| dbo:abstract
|
- الفن البصري هو تيار في الفنون التشكيلية في الفن الحديث تم تسميته بالأوب آرت Op Art (اختصاراً للفن البصري)ويظهر في ما سمّي بـ«تحريضات بصرية تجريدية» أي الأعمال التي تثير عند المشاهد رد فعل نفسي- فيزيولوجي باستعمال الفنان رسوما ذات تأثيرات متموجة تثير العين وتحيرها لتوحي بحركة تقوم على مبدأ خداع البصر اعتماداّ على تداخل الأشكال الهندسيّة والتي تكون عادة بالأبيض والأسود.والحق أن أعمالاً على هذا المنوال مثل أعمال «تداسكي» هي وحدها التي يمكن تصنيفها بالأعمال البصرية الخالصة، في حين أنّ هذا التيّار تطوّر من الإيحاء بالحركة في اللوحة إلى الحركة الفعليّة في الفن الحركي وقد عرف باسم (L’art cinétique) الذي قد مارسه جزئياً أو مهّد له عدد من فناني الأوب آرت أو الفن البصري. وأما حول بدايات دخول الحركة والتحريك في مجال الفنون التشكيليّة وعلاقتها بالفن البصري ومن ثم الفن الحركي فيظهر تاريخها في كلام “د. محمود أمهز”: [والحقيقة أن محاولة نقل الحركة، في العمل التشكيلي، من مجال الإيهام المنظوري إلى المجال الواقعي والفعلي قد بدأت من بداية العشرينيات، وارتبطت بالأعمال ذات الطابع الاختباري للمستقبليين وماليفيتش وبفسنر وغابو ودوشان خاصة، كما ارتبطت من جهة ثانية بأفلام الصور المتحرّكة، كأفلام والت دزني.. (….).. أما على صعيد الفنون التشكيلية فكانت الحركة أحد أبرز اهتمامات الفن اللاموضوعي، بدءاً بالحركة الدائريّة التي توهم بها «دوائر» دولوني اللونيّة منذ ما قبل العشرينيات، وحتى الحركة الآليّة والعفويّة في الفن التحركي في الخمسينات. (ar)
- Op-art (zkráceně z angl. optical art optické umění) je směr výtvarného umění, jenž se začal rozvíjet koncem 50. a počátkem 60. let 20. století. Autoři op-artových děl využívají poznatky z geometrie, fyziognomie a optiky. Snaží se pomocí většinou černobílých geometrických obrazců nebo jiných výrazných barev, rastrů a vzájemně se překrývajících lineárních a plošných útvarů dosáhnout optické iluze pohybu, nestability. V roce 1955 několik umělců z tohoto hnutí představilo své práce v Paříži v rámci výstavy Le mouvement (Pohyb). Název op-art byl použit poprvé v roce 1964 při přípravách na výstavu The Responsive Eye (Reagující oko) v Muzeu moderního umění v New Yorku. Název je vlastně obdobou názvu jiného uměleckého směru pop-artu. Jedním z hlavních představitelů op-artu je maďarský výtvarník Victor Vasarely. Dále např. Bridget Riley, Jesús-Rafael Soto, Youri Messen-Jaschin, Richard Anuszkiewicz, Julian Stanczak nebo Carlos Cruz-Diez. (cs)
- L'art òptic - conegut sovint com a op art, abreviació d’optical art en anglès - és un moviment pictòric d'art abstracte geomètric que va sorgir a finals dels anys 1950 i va florir als anys 1960. Els enfocaments principals eren la percepció, la il·lusió òptica i la il·lusió de moviment. S'usà el terme per primer cop el 1964 a la revista Time. (ca)
- Η Οπ Αρτ (Op Art) είναι μια μορφή αφηρημένης, γεωμετρικής τέχνης που αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1960. Σκοπός της Οπ Αρτ είναι κυρίως η ��ρόκληση του θεατή μέσω φαινομένων οπτικής απάτης και οπτικών ψευδαισθήσεων, συχνά σε ασπρόμαυρες συνθέσεις. Ως καλλιτεχνικό ρεύμα, θεωρείται σε ένα βαθμό συγγενές των κινημάτων του κονστρουκτιβισμού και του νεοπλαστικισμού. Ο όρος Οπ Αρτ (από το Optical Art) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1964, στο περιδικό Time, ωστόσο έργα που ανήκουν σήμερα στο καλλιτεχνικό ύφος της Οπ Αρτ είχαν αρχίσει να δημιουργούνται μερικά χρόνια νωρίτερα. Ως πρώτα πρώιμα δείγματα του ρεύματος της Οπ Αρτ θεωρούνται οι πίνακες