| dbo:abstract
|
- «Saudade» (del portuguès saudade) és un terme de difícil definició empleat en portuguès i en gallec, que expressa un sentiment afectiu primari, proper a la malenconia, estimulat per la distància temporal o espacial a alguna cosa estimada i que implica el desig de resoldre aquesta distància. Sovint comporta el coneixement reprimit de saber que allò que s'enyora potser mai tornarà. L'escriptor portuguès Manuel de Melo la va definir l'any 1660 com «bem que se padece e mal de que se gosta» (bé que es pateix i mal que es gaudeix). És considerada com una de les paraules més emprades en la música i poesia amorosa, tant portugueses com gallegues. Al Brasil se celebra el dia de la saudade el 30 de gener. Com a exemple de la riquesa i profunditat del seu significat es pot esmentar el moviment estètic i literari de principis del segle xx a Portugal conegut com a , promogut especialment per l'escriptor . (ca)
- Saudade ist eine spezifisch portugiesische und galicische bzw. lusophone Form des Weltschmerzes, die auch in Ländern der Lusophonie verbreitet ist. Das Konzept der Saudade lässt sich mit „Traurigkeit“, „Wehmut“, „Sehnsucht“, „Heimweh“, „Fernweh“ oder „sanfte Melancholie“ nur annähernd übersetzen. Das Wort steht für das nostalgische Gefühl, etwas Geliebtes verloren zu haben, und drückt oft das Unglück und das unterdrückte Wissen aus, die Sehnsucht nach dem Verlorenen niemals stillen zu können, da es wohl nicht wiederkehren wird. (de)
- Saŭdado estas Esperantigo de la portugala kaj galega vorto saudade (portugaluja prononco: [saŭDAdi]; brazila prononco: [saŭDAĝi] aŭ [saŭDAdi]), kies signifo similas al "nostalgia sopiro", "milda malgajo" aŭ "rememoro al mankanta ĝojo". Ofte la objekto de la sopiro estas perdita naskiĝtero (pro la historia emo de portugaloj elmigri al fremdaj landoj) aŭ perdita amo. La vorto ofte portas nuancon de ruiniĝo kaj esprimas la subpremitan scion ke la sopirata afero povus neniam reveni. Ĝi estas multe uzata en la portugal-lingvaj literaturo, tradiciaj kantoj, popola muziko kiel la fado, bosanovo ktp. (eo)
- Saudade hizkuntza portugesak duen hitz esanguratsuenetarikoa da, oso present amodiozko poesian eta herri musikan, fadoetan nagusiki. Galizierak ere berba bera jasotzen du. Deskribatzen du sentimenduen nahasketa bat, galera, falta, distantzia eta maitasuna barne hartzen dituelarik. "Solitas, solitatis" latinezko hitzetik dator, "bakardadea" esan nahi duena. Baliakide zaharrak soedade, soidade eta suidade dira, saúde (osasuna) hitzaren eraginpean. Berbaren jatorria oso lotuta dago itsas tradizio portugaldarrarekin. Brasilen, Saudade Eguna ospatzen da ofizialki urtarrilaren 30ean. (eu)
- Saudade [sodad][réf. nécessaire] (en portugais : [sɐwˈðaðɨ] ; en portugais brésilien [sawˈdadi] ou [sawˈdadʒi]) est un mot portugais, du latin solitas, atis qui exprime un sentiment complexe où se mêlent mélancolie, nostalgie et espoir. Saudade est considéré comme un mot portugais difficile à traduire, au point que la création d'un néologisme français a même été envisagée. Le dictionnaire français Larousse le définit comme « sentiment de délicieuse nostalgie, désir d'ailleurs » il n'y a pas de terme correspondant en français à l'ensemble des acceptions de Saudade, toutefois « langueur » en est une acceptable approximation. (fr)
