Dhumavati

Dhūmāvatī is 'n godin uit die Hindoemitologie. Sy is een van die Mahāvidyās.

Sy is lank en het 'n bleek gelaatskleur. Haar gesig is streng en sonder glimlag. Haar klere is dié van 'n weduwee. Dit is wit, sonder versiering en vuil. Haar hare is verslons. Sy het geen tande nie en het lang en hangende borste. Sy het 'n groot krom neus. Sy is honger en dors, baklei dikwels en ry op 'n raaf of sit op 'n strydwa. Sy hou 'n wan vas en soms 'n drietand.^[1]

Dhūmāvatī is die oudste van die godinne, die oumagees. Sy verteenwoordig die kennis wat deur harde langdurige ervaring verkry is en is die leermeesteres van lesse aangaande geboorte en dood. Die woord dhuma beteken rook. Sy verduister pleks van om te verlig. Sy verteenwoordig baie van die negatiewe magte van die lewe soos teleurstelling, frustrasie, vernedering, nederlaag, verlies, hartseer en eensaamheid. Aan vereerders wat daarin die Oumagodin herken, verleen sy geduld, volharding, vergifnis en loslating. Sy maak haar volgelinge tot groot leraars vir die mensdom.^[2]