του Βικτώρ Βαζαρελί, κατά τη δεκαετία του 1930 και συγκεκριμένα έργα όπως η Ζέβρα (1938), μία ασπρόμαυρη σύνθεση που δίνει την αίσθηση μιας τρισδιάστατης εικόνας. Το 1965, μία έκθεση -- υπό τον γενικό τίτλο The Responsive Eye -- αποτελούμενη αποκλειστικά από έργα της Οπ Αρτ διοργανώθηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης, γεγονός που ενίσχυσε σημαντικά τη θέση της Οπ Αρτ και την κατέστησε αρκετά δημοφιλή. Η Bridget Riley αποτελεί ίσως την σημαντικότερη εκπρόσωπο της Οπ Αρτ, μαζί με τους , , , , , , και . (el)
- Optika arto aŭ op art (mallongigo de la angla esprimo optical art, laŭvorte 'optika arto'), estas stilo de vida arto, ĉefe pentrarto, kiu faras uzadon de Optikaj iluzioj. Kutime oni uzas en kritiko kaj historio de arto en multaj lingvoj la nomo en angla, nome op art, kvankam oftas ankaŭ referencoj al optika arto. La verkoj op art estas abstraktaj, kaj multaj el la plej konataj estis kreitaj en blanka kaj nigra koloroj. Ĝenerale, ili okazigas en la rigardanto la impreson de movo, de la ekzisto de kaŝitaj bildoj, de modeloj de briloj kaj vibrado, aŭ de ŝvelo kaj misformado. En la verkoj de optika arto la rigardanto partoprenas aktive movante sin por kapti la optikan efekton komplete, kaj pro tio videblas kombinoj aŭ ripetoj de formoj, figuroj aŭ modeloj; oni uzas ankaŭ simplajn geometriajn figurojn kiel ortanguloj, kvadratoj, trianguloj aŭ cirkloj. Post la Dua Mondmilito aperis nova generacio de artistoj emaj al abstrakta arto. Ili okupiĝis ne nur por komuniki per siaj verkoj senton, sed ili ankaŭ postulis el la rigardanto aktivan partoprenon. En tiu epoko la arta centro jam estis definitive ne Parizo sed Novjorko. (eo)
- Die Op-Art oder optische Kunst ist eine Stilrichtung der bildenden Kunst der 1960er Jahre, die mit Hilfe präziser abstrakter Formmuster und geometrischer Farbfiguren beim Betrachter überraschende oder irritierende optische Effekte, die Vorstellung von Bewegung, Flimmereffekte und optische Täuschungen erzeugt. (de)
- Op art abstraktu modernoa da, 1960. urtean agertu zena. Optikaren oinarrietatik abiaturik, ilusio optikoak sortzen ahalegintzen zen. Kolore hotzen eta beroen arteko aurkakotasunaren edo geometriako irudi zuri-beltzen bidez mugitzen ari direla diruditen gainaldeen, kolore-aldaketen eta hondo- eta forma-aldaketen ilusio optikoak sortzen ziren. eta Mondrian izan ziren op art mugimenduaren aitzindariak. Josef Albers, Victor Vasarely eta Bridget Riley dira op arteko artista aipagarrienak. New York izan zen op art mugimenduaren gunea. (eu)
- El op art (abreviatura del inglés optical art, lit. 'arte óptico'), es un estilo de arte visual que hace uso de ilusiones ópticas. Suele usarse en la crítica e historia del arte la denominación en inglés, op art, aunque también hay referencias al arte óptico. Las obras op art son abstractas, siendo muchas de las piezas más conocidas creadas en blanco y negro. Por lo general, causan en el espectador la impresión de movimiento, de la existencia de imágenes ocultas, de patrones de destellos y vibraciones, o de hinchazón y deformación. En las obras de op art el observador participa activamente moviéndose o desplazándose para poder captar el efecto óptico completamente, y por eso se ven combinaciones o repeticiones de formas, figuras o patrones; también se utilizan figuras geométricas simples como