Metafisika

Metafisika is die tak van filosofie wat die fundamentele aard van die werklikheid ondersoek, insluitend die verhouding^[1] tussen verstand en materie, tussen substansie en attribuut, en tussen potensiaal en aktualiteit.^[2] Die woord "metafisika" kom van twee Griekse woorde wat saam letterlik "na of agter of onder [die bestudering van] die natuurlike" beteken. Daar word voorgestel dat die term moontlik geskep is deur 'n redakteur uit die eerste eeu wat verskillende klein keurings van Aristoteles se werke saamgevoeg het in die verhandeling met die naam Metafisika (ta meta ta phusika, 'na die Fisika', een van Aristoteles se ander werke).^[3]

Metafisika bestudeer vrae wat verband hou met wat dit is om te bestaan en watter soorte bestaan daar is. Onderwerpe van metafisiese ondersoek behels bestaan, voorwerpe en hul eienskappe, ruimte en tyd, oorsaak en gevolg en moontlikheid.^[4]

Metafisiese studie word uitgevoer met behulp van afleiding van die wat a priori bekend is. Soos fundamentele wiskunde (wat soms beskou word as 'n spesiale geval van metafisika wat op die bestaan ​​van getalle toegepas word), probeer dit om 'n samehangende weergawe van die wêreldstruktuur te gee, wat ons alledaagse en wetenskaplike persepsie van die wêreld kan verklaar en vry kan wees van teenstrydighede.

In wiskunde is daar baie maniere om getalle te definieer, en in metafisika is daar op verskillende maniere verskillende voorwerpe, eienskappe, konsepte en ander entiteite wat beweer word dat hulle die wêreld vorm. Terwyl metafisika die entiteite wat deur die fundamentele wetenskap gepostuleer is kan bestudeer, is die kernonderwerp daarvan die versameling kategorieë soos objek, eiendom en oorsaaklikheid wat die wetenskaplike teorieë aanneem. Byvoorbeeld: die stelling dat "elektrone lading het" is, is 'n wetenskaplike teorie; terwyl die ondersoek na wat dit beteken dat elektrone "objekte" is, 'n lading 'n "eienskap" is, en dat beide in 'n topologiese entiteit genaamd "ruimte" bestaan, is dit die taak van die metafisika.

Daar is twee breë standpunte oor wat die "wêreld" wat bestudeer word deur die metafisika eintlik is:

• Die sterk, klassieke siening veronderstel dat die voorwerpe wat deur die metafisika bestudeer word, onafhanklik van enige waarnemer bestaan, end dus is metafisika die fundamenteelste van alle wetenskappe.
• Die swak, moderne siening veronderstel dat die voorwerpe wat deur die metafisika bestudeer word, in die gees van 'n waarnemer bestaan, dus word metafisika 'n vorm van introspeksie en konseptuele analise.

Sommige filosowe, veral Immanuel Kant, bespreek albei hierdie "wêrelde" en wat oor elkeen afgelei kan word. Sommige filosowe, soos die logiese positiviste, en baie wetenskaplikes, verwerp die sterk siening van die metafisika as betekenisloos en nie-verifieerbaar. Ander antwoord dat hierdie kritiek ook van toepassing is op enige soort kennis, insluitend harde wetenskap, wat beweer dat hy iets anders beskryf as die inhoud van die menslike waarneming, en dat die waarnemingswêreld in 'n sekere sin die objektiewe wêreld is. Metafisika self veronderstel dat daar standpunt oor hierdie vrae ingeneem is en dat dit onafhanklik van die keuse kan voortgaan. Hulle glo dat die vraag oor watter standpunt om in te neem, behoort eerder aan 'n ander filosofiese tak, die epistemologie.