Katakombe

Katakombes is mensgemaakte ondergrondse grotte, gewelwe of tonnels wat in antieke tye vir begrafnisdoeleindes gebruik is. In sekere gevalle is katakombes in later periodes ook aangelê om die beendere van mense te herbegrawe nadat ouer massagrafte of begraafplase weens onhigiëniese toestande opgegrawe is.

Oorspronklik is katakombes ook as geheime vergader- en skuilplekke van vroeg-Romeinse Christene tydens die groot vervolgings van die 3de eeu beskou. Hierdie hipotese is egter nie deur argeologiese navorsing bevestig nie.

Die grootste katakombes – soos dié van Rome en Parys – strek oor enkele kilometers.

Die etimologie van die term katakombe is onseker. Volgens een teorie is dit afgelei van die Romeinse ad catacumbas, 'n gebiedsnaam vir 'n tufsteengroef aan die Via Appia naby die kerk San Sebastiano fuori le mura. Die naam is moontlik 'n samestelling van die Griekse κατά kata "na benede" en τύμβος tymbos "graf" waarby die oorspronklike gelatiniseerde vorm cata tumbas later na catacumbae verander is.^[1]

Die term het aanvanklik slegs na die katakombes van Rome verwys, maar in 1836 is die betekenis ook na ander ondergrondse begraafplase uitgebrei soos byvoorbeeld die 18de eeuse katakombes van Parys.^[2]

Wikimedia Commons bevat media in verband met Catacombs.