rectángulos, cuadrados, triángulos o círculos. Tras la Segunda Guerra Mundial apareció una nueva generación de artistas abstractos. No solo se preocupaban por comunicar con sus obras un sentimiento, sino que exigían del espectador una participación activa. En esa época el centro artístico ya era, definitivamente, Nueva York. Son artistas fundadores del op art, Victor Vasarely (Triond, Supernova), Yaacov Agam (con sus cuadros en relieve, como "Doble metamorfosis III"), Bridget Riley (Current), (La volta), Richard Anuszkiewicz (Iridiscencia), (Azul, verde, violeta y marrón). Otros artistas que realizaron obras op art fueron Jesús-Rafael Soto, Carlos Cruz Diez, Youri Messen-Jaschin, Julio Le Parc, , Matilde Pérez, Richard Anuszkiewicz, Kenneth Noland, Frank Stella, Josef Albers, , Richard Anuszkiewicz, Piero Dorazio, Omar Rayo, Eusebio Sempere, y artistas latinoamericanos de la nueva generación como Cristian Mac Entyre, Fabián Burgos, Karina Peisajovich, Christian Wloch y , entre otros. (es)
- Op art, ou art optique, est une expression utilisée pour décrire certaines pratiques et recherches artistiques faites à partir des années 1960 et qui exploitent la faillibilité de l'œil à travers des illusions ou des jeux d'optique. À la différence de l'art cinétique ou cinétisme, dont les premières manifestations remontent aux années 1910 avec le futurisme, puis certaines œuvres de Marcel Duchamp ou d'Alexander Calder, où l'œuvre est animée de mouvements, les effets d'illusion que produisent les œuvres d'op art restent strictement virtuels, seulement inscrits sur la surface de la rétine. L'œil est le moteur de l'œuvre, il n'y a pas de moteur dans l'œuvre. Il existe des œuvres combinant les deux procédés ; pour les qualifier on parle d'« art opticocinétique ». Les œuvres d'op art sont essentiellement abstraites. Les pièces donnent l'impression de mouvement, d'éclat de lumière et de vibration ou de mouvements alternés. Ces sollicitations visuelles placent le corps du spectateur en situation instable, entre plaisir et déplaisir, plongé dans une sensation de vertige proche de certains états d’ivresse légère. Ce phénomène est parfois renforcé par le caractère monumental des pièces, parfois des environnements, voire dans le cas d’art optico-cinétique de réelles sources de lumière jaillissant de l’ombre. (fr)
- Op art, short for optical art, is a style of visual art that uses optical illusions. Op artworks are abstract, with many better-known pieces created in black and white. Typically, they give the viewer the impression of movement, hidden images, flashing and vibrating patterns, or swelling or warping. (en)
- Op art atau juga dikenal dengan nama optical art adalah gaya seni visual yang menggunakan ilusi optikal. "seni optikal adalah metode melukis yang memperhatikan interaksi antara ilusi dan menggabungkan pengertian serta penglihatan." Seni Op art bersifat abstrak, kebanyakan berbentuk potongan yang hanya dibuat dengan warna hitam putih. Ketika orang melihat karya ilusi optikal maka akan memberikan sebuah impresi pergerakan, benda yang tersembunyi, getaran, atau pola tertentu. Op art berasal dari gaya konstruktivisme di Bauhaus. Sekolah Jerman yang didirikan oleh Walter Gropius menarik hubungan antara bentuk dan fungsi dengan analisis gerakan dan rasionalitas. Para murid diajarkan untuk fokus pada desain keseluruhan, atau komposisi keseluruhan untuk mendapatkan gabungan bentuk tertentu. (in)