- Saudade es un vocablo de difícil definición, incorporado al español del portugués saudade, que expresa un sentimiento afectivo primario, próximo a la melancolía, estimulado por la distancia temporal o espacial a algo amado y que implica el deseo de resolver esa distancia. A menudo conlleva el conocimiento reprimido de saber que aquello que se extraña quizás nunca volverá. El escritor portugués Manuel de Melo la definió en 1660 como «bem que se padece e mal de que se gosta» (bien que se padece y mal que se disfruta). Dada la dificultad de su traducción y su extensa y ambigua definición, el término fue incorporado en su forma original al habla española. Es propia también del gallego. Como ejemplo de la riqueza y profundidad de su significado se puede mencionar el movimiento estético y literario de principios del siglo XX en Portugal conocido como Saudosismo, promovido especialmente por el escritor Teixeira de Pascoaes. En Galicia, el movimiento encontró exponentes en Vicente Risco, Antón Villar Ponte y Manuel Antonio. Saudosistas portugueses y gallegos desarrollaron una estrecha colaboración en la revista gallega Nós. (es)
- Saudade (bahasa Portugis Eropa: , bahasa Portugis Brasil: atau [sawˈdadʒi], bahasa Galisia: ; plural saudades) adalah sebuah kata dalam bahasa Portugis dan Galisia yang tidak memiliki terjemahan langsung dalam bahasa Inggris. Kata tersebut digunakan untuk mendeskripsikan perasaan nostalgia yang mendalam atau rasa melankolia yang berkepanjangan pada seseorang atau beberapa orang yang merasa kehilangan orang yang dicintainya. Sebuah bentuk kuat dari saudade ditujukan kepada orang-orang dan sesuatu yang keberadaannya tidak diketahui, seperti kekasih yang hilang, atau seorang anggota keluarga yang menghilang, berpindah tempat, berpisah, atau meninggal. Dalam bahasa Portugis, "Tenho saudades tuas" (bahasa Portugis Eropa) atau "Tenho saudades de você" (bahasa Portugis Brasil), diterjemahkan sebagai "Aku memiliki saudade dari kamu" yang artinya "Aku merindukanmu", namun dengan nada yang keras. Di Brasil, hari Saudade secara resmi dirayakan pada 30 Januari. (in)
- Saudade (English: /ˌsaʊˈdɑːdə/, European Portuguese: [sɐwˈðaðɨ], Brazilian Portuguese: [sawˈdad(ʒ)i], Galician: [sawˈðaðɪ]; plural saudades) is an emotional state of melancholic or profoundly nostalgic longing for something that one loves despite it not necessarily being real. It often carries a repressed knowledge that the object of longing may never be had again or attained in one's lifetime. It is the recollection of feelings, experiences, places, or events (often illusive) that once are thought to have somehow brought excitement, pleasure, or well-being, but now trigger the painful sense of separation from the perceived joyous sensations. It derives from the Latin word for solitude. Nascimento and Meandro (2005) cite Duarte Nunes Leão's definition of saudade: "Memory of something with a desire for it." In Brazil, the day of Saudade is officially celebrated on 30 January. It is not a widely acknowledged day in Portugal. (en)
- サウダージ（ポルトガル語: saudade, サウダーデとも）とは、郷愁、憧憬、思慕、切なさ、などの意味合いを持つ、ポルトガル語 , ガリシア語の単語。ポルトガル語、およびそれと極めて近い関係にあるガリシア語に独特の単語とされ、他の言語では一つの単語で言い表しづらい複雑なニュアンスを持つ。ガリシア語ではこの語はあまり使われず、一般に類義語のモリーニャ（morriña）が同様の意味で使われる。 ポルトガル語が公用語となっているポルトガル、その旧植民地ブラジル、アフリカのアンゴラなどの国々で、特に歌詞などに好んで使われている。単なる郷愁（nostalgie、ノスタルジー）でなく、温かい家庭や両親に守られ、無邪気に楽しい日々を過ごせた過去の自分への郷愁や、大人に成長した事でもう得られない懐かしい感情を意味する言葉と言われる。だが、それ以外にも、追い求めても叶わぬもの、いわゆる『憧れ』といったニュアンスも含んでおり、簡単に説明することはできない。ポルトガルに生まれた民俗歌謡のファド (Fado) に歌われる感情表現の主要なものであるといわれる。 ガリシア語では[sawˈdade]（サゥダーデ）となるほか、ポルトガルで話される大陸ポルトガル語では[sawˈdadɨ]（サゥダーデゥ）、ブラジルで話されるブラジルポルトガル語では[sawˈdadʒi]（サゥダーヂ）または[sawˈdadi]（サゥダーディ）のように、方言によって発音が異なる。カタカナでは、ポルトガルのものは「サウダーデ」、ブラジルのものは「サウダーヂ」と表記されることが多い。 ブラジルの大歌手であったエリゼッチ・カルドーゾが歌い、まだ新進気鋭であったジョアン・ジルベルトがバックでヴィオラゥン（pt:Violão）を弾いた Chega de Saudade（シェガ・ヂ・サウダーヂ、日本題：想いあふれて）は、ボサノヴァの第1号として知られるように、サウダージはボサノヴァの重要なキーワードとなっている。 その言葉の持つ意味の豊かさと深さから美学運動とも関連し、20世紀初頭のポルトガルでは、特に詩人のによって推進された「サウダシスモ（Saudosismo）」が知られていた。 (ja)
