Funambulismu

Funambulismo ye l'arte de caminar a lo llargo d'un delgáu alambre, cuerda o similar mínima superficie de sofitu, practicáu dende l'antigüedá clásica polos funámbulos (del llatín «funambulus», de «funis» -cuerda-, y «ambulare» -andar-).^[1] Ye conocíu tamién como volatinero y "alambrista".^[2]

Conocíos ente los griegos como schoinobates (σχοινοβάτης, danzantes na cuerda), al paecer fueron introducíos en Roma el mesmu añu de la so fundación. Terencio fai mención d'un funámbulo que distrayxera al so públicu mientres la primer representación de la so comedia La suegra (Hecyra, 165 e.C.). Pela so parte, cuenta Marco Aurelio nes sos Meditaciones que tando él y Lucio Vero guardando los xuegos mandaos pa celebrar los sos trunfos y que cayendo unu de los funámbulos cuando taba danzando, mandó Marco Aurelio que se tendieren colchones debaxo de la cuerda y que tal xestu de prudencia pudo ser l'orixe del costume de poner debaxo d'ella una rede.^[3]

Anguaño hai dellos funambulistas bien conocíos como Nik Wallenda o Aisikaier Wubulikasimu

El gran diccionariu históricu o Miscellanea interesada de la Historia Sagrada y profana de Louis Moreri, editáu en 1753, estrema cuatro xéneros de danzantes de cuerda:

• Los que daben vueltes alredor d'una cuerda en figura d'una rueda alredor de la so exa;
• los que baxaben de riba abaxo percima d'una cuerda sofitaos sobre l'estómagu, abiertos de brazos y piernes;
• los que corríen sobre una cuerda estendida horizontalmente o de riba abaxo;
• y los que brincaban y danciaben sobre dicha cuerda.

N'Oriente un de les más belles espresiones del funambulismo ye la danza del jultagi.

L'investigador ya hispanista John Earl Varey (1922-1999) analizó un curiosu y estrañu grabáu guardáu nel Muséu Municipal de Madrid. Nél puede trate una compañía de volatineros y funambulistas italianos, "Los Hermanos Burattini", realizando los sos saltos, dances, reblincaes y proezas ante'l Real Alcázar de Madrid nel postreru llustru del sieglu XVI. Unu d'ellos, colos brazos y piernes esplegaos, como una ave, esmuzse sobre'l so propiu banduyu a lo llargo d'una lluria tendida dende una de les torres del alcázar hasta l'estremu de la ensenada. Ye de suponer, anque la miniatura nun dexa confirmalo, que l'acróbata sofitar nun tablón con una ranura que lu sirve de guía, al que va prendíu de dalguna manera. Al paecer, tal exerciciu recibía'l nome de "espeño" o despeñadero.^[4]

• Funámbulo.
• Cuerda fluexa.
• Jultagi.
• Nikolas Wallenda.
• Philippe Petit.
• Slackline.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Funambulismu.