωρίζεται σε 18 νομούς (ισπανικά departamentos). Θεωρούνται επίσημα ως ένας ενιαίος δήμος και συνήθως περιέχουν ένα ή περισσότερα πληθυσμιακά κέντρα (δηλ. κωμοπόλεις και πόλεις).

1. Αραούκο (Αϊμογάστα)
2. Βιντσίνα (Βιντσίνα)
3. Ινδεπενδένσια (Πατκιά)
4. Κάστρο Μπάρος (Αμίνγκα)
5. Κορονέλ Φελίπε Βαρέλα (Βίγια Ουνιόν)
6. Πρωτεύουσα (Λα Ριόχα)
7. Ροσάριο Βέρα Πενιαλόσα (Τσέπες)
8. Σαν Μπλας δε λος Σάουκες (Σαν Μπλας δε λος Σάουκες)
9. Σαναγάστα (Βίγια Σαναγάστα)
10. Τσαμικάλ (Τσαμικάλ)
11. Τσιλεσίτο (Τσιλεσίτο)
12. Φαματίνα (Φαματίνα)
13. Χενεράλ Άνχελ Βισέντε Πενιαλόσα (Τάμα)
14. Χενεράλ Λαμαδρίδ (Βίγια Καστέλι)
15. Χενεράλ Μπελγράνο (Όλτα)
16. Χενεράλ Οκάμπο (Μιλάγρο)
17. Χενεράλ Σαν Μαρτίν (Ουλάπες)
18. Χενεράλ Χουάν Φακούνδο Κιρόγα (Μαλασάν)

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Αργεντινής χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.