- Saudade is een woord uit het Portugees en het Galicisch. Het beschrijft de mengeling van gevoelens van verlies, gemis, afstand en liefde. In het Nederlands wordt het vaak vertaald met heimwee, melancholie of weemoed. Het is echter een van de moeilijkst vertaalbare woorden. In een onderzoek van Today Translations onder meer dan 1000 linguïsten werd saudade op de zevende plek van de moeilijkst vertaalbare woorden ter wereld geplaatst, één plaats lager dan het Nederlandse "gezellig". Het woord saudade komt uit het Latijn, van "solitas" (eenzaamheid) en is onder invloed van het woord "saudar" (groeten, herkennen) geëvolueerd tot saudade. Het is een van de meest voorkomende woorden in de Portugese liefdespoëzie en muziek. Het begrip is onlosmakelijk verbonden met de nationale zang van Portugal, de fado — een term die ook uit het Latijn komt, van het woord fatum (lot). Saudade is in Brazilië verbonden aan de bossa nova en in Kaapverdië met de , de nationale muziekstroming van de Kaapverdische eilanden. In Brazilië wordt op 30 januari de dia da saudade, "dag van de saudade" gevierd. (nl)
- La saudade (IPA: portoghese [sawˈdadɨ]; portoghese brasiliano [sawˈdadʒi]; gallego [sawˈdade]) è un sentimento affine alla nostalgia e a una sorta di malinconia per qualcosa che si è perso ma rivive nel ricordo. Il termine deriva dalla cultura lusitana, prima galiziana e portoghese e poi brasiliana, ed è in particolare legato all'età delle scoperte, in cui i marinai portoghesi dovevano affrontare lunghi periodi di assenza dai luoghi familiari. In alcune accezioni la saudade è una specie di ricordo nostalgico, affettivo, di un bene speciale che è assente, accompagnato da un desiderio di riviverlo o di possederlo. In molti casi consiste in una dimensione quasi mistica, come accettazione del passato e fede nel futuro. La saudade è strettamente collegata con il fado, la musica popolare portoghese. (it)
- Saudade é uma das palavras mais presentes na poesia de amor da língua portuguesa e da galega e também na música popular. "Saudade" descreve a mistura dos sentimentos de perda, falta, distância e amor. A palavra vem do latim "solitatem" (solidão), passando pelo galego-português "soidade", que deu origem às formas arcaicas "soidade" e "soudade", que sob influência de "saúde" e "saudar" deram origem à palavra atual. No Brasil, o dia da saudade é comemorado oficialmente em 30 de janeiro. (pt)
- Saudade (wym. [sɐw'ðaðɨ], od łac. solitas, Acc. sg. solitatem – samotność) – portugalski i galicyjski pozytywny autostereotyp postrzegany jako wartość narodowa; rodzaj nostalgii i melancholii związanej z silną waloryzacją przeszłości, kontemplacją przemijania i piękna rozkładu, odbieranej z subtelną dumą i radością, w sposób pozytywny. Saudade nie jest chwilowym stanem ducha, lecz jest stale obecne w charakterze osoby, której dotyczy. Kojarzone z dekadencją, choć sami Portugalczycy podkreślają, że termin ten jest nieprzetłumaczalny na inne języki. Ciągła obecność saudade w społeczeństwie stanowi główny wyróżnik portugalskiej tożsamości narodowej. Określenie użyte po raz pierwszy przez Duarte I, króla z lat 1433–1438. Bernardim Ribeiro, pisarz renesansowy, żyjący w