Palataler Konsonant

Mit eme palatale Konsonant meint mer in de Foneetik en Artikulationsort. Ùn zwar die Konsonante, wo de Rùgge vo de Zùng, also de hinteri Deil vo de Zùng, mit em harte Gaume en Luut macht. Konsonante, wo d Spitz vo de Zùng mit em harte Gaume en Luut macht, sait mer dergäge retroflex.

In de alemannische Dialäkt chùnt mindeschtens ei palatale Luut vor, ùn zwar de palatali Approximant [j] wie in „jo“. Des isch glychzytig au de hüüfigscht palatali Luut in de Sprooche vo de Wält. In e paar Dialäkt chùnt au de stimmlosi palatali Frikativ ([ç]) vor.

In de Sprooche vo de Wält chömme die palatale Luut vor:

IPA-Zeiche	Bschryybig vùm Luut	Audiobyspil	Byspilwort uss ere Sprooch
	Palatale Nasal		Surselvisch: bogn; [bɔɲ](info) ‚Bad‘
	Stimmlose palatale Plosiv		Vallader: chan; [can](info) ‚Hùnd‘
	Stimmhafte palatale Plosiv		Vallader: gövgia; [ˈɟøvɟɐ](info) ‚Dùnschtig‘
	Stimmlose palatale Frikativ		Hochdütsch: nicht; [nɪçt](info) ‚nit‘
	Stimmhafte palatale Frikativ		Schwedisch: jord; [ʝuːɖ](info) ‚Ärd‘
	Palatale Approximant		Elsässisch: Janner; [ˈjænəʁ̥](info) ‚Jänner‘
	Palatale laterale Approximant		Surselvisch: sulegl; [suˈleʎ](info) ‚Sùn‘
	Stimmhafte palatale Implosiv		Sindhi: ڄِڀَ; [ʄɪbʱə](info) ‚Zùng‘
	Palatale Schnalzluut		Nama: ǂKhoesaob; ǂ͡χòe̯̋sàȍ̯p ‚Juli‘