Salt

El términu municipal tien una estensión de 6,47 km², siendo unu de los más pequeños de les contornes de Girona. Ta asitiáu nel estremu centro oeste de la contorna del Gironès. L'acción continua y regular del ríu Ter constitúi, probablemente, l'elementu más determinante y significativu del so mediu natural.

El términu municipal de Salt atopar a 83,7 metros sobre'l nivel del mar.

La rede hidrográfica del conceyu de Salt ta compuesta básicamente pol ríu Ter que traviesa'l conceyu d'oeste a este y llinda el términu municipal de Salt con Sant Gregori y Girona, estableciendo la frontera norte del conceyu. Amás del Ter, la rede d'agües superficiales presenta otros elementos: per un sitiu, los desaguadorios naturales de los últimos contrafuertes de les Guillerías: la Maçana, el Marroc y rir Mus, que conflúin direuta o indireutamente al ríu Ter. Y per otra parte, los regadíos artificiales que cuelguen de l'acequia Monar, que ta coneutada col Ter. Toos ellos dexen regar la zona entendida ente'l ríu y la acequia. Cola esceición d'esti pequeñu espaciu agrícola delimitado pel ríu y la acequia, Salt ye una gran área urbanizada frutu d'un procesu que conoció'l so momentu más álgido na década de los setenta y ochenta.

El términu municipal llenda colos siguientes conceyos:

La proteición de les Deveses de Salt, dexó caltener un espaciu de gran interés natural. Les deveses, la zona natural, asítiase cerca d'un área fuertemente humanizada. Magar esto, se conocieron y protexeron un gran númberu d'especies en peligru d'estinción y coles mesmes reintroducir delles especies como la cigüeña y la llondra.

La cubierta vexetal del llanu esplicar a partir de la influencia qu'exerz el ríu Ter, una y bones la vida de les comunidaes vexetales de mayor interés depende d'esti importante cursu fluvial. La vexetación ta estrechamente venceyada a l'agua, yá sía la vexetación acuática, cola presencia de comunidaes de llenteyes d'agua y potamogeton; la d'agües encharcadas, con carrizales y espadañares; o la de monte de ribera, con berrazas, salcedas, alisedas, acacies, plátanos, alamees y choperas.

Finalmente atopamos les güertas y les deveses, que son los espacios naturales acomuñaos a la vexetación de mayor interés humanu.

La primer documentación atopáu sobre'l conceyu de Salt, data del añu 823, llamáu como Saltu.

Mientres la mayor parte de la Edá Media, la población taba formada namái por masíes xunto a l'acequia del Monar. A partir del sieglu XVI hai constancia d'un nucleu de cases arrexuntaes, na actual cai de la Ferreria Vella.

La población siguió siendo escasa y dedicada namái a l'agricultura hasta qu'a mediaos del sieglu XIX empezaron a instalase industries testiles qu'aprovechaben la fuercia hidráulico de la acequia del Monar.

Foi amestáu al conceyu de Girona en 1975 y segregóse pa constituyir nuevamente un conceyu independiente en 1983.

Esisten dos hipótesis sobre l'orixe del nome de Salt:

1. La primera establez que'l nome de Salt vien de la espresión “Sale alte” qu'apaez mentada l'añu 1019.
2. La segunda rellaciona'l nome de Salt cola pallabra “Saltu”, que s'atopa nun documentu del añu 823.

Tou paez indicar que'l nome de Salt deriva de “Saltu” pos saltu yera un tipu de propiedá de la tierra documentáu dende la dómina romana.

Hasta l'añu 1949 el Salt escarecía d'un escudu puramente dichu, yá que hasta esi momentu, el Conceyu utilizaba un sellu qu'esperimentara dellos cambeos dende'l sieglu XVIII. L'escudu de Salt ye una composición formada por:

«Una corona de príncipe n'alusión al Principáu de Girona, les barres catalanes, una espiga de trigu que rellaciona'l conceyu coles actividaes agrícoles, y una rueda de molín sobre les agües de la acequia Monar, que venceya'l conceyu coles actividaes manufactureras ya industriales»^[3]

El blasón nun foi oficializáu pola Xeneralidá de Cataluña, institución encargada de la revisión y aprobación de los símbolos cívicos na Comunidá Autónoma de Cataluña. La llei de la Xeneralidá sobre símbolos concede escudos en forma de losange y axusta que les armes reales (los cuatro barras de gules sobre oro), que nesti escudu de Salt amoblen el primer cuartel, namái pueden llevalo cuando tea demostráu que los reis otorgar a los pueblos, villes o ciudaes.

En Salt viven un total de 29.836 de los cualos 10.972 nacieron nel estranxeru, representen el (36,77%). Ente los cualos, 3.722 son marroquinos; 1.322 son hondureños; 1.247 son gambianos; 573 son malíes; 460 son senegaleses; 427 son rumanos; 361 son hindús.^[4] Salt, amás, tamién vivió un fenómenu particular y ye que, a midida que la población inmigrante crez, mengua la población española.

País de nacencia de los inmigrantes:

1.-   Marruecos

2.-   Honduras

3.-   Gambia

4.-   Mali

5.-   Senegal

6.-   Rumanía

7.-   India

Salt tien un total de 27.673 habitantes, de los cualos 14.648 son homes y 13.025 muyeres, según datos del INE 2007. En 2006 tenía 28.017 habitantes según INE 2006.

El términu municipal ta formáu por un únicu nucleu de población.

Mientres la década de los setenta y ochenta el términu municipal amplía espectacularmente el númberu d'habitantes por cuenta de la presencia d'industries testiles, produciendo un efeutu llamada sobre munchos inmigrantes en busca de trabayu.

Gráficu demográficu de Salt ente 1717 y 2007
1717-1960: población de fechu; 1990- : población de derechu
Fonte: Municat
Gráfica ellaborada por: Wikipedia

La crecedera de la población debióse principalmente a la industria testil. Anguaño l'actividá económica predominante son los servicios y el comerciu, ente que la industria tien un papel menos importante.

• Fuentes: 2003^[5] 2007