latach 1482–1552, przedstawia istotę tego nieokreślonego, wewnętrznego poszukiwania w opowiadaniu o pewnym szlachcicu, który pewnego dnia wyruszył konno w podróż wzdłuż wybrzeża morskiego. Na samotnej plaży znalazł opuszczoną łódź. Wówczas, wbrew całemu swojemu dotychczasowemu życiu wsiadł do niej, i popłynął ku nieznanemu, otwartemu morzu. Pojawienie się saudade w kulturze tłumaczy się zwyczajowo historią kraju – utraconą chwałą imperium kolonialnego, pionierską rolą portugalskich żeglarzy w eksploracji świata przez Europejczyków, oraz naturalnymi konsekwencjami XVI-wiecznej potęgi polityczno-gospodarczej Portugalii, nieproporcjonalnej do jej potencjału powierzchniowego i ludzkiego: mitem sebastianizmu o silnym zabarwieniu mesjanistycznym, pokutującym do końca XIX wieku, czy utopią Luzytanii, do której odwołuje się w portugalskim eposie narodowym Luís de Camões. Powszechnie panujące przekonanie, że przeszłość w ostatecznym rozrachunku okaże się lepsza od przyszłości podważać zaczęło dopiero wstąpienie kraju do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej w 1986 roku i wynikający z tego rozwój gospodarczy. Do dziś popularny jest jednak w Brazylii humor bazujący na stereotypie smętnego i wiecznie zadumanego Portugalczyka, a jedno z popularnych hiszpańskich powiedzeń to Menos mal, que nos queda Portugal (Jeszcze nie jest tak źle, bo zawsze jest przecież Portugalia). Saudade stało się podstawowym środkiem wyrazu powstałej w lizbońskiej dzielnicy Alfama muzyki fado (port. los, przeznaczenie), opartej na poważnym i tęsknym, choć emocjonalnie wylewnym, silnie ekspresyjnym śpiewie wokalistki, ubranej zazwyczaj na czarno. Saudade cechuje twórczość każdego artysty uznanego w Portugalii za wieszcza – od Amálii Rodrigues, uważanej za niedościgły wzorzec śpiewaczki fado, po modernistyczną twórczość pisarską Fernando Pessoi. Saudade, wraz z mitami o Luzytanii stało się głównym przesłaniem nurtu w poezji i literaturze nazywanego Odrodzeniem Portugalskim. Termin znalazł również zastosowanie w innych kulturach. I tak w Brazylii występuje także pod nazwą banzo, w hiszpańskiej prowincji Galicja, silnie powiązanej kulturowo z północną Portugalią, nazywany jest soidade lub morriña / morrinha, zaś w Finlandii – kaiho. (pl)
- Саудаде (порт. Saudade) — емоційний стан, який можна описати як складну суміш світлого суму, ностальгії за втраченим, туги за нездійсненним і відчуття тлінності щастя. Саудаде висловлює тугу від незворотної втрати чогось дорогого серцю. Саудаде, однак, не сприймається як негативне явище, а несе в собі відтінок благородної світлої романтики і асоціюється з нещасною любов'ю, що очищає душу. Саудаде є предметом певної національної гордості, і, на думку деяких португальських мислителів, здатність занурюватися в цей емоційний стан відрізняє їх від представників інших народів. Етимологічно поняття саудаде, яке притаманне португальській і галісійській мовам та культурам, можливо, походить від того ж латинського кореня, що й solitudo, що в перекладі означає самотність. Виявом саудаде в музиці є традиційний португальський стиль фаду. Це поняття присутнє також в культурі Бразилії, де 30 січня відзначають день саудаде. (uk)
