vint
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus bint gant ur c'hemmadur dre vlotaat (b > v)
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | bint |
| dre vlotaat | vint |
| amreizh | vint |
vint /ˈvĩɲ(t)/
- War-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer :
- a) Gwech e vint er gêr, gwech ne vint ket. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 199.)
- b) Pa vo lakaet ar bizin bern-war-vern e vint fonnusoc'h da gargañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 45.)
- War-lerc'h ar stagell isurzhiañ ma, da skouer :
- a) [...]. Dre-se, emañ ti-meur Pilat, ha kreñvlec'h Antonia savet war ur menez a-us d' ho tiezigoù , evit ma vint gwelet a-ziabell hag evit ma vo doujañs ouzh an trec'hour, evel m'eo dleet... (Mont a ra er-maez.). — (Jarl Priel, Gwener ar Groaz, Al Liamm niv. 25, Meurzh - Ebrel 1951, p. 55.)
- b) Soñjal a ra, gant furnez, e tistavo, kent pell, imor an daou zen yaouank ur wech ma vint dispartiet. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 106.)
- a) Dal eun toullad per : laka anezo ez krubull ma na vint ket gwelet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 294.)
- b)
- War-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne, da skouer :
- a) Gwech e vint er gêr, gwech ne vint ket. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 199.)
- b) “Rak, emezo, ma'z eus iliav keit-se 'zo war an ti-forn, ne vint ket lezet keid-all, pa ouzomp pegen aes eo troc'hañ anezho.” — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 147.)