- オプ・アート（op art）とは、錯視の知覚心理学的なメカニズムにもとづいて、特殊な視覚的な効果を与えるよう計算された絵画作品のジャンルのこと。広い意味での「だまし絵」（トロンプ・ルイユ）の一種であるが、オプ・アートは原則として抽象作品である。エッシャーの平面充填や不可能図形のような具象性を残した作品は、通常、オプ・アートとはされない。正確には「オプティカル（光学的な、optical）・アート」と記されるべきものであるが、ポップアート（pop art）と語感がそろうこともあって、「オプ・アート」の方が好まれる。1964年のタイムが「オプ・アート」を活字にした最初とされる。 (ja)
- 옵 아트(Optical Art)는 기하학적 형태와 미묘한 색채관계, 원근법 등을 이용하여 사람의 눈에 착시를 일으켜 환상을 보이게 하는 과학적 예술 종류로 구성주의적 추상미술과는 달리 사상이나 정서와는 무관하게 원근법상의 착시나 색채의 장력(張力)을 통하여 순수한 시각상의 효과를 추구한다. 옵아트는 빛·색·형태를 통하여 평면적 그림이 아닌 역동적인 입체를 보여준다. 그리고 옵 아트는 옵 티컬아트의 약자이다. 즉, 시각적인 미술의 약자인 것이다. 그러나 기존의 예술과는 달리 지나치게 지적이고 조직적이며 차가운 느낌을 주고, 사상이나 정서를 벗어나 착시와 색채의 변화 등의 과학적 요소를 기본으로 하므로 자연과학에 더 가까운 예술이다. 옵아트는 당시 디자인계나 패션계에 영향을 끼쳤으나 사고와 정서를 배제한 계산된 예술로서 일반 대중으로부터 지지를 받지는 못했다. 옵아트는 시각적인 예술을 뜻하며 특히 착시에 의해 시각적 효과가 나타나는 작품을 가리키기 때문에 키네틱 아트와도 관련된다. 앨버스, 바자렐리를 선구로 하고 대표작가로는 라일리, 세질리, 아누스키위츠(Richard Anuszkiewicz, 1930∼), 아감 등이 있다. 1965년의 '감응하는 눈(眼) 전(展)'(윌리엄 세이츠 William C.Seitz 기획, 뉴욕 근대미술관)에 의하여 알려지게 되었다. (ko)
- Op-art (ang. op art, od optical art ‘sztuka optyczna’), in. wizualizm – kierunek w grafice, modzie, sztuce użytkowej i malarstwie, którego zadaniem jest oddziaływanie na oko widza, a nie na jego intelekt czy emocje; stosujący abstrakcyjne kombinacje linii dające geometryczne złudzenia optyczne, efekty świetlne, dynamiczne i fakturalne, zmierzające do wywołania wrażenia głębi oraz ruchu rozwibrowaniem pola widzenia. Za okres szczytowy op-artu uznaje się lata 50. i 60. XX wieku. Op-art jest bardzo specyficzną odmianą abstrakcjonizmu. Typowe dzieło namalowane (lub wydrukowane) w tym stylu składa się z powtarzających się, geometrycznych wzorów, przypominających często figury przesuwające się w kalejdoskopie. Twórcy op-artu chętnie wciągają widza w grę złudzeń, pozorują trójwymiarowość płótna, prowadzą oko wzdłuż przecinających się linii. Op-art, z powodu swej matematycznej natury, często jest tworzony za pomocą komputera, a zadaniem artysty jest zdezorientowanie lub zaskoczenie ludzkiego oka. Pionierem tego kierunku jest Węgier Victor Vasarely (1908–1997), który pierwsze eksperymenty z geometryczną abstrakcją poczynił już w latach 30. Charakterystyczne dla Vasarelego są składające się z rombów hipnotyzujące obrazy, dające pozór naprzemiennej wklęsłości i wypukłości. Częste są u niego fosforyzujące barwy, które dodatkowo tworzą efekt migotania. Korzeni takiego właśnie geometrycznego malarstwa można dopatrywać się w futuryzmie lub w eksperymentach kubistów. Ci pierwsi już w początkach XX wieku oszałamiali widzów wyrazistymi, nierzadko zgeometryzowanymi plamami barwnymi. Kubistom zaś zawdzięczamy pomysł na uproszczenie rzeczywistości do postaci brył geometrycznych. Podobnie do Vasarelego maluje Bridget Riley. Ulubionym motywem tej malarki są faliste linie, wciągające w obraz. Czarno-białe lub pastelowe okręgi przypominają rysunki z podręczników psychologii, mające pokazać ograniczenia ludzkiego postrzegania. Współśrodkowe okręgi czy zbiegające się w jednym punkcie fale skłaniają odbiorcę do zwątpienia w swój zmysł wzroku. Op-art każe nam zadać sobie pytanie, czy mamy rzeczywiście zaufać temu, co widzimy w galerii sztuki. W Polsce malarzami tworzącymi w kierunku op-artu byli: Jan Ziemski, Wojciech Fangor, Julian Stańczak, oraz Ryszard Winiarski. W architekturze