Informe Wolfenden

El informe del comité encargáu n'infracciones homosexuales y prostitución (más conocíu como'l Wolfenden report (informe Wolfenden) por Lord Wolfenden, el voceru del comité) publicar nel Reinu Uníu el 3 de setiembre de 1957 dempués de que dellos homes bien conocíos fueren condergaos por delitos d'homosexualidá, incluyendo Peter Wildeblood.

El comité de catorce miembros, incluyíes tres muyeres, tenía como oxetivu principal faer un estudiu sobre la homosexualidá y la llexislación qu'esistía al respeutu. Taba lideráu por John Wolfenden (1906-1985) que primeramente fuera'l direutor de los colexos Uppingham y Shrewsbury y en 1950 foi'l vice-rector de la Universidá de Reading y más tarde direutor del British Museum.

Amás del voceru los miembros que formaben el comité fueron:

• James Adair, antiguu inspeutor fiscal de Glasgow
• Mrs Mary G. Cohen, vice-presidente de Girl Guides en Glasgow voceru de l'asociación escocesa de clubes pa moces.
• Dr Desmond Curran, espertu Siquiatra nel St George's Hospital, asesor psiquiátricu de Londres y la Marina Real Británica.
• Rev Canon V.A. Demant, Canónigu de la Christ Church y profesor de moral y teoloxía pastoral na Universidá d'Oxford (un anglu-católicu).
• Mr Justice Diplock, xuez d'Oxford y de la corte suprema.
• Sir Hugh Linstead, parllamentariu conservador por Putney y farmacéuticu.
• El Marques de Lothian, un ministru del Foreign Office.
• Mrs Kathleen Lovibond, voceru del Uxbridge juvenile Magistrates' Courty y miembru de la seición femenina del partíu conservador.
• Victor Mishcon, abogáu del estáu y miembru del partíu Llaborista del London County Council.
• Goronwy Rees, direutor de la Universidá de Aberystwyth, en Gales.
• Rev. R.F.V. Scott, Presbiterianu pregueru de la (ilesia d'escocia)
• Lady Stopford; Doctor, Maxistrada y esposa del vice-rector de la Universidá de Mánchester
• William T. Wells, Parllamentariu llaborista por Walsall North y Barrister
• Dr Joseph Whitby, médicu xeneral con esperiencia psiquiátrica.

La primer xunta del comité foi'l 15 de setiembre de 1954 y axuntáronse mientres 62 díes, 32 de los cualos fueron pa entrevistar testigos. Wolfenden suxirió nos preliminares que por considerancia coles dames presentes na sala usaren los eufemismos Huntley & Palmers (unes galletes britániques) Huntley para homosexuales, y Palmers pa les prostitutes. Los testimonios fueron apurríos pola policía, axentes de llibertá vixilada, psiquiatres, líderes relixosos, y gais que les sos vides taben afeutaes pola llei.

En contra del les idees convencionales del momentu'l comité encamentó que "el comportamientu homosexual en priváu y ente adultos que consintieren nun tenía de siguir siendo un delitu". Toos sacante James Adair tuvieron a favor y ,contrariamente a los testimonios de dellos médicos y siquiatres d'aquel tiempu, consideraron que "la homosexualidá nun podía llexítimamente ser considerada una enfermedá, porque en munchos casos yera solo un síntoma y yera compatible con una completa salú mental n'otros aspeutos." L'informe añadía, "La función de la llei ye caltener l'orde públicu y la decencia, protexer al ciudadanu de lo que ye ofensivu o perxudicial, y apurrir abondu salvaguardia contra la esplotación y la corrupción d'otros (...) Nun ye función de la llei, a la nuesa manera de ver, intervenir na vida privada de los ciudadanos, o tratar d'imponer cualquier tipu de comportamientu." La edá de consentimientu foi afitada nos 21 años (la mayoría d'edá nel Reinu Uníu entós).

L'informe tamién aldericó l'aumentu de la prostitución caleyera nel momentu, que s'acomuñar con "inestabilidá de la comunidá" y "debilidá de la familia". Como resultáu hubo midíes policiales pa siguir la prostitución caleyera.^[1]

Los encamientos del informe producieron un considerable alderique públicu, incluyíu un famosu intercambiu de puntos de vista en publicaciones ente Lord Devlin, un destacáu xuez británicu que dio conferencies y publicó llibros en contra de les bases filosófiques del informe, y H.L.A. Hart un espertu en xurisprudencia que taba a favor de la tesis del informe.

Los encamientos finalmente fueron teníes en cuenta nel Sexual Offences Act 1967, aplicable solo a Inglaterra y Gales, que reemplazó les anteriores lleis sobre homosexualidá conteníes nel Offences Against The Person Act 1861.^[2] La llei foi aprobada per un estrechu marxe, una década dempués de publicase n'informe en 1957.

La publicación del informe foi'l puntu d'inflexón pa la llegalización de la homosexualidá en Reinu Xuníu ya influyó en dalgunos de los países occidentales onde inda les práutiques homosexuales nun taben dexaes, y que daría pasu darréu al restu de lar reivindicaciones de derechos LGBT, como ye'l matrimoniu homosexual.

John Wolfenden asitiar nel puestu 45 na llista de los 500 héroes pa lesbianes y gais publicada en Pink Paper.^[3]

• Sodomía (Derechu)
• Buggery act (1533)
• Homosexualidá nel Reinu Uníu
• Edá de consentimientu sexual
• Peter Wildeblood
• Victim - 1961 película protagonizada por Dirk Bogarde que llargamente se considera que contribuyó a la lliberalización de les actitúes escontra la homosexualidá na cultura y la llexislación del Reinu Xuníu

• Committee on Homosexual Offences and Prostitution, 1957. Report of the Committee on Homosexual Offences and Prostitution. London: Her Majesty's Stationery Office.
  • Reimpreso en 1963 como The Wolfenden Report: Report of the Committee on Homosexual Offences and Prostitution. New York: Stein and Day.
• Eustace Chesser, 1958. Live and Let Live: The Moral of the Wolfenden Report. Taylor Garnett & Evans.
• Charles Berg, 1959. Fear, Punishment, Anxiety and the Wolfenden Report. George Allen & Unwin.
• Grey, Antony Quest for Justice, Sinclair-Stevenson, 1992
• Higgins, Patrick: Heterosexual Dictatorship: Male Homosexuality in Postwar Britain: London: Fourth Ta: 1996: ISBN 1-85702-355-2

• BBC History page - "Homosexuality should not be a crime"
• BBC Timeline: Gay fight for equal rights 2002-12-06
• Knitting Circle report Archiváu 2006-12-11 en Wayback Machine
• Queer History @ GMax