Chosrau II.

Dr Chosrau II. (persisch خسرو‎Chosrou [xosˈroʊ̯]; griechisch Chosroes), Parwez („Sieger“; persisch پرویز‎Parwīz [pærˈviːz] gnennt), isch dr Soon vom Hormizd IV. und Änkel vom Chosrau I gsi. Dr Chosrau II. het vo 590 bis 628 regiert und isch dr letscht bedütendi Groossköönig vo de Sassanide gsi. Er isch Ändi Februar 628 (woorschiinlig am 28.2.) gstorbe.^[1]

Dr Chosrau isch 590 noch em Sturz vo sim Vater Köönig worde. Churz druf het en dr General Bahram Chobin verdriibe und er isch uf Byzanz gflüchdet, won en dr Maurikios understützt het. Er het Drubbe gschickt, won em Chosrau ghulfe häi si Droon zruggzeroobere. Zum Dank het dr Chosrau im Maurikios bedütendi Zuegständnis im Friidensverdraag gmacht. Wo dr Maurikios 602 gstorbe isch, isch dr Friide ume gsi und d Perser häi no di noo byzantinischi Gebiet im Oste afo eroobere, vor allem wo dr Herakleios 610 Kaiser worde isch. 626 häi d Perser und d Aware sogar zämme Konstantinopel belaageret, wenn au ooni Erfolg. Dr Herakleios het denn Persie aagriffe und sä in dr Schlacht bi Ninive im Dezämber 627 besigt. Dr Chosrau isch uf Ktesiphon gflüchdet und denn abgsetzt und ermordet worde.^[2] Si eltischt Soon, dr Siroe het d Macht an sich grisse und sini Gschwüsterte umbrocht. Churz druf isch er aber sälber gstorbe und z Persie het s Chaos gherrscht. Im Friidensverdraag vo 629/30 häi d Sassanide denn alli erooberete Gebiet wider an d Oströmer verloore.

• Geoffrey B. Greatrex: Khusro II and the Christians of his empire. In: Journal of the Canadian Society for Syriac Studies 3, 2003, S. 78–88. ISSN 1499-6367
• James Howard-Johnston: Pride and Fall: Khusro II and his regime. In: Ders., East Rome, Sasanian Persia and the End of Antiquity: Historiographical and Historical Studies (Collected Studies). Ashgate Variorum, Aldershot u. a. 2006, (Variorum collected studies series. 848), ISBN 978-0-86078-992-5, Kapitel 9 und weitere Beiträge im Sammelband
• James Howard-Johnston: Witnesses to a World Crisis. Historians and Histories of the Middle East in the Seventh Century. Oxford 2010.
• John Martindale: The Prosopography of the Later Roman Empire. Bd. 3a: 527–641 (Abandanes – Iyad ibn Ghanm). Cambridge University Press, Cambridge 1992, ISBN 978-0-521-07233-5, S. 306–308.
• Peter Riedlberger: Die Restauration von Chosroes II. In: Electrum 2, 1998, S. 161–175. ISSN 1897-3426
• Klaus Schippmann: Grundzüge der Geschichte des sasanidischen Reiches. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 1990.
• Susan Tyler-Smith: Calendars and coronations: the literary and numismatic evidence for the accession of Khusrau II. In: Byzantine and Modern Greek Studies 28, 2004, S. 33–65. ISSN 0307-0131

 Commons: Chosrau II. – Sammlig vo Multimediadateie

1. ↑ Howard-Johnston, Pride and Fall, S. 97, in: Howard-Johnston (2006).
2. ↑ Howard-Johnston, Pride and Fall, S. 93ff., in: Howard-Johnston (2006).

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Chosrau_II.“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.