polskiego funkcjonalizmu styl op-art został zaprezentowany między innymi na dachu dworca kolejowego Warszawa Ochota Arseniusza Romanowicza w formie czarno-białej mozaiki ceramicznej (1963), na fasadzie bloku mieszkalnego Polskiej Akademii Nauk przy ul. Wiejskiej 20 w Warszawie w postaci białych, ceramicznych, pionowych linii i reliefu z płyt piaskowca na ścianach budynku (1964) i na żelazobetonowych kolumnach (fr. pilotis) ozdobionych namalowanym tam czarno-białym wzorem w stylu op-art w biurowcu Separator Stanisława Kwaśniewicza w Katowicach (1968) oraz na czarno-białej marmurowej posadzce sprawiającej wrażenie ruchomej animacji w Pałacu Ślubów Mieczysława Króla w Katowicach (1969). Również zaistniał w formie kolorowej emalii na blasze na fasadzie budynku Uniwersytetu Mikołaja Kopernika Stefana Knappa w Toruniu (1972). Interesujący odłam op-artu wiąże się z nazwiskiem Mauritsa Cornelisa Eschera, którego fascynacją są złudzenia optyczne. Escher, posługując się nieprawdopodobnie cierpliwą i precyzyjną kreską, wprowadza nas w świat metamorfozy i odbić lustrzanych; zaskakuje niezwykłymi rozwiązaniami geometrycznymi. Jego czarno-białe rysunki przedstawiają często świat widziany z kilku perspektyw jednocześnie (znów ukłon w stronę kubizmu), z załamującymi się wymiarami i walczącymi ze sobą poziomem i pionem. Widz nigdy nie wie, co jest ścianą, a co sufitem; co jest wypukłością; czy dany kształt jest skrzydłem ptaka, czy ludzką nogą. Ręka rysuje sama siebie, a z leżącej na stole geometrycznej ryciny wychodzą żywe stworzenia. Op-art Vasarelego jest dla oka szokiem i oszołomieniem; Escher zadaje oczom zagadki. Bawienie widza zagadkami optycznymi nie jest wynalazkiem XX wieku. Uważany przez niektórych za manierystę, XVI-wieczny malarz Giuseppe Arcimboldo również zaskakuje widza nagłymi przemianami; czysty op-art. Również Salvador Dali lubował się w szydzeniu z ograniczeń ludzkiego narządu wzroku. Na obrazach Dalego słonie przemieniają się w łabędzie, z chaotycznego na pozór układu kolorowych kul wyłania się twarz Gali, a ludzkie sylwetki oglądane z daleka nagle układają się w wysmukłą kobiecą sylwetkę. Nieco inaczej realizuje się Josef Albers. Nie wciąga już widza w optyczne gierki i nie próbuje okłamać jego oczu. Obrazy jego są dużo prostsze, i składają się najczęściej z różnej wielkości kwadratów o podobnych odcieniach. Jest to krańcowe uproszczenie tematu malarskiego, nawiązujące trochę do doświadczeń suprematyzmu. Pomyłkowo do wysoko skomercjalizowanej wersji op-artu zaliczana była twórczość amerykańskiej komitywy artystycznej, która powstała w 1960 r. w Cleveland – Anonima Group. (pl)
- L'optical art, nota anche come op art, è un movimento di arte astratta nato intorno agli anni sessanta e sviluppatosi poi negli anni settanta del Novecento. (it)
- Op art é um termo usado para descrever a arte que explora a falibilidade do olho e pelo uso de ilusões de óptica. A expressão "op-art" vem do inglês (optical art) e significa “arte óptica”. Defendia a arte "menos expressão e mais visualização". Apesar do rigor com que é construída, simboliza um mundo mutável e instável, que não se mantém nunca o mesmo. Os trabalhos de op art são em geral abstratos, e muitas das peças mais conhecidas usam apenas o preto e o branco. Quando são observados, dão a impressão de movimento, clarões ou vibração, ou por