- Сауда́де (порт. saudade, европ. порт. [sɐwˈdad(ə)] или [sɐwˈðað(ɨ)], бразильское произношение сауда́ди [sɐʊˈdadɪ] или ныне чаще сауда́джи [sɐʊˈdadʒɪ], а также на креольском сода́д (кабувердьяну Sodade [so'dad]); галис. saudade [sawˈðaðe̝]) — в широком смысле одно из основополагающих понятий национального самосознания, культуры и национального характера португальцев, бразильцев и иных лузофонов, подразумевающее тоску по ушедшему. В более узком смысле — эмоциональное состояние, которое можно описать как сложное сочетание светлой печали, ностальгии по утраченному, тоске по неосуществимому и ощущения бренности счастья. Саудаде выражает тоску от невозвратимой утраты чего-либо дорогого сердцу. Саудаде, однако, не воспринимается как негативное явление, а несёт в себе оттенок благородной светлой романтики и ассоциируется с очищающей душу несчастной любовью. Саудаде является предметом неко�� национальной гордости, и, по мнению самих португальцев, способность погружаться в это эмоциональное состояние отличает их от представителей других народов.Со второй половины XIX века в Галисии представители галисийского возрождения ввели понятие «саудаде» в качестве одной из составляющих идентичности галисийцев. (ru)
- 薩烏達德（葡萄牙語：saudade），是葡萄牙语和加里西亞語中的一个词汇，这种深度情感状态表达了一种因关心或喜爱的某事或某人的失去而产生的怀旧或极度忧郁的渴望。此外这种情感经常带有一种被压抑的认知，就是被渴望的对象也许永远不会回来。这种情感是回忆曾经带来过兴奋、愉悦及幸福感的感觉、经历、地点或事件。但是它承认对过去的渴望会减损对将来所体验到的兴奋感。萨乌达德同时描述高兴和忧伤，有点像“苦涩的甘甜”。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Saudade ist eine spezifisch portugiesische und galicische bzw. lusophone Form des Weltschmerzes, die auch in Ländern der Lusophonie verbreitet ist. Das Konzept der Saudade lässt sich mit „Traurigkeit“, „Wehmut“, „Sehnsucht“, „Heimweh“, „Fernweh“ oder „sanfte Melancholie“ nur annähernd übersetzen. Das Wort steht für das nostalgische Gefühl, etwas Geliebtes verloren zu haben, und drückt oft das Unglück und das unterdrückte Wissen aus, die Sehnsucht nach dem Verlorenen niemals stillen zu können, da es wohl nicht wiederkehren wird. (de)
- Saŭdado estas Esperantigo de la portugala kaj galega vorto saudade (portugaluja prononco: [saŭDAdi]; brazila prononco: [saŭDAĝi] aŭ [saŭDAdi]), kies signifo similas al "nostalgia sopiro", "milda malgajo" aŭ "rememoro al mankanta ĝojo". Ofte la objekto de la sopiro estas perdita naskiĝtero (pro la historia emo de portugaloj elmigri al fremdaj landoj) aŭ perdita amo. La vorto ofte portas nuancon de ruiniĝo kaj esprimas la subpremitan scion ke la sopirata afero povus neniam reveni. Ĝi estas multe uzata en la portugal-lingvaj literaturo, tradiciaj kantoj, popola muziko kiel la fado, bosanovo ktp. (eo)
- Saudade hizkuntza portugesak duen hitz esanguratsuenetarikoa da, oso present amodiozko poesian eta herri musikan, fadoetan nagusiki. Galizierak ere berba bera jasotzen du. Deskribatzen du sentimenduen nahasketa bat, galera, falta, distantzia eta maitasuna barne hartzen dituelarik. "Solitas, solitatis" latinezko hitzetik dator, "bakardadea" esan nahi duena. Baliakide zaharrak soedade, soidade eta suidade dira, saúde (osasuna) hitzaren eraginpean. Berbaren jatorria oso lotuta dago itsas tradizio portugaldarrarekin. Brasilen, Saudade Eguna ospatzen da ofizialki urtarrilaren 30ean. (eu)
- Saudade é uma das palavras mais presentes na poesia de amor da língua portuguesa e da galega e também na música popular. "Saudade" descreve a mistura dos sentimentos de perda, falta, distância e amor. A palavra vem do latim "solitatem" (solidão), passando pelo galego-português "soidade", que deu origem às formas arcaicas "soidade" e "soudade", que sob influência de "saúde" e "saudar" deram origem à palavra atual. No Brasil, o dia da saudade é comemorado oficialmente em 30 de janeiro. (pt)
