Piero di Lorenzo de' Medici

Piero de' Medici
Portret van Piero de' Medici deur Gherardo di Giovanni del Fora.
Gebore	15 Februarie 1472 Florence, Republiek van Florence
Sterf	28 Desember 1503 (op ouderdom 31) Garigliano Rivier, Koninkryk van Napels
Eggenoot	Alfonsina Orsini

Piero di Lorenzo de' Medici (15 Februarie 1472 - 28 Desember 1503),^[1] bekend as Piero die Onfortuinlike, was die heerser van Florence vanaf 1492 tot sy ballingskap in 1494.^[2]

Piero di Lorenzo de' Medici was die oudste seun van Lorenzo de' Medici (Lorenzo die Manjifieke) en Clarissa Orsini. Hy is saam met sy jongste broer Giovanni, wat later Pous Leo X sou word, en sy neef Giulio, wat later Pous Clemens VII sou word, grootgemaak. ^[1]

Piero is deur figure soos Angelo Poliziano en Marsilio Ficino gebrei om sy vader as hoof van die Medici-familie en as de facto heerser van die Florentynse staat op te volg.^[3] Sy swak, arrogante en ongedissiplineerde karakter sou egter heeltemal ongeskik wees vir so 'n rol. Poliziano sou later op 24 September 1494 sterf weens vergiftiging, waarskynlik deur Piero se toedoen.^[4] Piero was ook voortdurend in stryd met sy neefs Lorenzo di Pierfrancesco de 'Medici en Giovanni il Popolano. Hulle was die seuns van Pierfrancesco die Ouere. Beide was ouer en ryker as Piero.^[5]

In 1486 het Piero se oom Bernardo Rucellai namens hom onderhandelinge gevoer om met die Toskaanse edelvrou Alfonsina Orsini te trou.^[6] Piero en Alfonsina het in 1488 ontmoet. Sy was die dogter van Roberto Orsini, die hertog van Tagliacozzo, en Caterina Sanseverino. Hulle het twee kinders gehad:

• Lorenzo II, Hertog van Urbino (1492-1519).^[1]
• Clarice de' Medici (1493-1528). Sy is getroud met Filippo Strozzi die Jongere.^[1]

Piero het in 1492, na Lorenzo se dood, oorgeneem as leier van Florence. Na 'n kort tydperk van relatiewe kalmte het die brose vreedsame ewewig tussen die Italiaanse state wat moeisaam deur Piero se vader opgebou is in 1494 ineengestort met koning Karel VIII van Frankryk se besluit om die Alpe met 'n leër oor te steek ten einde sy aansprake op die Koninkryk van Napels af te dwing. Karel is deur Ludovico Sforza (Ludovico il Moro), die voormalige regent van Milaan, na Italië gelok as 'n manier om Ludovico se neef Gian Galeazzo Sforza te onttroon en hom as hertog te vervang.

Ná Milaan het Karel na Napels vertrek. Hy moes deur Toskane beweeg en troepe daar laat om sy kommunikasie met Milaan te beveilig. Toe Karel se leër Toskane genader het, het hy gesante na Florence gestuur om Piero te versoek om sy aansprake op Napels te steun en toe te laat dat sy leër deur Toskane trek. Piero het vyf dae gewag voordat hy geantwoord het dat Florence neutraal sou bly. Karel het dit onaanvaarbaar gevind. Hy het beplan om Toskane binne te val, beginnende met die vesting van Fivizzano, wat hy verpletter het.

Piero het probeer om hom te verset maar hy het min steun gekry van lede van die Florentynse elite wat onder invloed van die Dominikaanse priester Girolamo Savonarola was. Selfs sy neefs Lorenzo en Giovanni het hulle by Karel geskaar en hom hul steun en fondse beloof.

Piero kon teen die einde van Oktober steeds nie daarin slaag om enige steun vir Florence te verkry nie, en sonder om die regerende Signoria te raadpleeg, het hy besluit om Karel in sy kamp te besoek en sy vriendskap te verkry. Tydens hul vergadering het Piero toegegee aan al die eise van Karel, insluitend die oorgee van die vestings van Sarzana, Pietrasanta, Sarzanello en Librafratta, sowel as die stede Pisa en Livorno.

Toe Piero na Florence teruggekeer het om aan die Signoria verslag te doen is hy met openbare verontwaardiging begroet. Hy en sy gesin het na Venesië gevlug. Die familie palazzo is geplunder en die Republiek van Florence is opnuut tot stand gebring met die Medici-familie wat formeel verban is. Florence sou eers in 1512 weer regeer word deur 'n lid van die Medici-familie toe die stad gedwing is om oor te gee aan Giovanni de' Medici, wat in 1513 verkies is as Pous Leo X, wat die familie se mag verstewig het.

Piero en sy gesin het aanvanklik na Venesië gevlug met die hulp van die Franse diplomaat Philippe de Commines. Hulle kon oorleef danksy die verkoop van Lorenzo de' Medici se juweleskat. Piero het herhaaldelik probeer om sy mag te herstel en selfs 'n keer by die Porta Romana in Florence verskyn saam met 'n groep, wat egter na Siena vertrek het nadat dit geblyk het dat die Florentyne nie die Medici as leiers sou terugverwelkom nie.

In 1503, toe die Franse en Spanjaarde hul stryd in Italië oor die Koninkryk van Napels voortgesit het, is Piero in die Garigliano-rivier vermoor terwyl hy probeer het om die nasleep van die Slag van Garigliano, wat sy Franse bondgenote verloor het, te ontvlug. Hy is begrawe in die abdy van Monte Cassino.