vezes parecem inchar ou deformar-se. Apesar de ter ganhado força na metade da década de 1950, a op art passou por um desenvolvimento relativamente lento. Ela não tem o ímpeto atual e o apelo emocional da pop art; em comparação, parece excessivamente cerebral e sistemática, mais próxima das ciências do que das humanidades. Por outro lado, suas possibilidades parecem ser tão ilimitadas quanto as da ciência e da tecnologia. O termo surgiu pela primeira vez na Time Magazine em Outubro de 1964, embora já se produzissem há alguns anos trabalhos que hoje podem ser descritos como "op art". Sugeriu-se que trabalhos de Victor Vasarely, dos anos 1930, tais como Zebra (1938), que é inteiramente composto por listas diagonais a preto e branco, curvadas de tal modo que dão a impressão tridimensional de uma zebra sentada, devem ser consideradas as primeiras obras de op art. Em 1965, uma exposição chamada The Responsive Eye (O Olho que Responde), composta inteiramente por trabalhos de Op Art, abriu em Nova Iorque. Esta exposição fez muito para trazer a op art à ribalta, e muitos dos artistas hoje considerados importantes no estilo exibiram lá seus trabalhos. Em seguida, a op art tornou-se tremendamente popular, e foram usadas imagens de op art em vários contextos comerciais. Bridget Riley tentou processar uma empresa americana, sem sucesso, por usar um dos seus quadros como base para um padrão de tecido. Bridget Riley é talvez a mais conhecida dos artistas de op art. Inspirando-se em Vasarely, pintou uma série de quadros só com linhas pretas e brancas. No entanto, em vez de dar a impressão de um objecto do mundo real, os seus quadros deixavam frequentemente a impressão de movimento ou cor. Mais tarde, Riley produziu trabalhos coloridos, e outros artistas de op art também trabalharam com cor, embora estes trabalhos tendam a ser menos conhecidos. Contrastes violentos de cor são por vezes usados para produzir ilusões de movimento similares às obtidas a preto e branco. (pt)
- Op-art is een richting in de schilderkunst van de 20e eeuw die bekend werd in de jaren 1963-1966. De term is een afkorting van het Engelse begrip optical art. Op-art speelt een spel met verschillende optische illusies. De werkwijze binnen deze kunststroming ontstond uit de geometrische abstracte kunst en wordt soms gerelateerd aan de kinetische kunst uit dezelfde tijd, die echter veeleer een stroming in de beeldhouwkunst is. Op-art is een zeer toegankelijke kunstvorm; ook minder ervaren kunstkijkers worden er direct door aangesproken. De kunstenaars die gerekend worden tot de op-art maakten schilderijen met sterke licht-donker contrasten, vibrerende kleuren, moiré-patronen en composities die tijdens het kijken lijken te gaan bewegen. (nl)
- Opkonst (optisk konst), term som myntades på 1960-talet om en viss form av abstrakt konst, vilken som utgångspunkt hade verk av konstnärer som Josef Albers och Victor Vasarely. Opkonsten sysslar med de rena, visuella intrycken och förlitar sig på optiska illusioner för att uppnå sin verkan. Dukarna består ofta av en mängd små former, linjer eller starka färger som ständigt förändras inför ögat. De främsta verken är i svart-vitt. Termen förekom första gången i Time Magazine 1964, men det har föreslagits att det första opkonstverket ska vara Vasarelys Zebra (1938), som består helt av horisontella svarta och vita ränder som böjer sig så att ett tredimensionellt intryck av en sittande zebra uppstår. The Responsive Eye, en utställning i New York 1965, gjorde opkonsten tillgänglig för en bredare publik och fick till följd att opkonsten började användas i olika kommersiella sammanhang som reklam och textildesign. (sv)
