Georg Friedrich Grotefend

Georg Friedrich Grotefend
Vida
Nacimientu	Hann. Münden, 9 de xunu de 1775[1]
Nacionalidá	Reinu de Hannover
Muerte	Hannover[2], 15 d'avientu de 1853[1] (78 años)
Sepultura	Gartenfriedhof (es) [3]
Familia
Fíos/es	Karl Ludwig Grotefend
Estudios
Estudios	Universidá de Göttingen Lessing-Gymnasium (en)
Llingües falaes	alemán[4] llatín
Oficiu	llingüista, asiriólogu, espertu n'estudios clásicos, profesor
Miembru de	Academia Prusiana de les Ciencies

El testu que sigue ye una traducción defeutuosa o incompleta. Si quies collaborar con Wikipedia, busca l'artículu orixinal y ameyora o completa esta traducción. Copia y apega'l siguiente códigu na páxina de discusión del autor: {{subst:Avisu mal traducíu|Georg Friedrich Grotefend}} ~~~~

Georg Friedrich Grotefend ( Münden, Hannover, 9 de xunu de 1775 - Hannover, 15 d'avientu de 1853) foi un llingüista alemán ya investigador de l'Antigüedá. Foi él quién empezó'l desciframientu de la escritura cuneiforme.

Georg Friedrich Grotefend ye'l padre del historiador Karl Ludwig Grotefend (* 22 d'avientu de 1807; † 27 d'ochobre de 1874).

Grotefend foi conocíu mientres la so vida primero de too como un filólogu de llatín ya italianu, anque s'amuesa l'atención que lu emprestó al so propiu idioma na so obra Anfangsgründe der deutschen Poesie, publicada en 1815, y na fundación d'una organización pa la investigación de la llingua alemana. En 1821 convertir nel direutor del llicéu de Hanover, un cargu que caltuvo hasta la so xubilación en 1849. En 1823-1824 apaeció la so edición revisada de la obra de Wenck Gramática Llatina, en dos volúmenes, siguida por una gramática más amenorgada pal usu nes escueles en 1826; en 1835-1838 un intentu sistemáticu d'esplicar los fragmentos del idioma umbrio, llamáu Rudimenta linguae Umbricae ex inscriptionibus antiquis enodata (n'ocho partes); y en 1839 un trabayu de calter similar basáu n'oscu (Rudimenta linguae Oscae). Esi mesmu añu publicó unes memories importantes sobre les monedes de Bactria, sol títulu de Die Münzen der griechischen, parthischen und indoskythischen Könige von Baktrien und dean Ländern am Indus.

Sicasí, llueu volvió a la so tema preferida y sacó a la lluz una obra en cinco partes: Zur Geographie und Geschichte von Alt-Italien (1840-1842.). Primeramente, en 1836, escribiera un prefaciu a la traducción de Wagenfeld de curtiu Sanjuniatón de Filón de Biblos, del que se dicía ser afayáu l'añu anterior nel conventu portugués de Santa Maria de Merinhão.

Pero foi n'Oriente onde Grotefend realizó'l so trabayu más importante. Les inscripciones en escritura cuneiforme de Persia yá llamaren l'atención n'Europa. Niebuhr, fixera copies exactes de les inscripciones y por ello perdiera la vista, y un amigu de Grotefend, Tychsen de Rostock, creía llograr determinar que los calteres na columna, agora reconocíos como perses, yeren alfabéticos.

Nesti puntu Grotefend tomó l'asuntu. El so primer descubrimientu foi comunicáu a la Real Sociedá de Göttingen en 1802, y revisáu por Tychsen dos años dempués. En 1815 diose cuenta d'esto na obra de Heeren sobre historia antigua, y en 1837 publicó Neue Beiträge zur Erläuterung der persepolitanischen Keilschrift. Tres años más tarde apaeció'l so Neue Beiträge zur Erläuterung der Babylonischen Keilschrift. Los sos descubrimientos pueden resumise de la siguiente manera:

• que les inscripciones perses conteníen trés formes distintos d'escritura cuneiforme, de cuenta que'l desciframientu d'una daría la clave pal desciframientu de les otres;
• que los calteres de la columna persa yeren alfabéticos y non silábicos;
• que teníen de ser lleíes d'esquierda a derecha;
• que l'alfabetu componer de cuarenta lletres, incluyíos los signos pa les vocales llargues y curties;
• que les inscripciones persepolitanas taben escrites en zend (que, sicasí, nun yera'l casu), y teníen de ser atribuyíes a la dómina de los príncipes aqueménides;
• qu'una pallabra frecuente específica podría referise a la pallabra persa pa "rei";
• que les inscripciones satisfaíen los dos siguientes esquemes: a) rei X, gran rei de reis, fíu del rei Y; b) rei Y, gran rei de reis, fíu de Z;
• que la presencia de los dos esquemes a) y b) dába-y la oportunidá d'identificar a les persones arreyaes; yera necesariu que X fora un rei persa, el so padre fora un rei persa tamién, pero que'l so güelu non fora rei;
• acordies con estes idees, Grotefend pudo identificar X para Xerxes, Y para Dario y Z con Histaspes.

D'esta forma, establecióse una base pa la interpretación de les inscripciones perses. Lo que quedaba yera pa trabayar nes resultaos de los descubrimientos de Grotefend, una xera realizada por Eugène Burnouf, Christian Lassen y George Rawlinson.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Georg Friedrich Grotefend.
• Idioma acadiu

•  Varios autores (1910-1911), «Grotefend, Georg Friedrich», en Chisholm, Hugh (n'inglés), Encyclopædia Britannica. A Dictionary of Arts, Sciences, Literature, and General information (11.ª edición), Encyclopædia Britannica, Inc.; anguaño en dominiu públicu