San Lazzaro degli Armeni

San Lazzaro degli Armeni ([san ˈladdzaro deʎʎ arˈmɛːni], «Sint Lasarus van die Armeniërs»; Armeens: Սուրբ Ղազար Surp Ghazar) is 'n klein eiland in die suide van die Venesiaanse strandmeer, met 'n oppervlakte van drie hektaar en net wes van die Lido di Venezia geleë. Sedert 1717 huisves die eiland 'n klooster van die Armeens-Katolieke Mechitariste-monniksorde huisves. Die kloostereiland dien as die orde se kulturele spilpunt en sentrum van geleerdheid (Armeense seuns word hier in Armeense kultuur onderrig), terwyl sy hoofabdy in die Oostenrykse hoofstad Wene sy geestelike middelpunt vorm.

Die kloosterbiblioteek beskik oor sowat 200 000 boeke, insluitende 'n belangrike versameling van oosterse, veral Armeense manuskripte (met sowat 4 000 dokumente).

Oorspronklik het San Lazzaro as hospitaaleiland vir melaatses gedien. Toe melaatsheid teen die einde van die 15de eeu nog nouliks voorgekom het, het monnike van die Dominikane-orde hulle op die eiland gevestig en hier sowat honderd jaar lank gebly. Daarna was die eiland meer as 'n eeu onbewoon. In 1717 het agttien Armeense monnike, onder wie Mechitar van Sebasteia (tans Sivas in Turkye), wat uit tuisland verdryf is, in Venesië 'n toevlug gevind. Hulle het 'n klooster op San Lazzaro gestig, die eiland in die noordweste uitgebrei en tuine met sipresse aangelê.

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie San Lazzaro degli Armeni.