- 薩烏達德（葡萄牙語：saudade），是葡萄牙语和加里西亞語中的一个词汇，这种深度情感状态表达了一种因关心或喜爱的某事或某人的失去而产生的怀旧或极度忧郁的渴望。此外这种情感经常带有一种被压抑的认知，就是被渴望的对象也许永远不会回来。这种情感是回忆曾经带来过兴奋、愉悦及幸福感的感觉、经历、地点或事件。但是它承认对过去的渴望会减损对将来所体验到的兴奋感。萨乌达德同时描述高兴和忧伤，有点像“苦涩的甘甜”。 (zh)
- «Saudade» (del portuguès saudade) és un terme de difícil definició empleat en portuguès i en gallec, que expressa un sentiment afectiu primari, proper a la malenconia, estimulat per la distància temporal o espacial a alguna cosa estimada i que implica el desig de resoldre aquesta distància. Sovint comporta el coneixement reprimit de saber que allò que s'enyora potser mai tornarà. L'escriptor portuguès Manuel de Melo la va definir l'any 1660 com «bem que se padece e mal de que se gosta» (bé que es pateix i mal que es gaudeix). És considerada com una de les paraules més emprades en la música i poesia amorosa, tant portugueses com gallegues. Al Brasil se celebra el dia de la saudade el 30 de gener. (ca)
- Saudade es un vocablo de difícil definición, incorporado al español del portugués saudade, que expresa un sentimiento afectivo primario, próximo a la melancolía, estimulado por la distancia temporal o espacial a algo amado y que implica el deseo de resolver esa distancia. A menudo conlleva el conocimiento reprimido de saber que aquello que se extraña quizás nunca volverá. El escritor portugués Manuel de Melo la definió en 1660 como «bem que se padece e mal de que se gosta» (bien que se padece y mal que se disfruta). Dada la dificultad de su traducción y su extensa y ambigua definición, el término fue incorporado en su forma original al habla española. Es propia también del gallego. (es)
- Saudade (bahasa Portugis Eropa: , bahasa Portugis Brasil: atau [sawˈdadʒi], bahasa Galisia: ; plural saudades) adalah sebuah kata dalam bahasa Portugis dan Galisia yang tidak memiliki terjemahan langsung dalam bahasa Inggris. Kata tersebut digunakan untuk mendeskripsikan perasaan nostalgia yang mendalam atau rasa melankolia yang berkepanjangan pada seseorang atau beberapa orang yang merasa kehilangan orang yang dicintainya. Sebuah bentuk kuat dari saudade ditujukan kepada orang-orang dan sesuatu yang keberadaannya tidak diketahui, seperti kekasih yang hilang, atau seorang anggota keluarga yang menghilang, berpindah tempat, berpisah, atau meninggal. (in)
- Saudade [sodad][réf. nécessaire] (en portugais : [sɐwˈðaðɨ] ; en portugais brésilien [sawˈdadi] ou [sawˈdadʒi]) est un mot portugais, du latin solitas, atis qui exprime un sentiment complexe où se mêlent mélancolie, nostalgie et espoir. Saudade est considéré comme un mot portugais difficile à traduire, au point que la création d'un néologisme français a même été envisagée. (fr)
- Saudade (English: /ˌsaʊˈdɑːdə/, European Portuguese: [sɐwˈðaðɨ], Brazilian Portuguese: [sawˈdad(ʒ)i], Galician: [sawˈðaðɪ]; plural saudades) is an emotional state of melancholic or profoundly nostalgic longing for something that one loves despite it not necessarily being real. It often carries a repressed knowledge that the object of longing may never be had again or attained in one's lifetime. It is the recollection of feelings, experiences, places, or events (often illusive) that once are thought to have somehow brought excitement, pleasure, or well-being, but now trigger the painful sense of separation from the perceived joyous sensations. It derives from the Latin word for solitude. (en)
- La saudade (IPA: portoghese [sawˈdadɨ]; portoghese brasiliano [sawˈdadʒi]; gallego [sawˈdade]) è un sentimento affine alla nostalgia e a una sorta di malinconia per qualcosa che si è perso ma rivive nel ricordo. Il termine deriva dalla cultura lusitana, prima galiziana e portoghese e poi brasiliana, ed è in particolare legato all'età delle scoperte, in cui i marinai portoghesi dovevano affrontare lunghi periodi di assenza dai luoghi familiari. La saudade è strettamente collegata con il fado, la musica popolare portoghese. (it)
- サウダージ（ポルトガル語: saudade, サウダーデとも）とは、郷愁、憧憬、思慕、切なさ、などの意味合いを持つ、ポルトガル語 , ガリシア語の単語。ポルトガル語、およびそれと極めて近い関係にあるガリシア語に独特の単語とされ、他の言語では一つの単語で言い表しづらい複雑なニュアンスを持つ。ガリシア語ではこの語はあまり使われず、一般に類義語のモリーニャ（morriña）が同様の意味で使われる。 ポルトガル語が公用語となっているポルトガル、その旧植民地ブラジル、アフリカのアンゴラなどの国々で、特に歌詞などに好んで使われている。単なる郷愁（nostalgie、ノスタルジー）でなく、温かい家庭や両親に守られ、無邪気に楽しい日々を過ごせた過去の自分への郷愁や、大人に成長した事でもう得られない懐かしい感情を意味する言葉と言われる。だが、それ以外にも、追い求めても叶わぬもの、いわゆる『憧れ』といったニュアンスも含んでおり、簡単に説明することはできない。ポルトガルに生まれた民俗歌謡のファド (Fado) に歌われる感情表現の主要なものであるといわれる。 その言葉の持つ意味の豊かさと深さから美学運動とも関連し、20世紀初頭のポルトガルでは、特に詩人のによって推進された「サウダシスモ（Saudosismo）」が知られていた。 (ja)
- Saudade is een woord uit het Portugees en het Galicisch. Het beschrijft de mengeling van gevoelens van verlies, gemis, afstand en liefde. In het Nederlands wordt het vaak vertaald met heimwee, melancholie of weemoed. Het is echter een van de moeilijkst vertaalbare woorden. In een onderzoek van Today Translations onder meer dan 1000 linguïsten werd saudade op de zevende plek van de moeilijkst vertaalbare woorden ter wereld geplaatst, één plaats lager dan het Nederlandse "gezellig". In Brazilië wordt op 30 januari de dia da saudade, "dag van de saudade" gevierd. (nl)
- Saudade (wym. [sɐw'ðaðɨ], od łac. solitas, Acc. sg. solitatem – samotność) – portugalski i galicyjski pozytywny autostereotyp postrzegany jako wartość narodowa; rodzaj nostalgii i melancholii związanej z silną waloryzacją przeszłości, kontemplacją przemijania i piękna rozkładu, odbieranej z subtelną dumą i radością, w sposób pozytywny. Saudade nie jest chwilowym stanem ducha, lecz jest stale obecne w charakterze osoby, której dotyczy. Kojarzone z dekadencją, choć sami Portugalczycy podkreślają, że termin ten jest nieprzetłumaczalny na inne języki. Ciągła obecność saudade w społeczeństwie stanowi główny wyróżnik portugalskiej tożsamości narodowej. (pl)
- Сауда́де (порт. saudade, европ. порт. [sɐwˈdad(ə)] или [sɐwˈðað(ɨ)], бразильское произношение сауда́ди [sɐʊˈdadɪ] или ныне чаще сауда́джи [sɐʊˈdadʒɪ], а также на креольском сода́д (кабувердьяну Sodade [so'dad]); галис. saudade [sawˈðaðe̝]) — в широком смысле одно из основополагающих понятий национального самосознания, культуры и национального характера португальцев, бразильцев и иных лузофонов, подразумевающее тоску по ушедшему. В более узком смысле — эмоциональное состояние, которое можно описать как сложное сочетание светлой печали, ностальгии по утраченному, тоске по неосуществимому и ощущения бренности счастья. (ru)
- Саудаде (порт. Saudade) — емоційний стан, який можна описати як складну суміш світлого суму, ностальгії за втраченим, туги за нездійсненним і відчуття тлінності щастя. Саудаде висловлює тугу від незворотної втрати чогось дорогого серцю. Саудаде, однак, не сприймається як негативне явище, а несе в собі відтінок благородної світлої романтики і асоціюється з нещасною любов'ю, що очищає душу. Саудаде є предметом певної національної гордості, і, на думку деяких португальських мислителів, здатність занурюватися в цей емоційний стан відрізняє їх від представників інших народів. (uk)
|
_-_Google_Art_Project.jpg?width=300)
_-_Google_Art_Project.jpg?width=300){kind=link}
_-_Google_Art_Project.jpg){kind=link}
_-_Google_Art_Project.jpg){kind=link}