- Оп-арт (від англ. op art (optical art)) або оп-мистецтво — стиль сучасного мистецтва, що широко використовує оптичні ілюзії, різновид абстакціонізму та неоконструктивізму, Митці оп-арту досягають створення ілюзій руху або мерехтіння нерухомих об'єктів через зображення періодичних структур і влучне використання кольорів та форм. Зазвичай твори оп-арту носять абстрактний характер. (uk)
- Опти́ческое иску́сство; сокращённый вариант оп-арт (от англ. optical art «оптическое искусство») — художественное течение второй половины XX века, использующее различные оптические иллюзии, основанные на особенностях восприятия плоских и пространственных фигур. Произведения оп-арта являются абстрактными, многие более известные произведения выполнены в черно-белых тонах. Как правило, они дают зрителю впечатление движения, скрытых изображений, вспыхивающих и вибрирующих узоров, или припухлости или деформации. (ru)
- 歐普藝術（OP Art），又被稱為視幻藝術或光效應藝術或光學藝術或光幻覺藝術或視網膜藝術，是使用光學的技術營造出奇異的藝術效果。歐普藝術作品的內容通常是線條、形狀、色彩的週期組合或特殊排列。藝術家利用垂直線、水平線、曲線的交錯，以及圓形、弧形、矩形等等形狀的並置，引起觀賞者的視覺錯覺，這些錯覺例如是：平面的圖案出現了立體感或是不尋常的视觉效果。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- L'art òptic - conegut sovint com a op art, abreviació d’optical art en anglès - és un moviment pictòric d'art abstracte geomètric que va sorgir a finals dels anys 1950 i va florir als anys 1960. Els enfocaments principals eren la percepció, la il·lusió òptica i la il·lusió de moviment. S'usà el terme per primer cop el 1964 a la revista Time. (ca)
- Die Op-Art oder optische Kunst ist eine Stilrichtung der bildenden Kunst der 1960er Jahre, die mit Hilfe präziser abstrakter Formmuster und geometrischer Farbfiguren beim Betrachter überraschende oder irritierende optische Effekte, die Vorstellung von Bewegung, Flimmereffekte und optische Täuschungen erzeugt. (de)
- Op art abstraktu modernoa da, 1960. urtean agertu zena. Optikaren oinarrietatik abiaturik, ilusio optikoak sortzen ahalegintzen zen. Kolore hotzen eta beroen arteko aurkakotasunaren edo geometriako irudi zuri-beltzen bidez mugitzen ari direla diruditen gainaldeen, kolore-aldaketen eta hondo- eta forma-aldaketen ilusio optikoak sortzen ziren. eta Mondrian izan ziren op art mugimenduaren aitzindariak. Josef Albers, Victor Vasarely eta Bridget Riley dira op arteko artista aipagarrienak. New York izan zen op art mugimenduaren gunea. (eu)
- Op art, short for optical art, is a style of visual art that uses optical illusions. Op artworks are abstract, with many better-known pieces created in black and white. Typically, they give the viewer the impression of movement, hidden images, flashing and vibrating patterns, or swelling or warping. (en)
- オプ・アート（op art）とは、錯視の知覚心理学的なメカニズムにもとづいて、特殊な視覚的な効果を与えるよう計算された絵画作品のジャンルのこと。広い意味での「だまし絵」（トロンプ・ルイユ）の一種であるが、オプ・アートは原則として抽象作品である。エッシャーの平面充填や不可能図形のような具象性を残した作品は、通常、オプ・アートとはされない。正確には「オプティカル（光学的な、optical）・アート」と記されるべきものであるが、ポップアート（pop art）と語感がそろうこともあって、「オプ・アート」の方が好まれる。1964年のタイムが「オプ・アート」を活字にした最初とされる。 (ja)
- L'optical art, nota anche come op art, è un movimento di arte astratta nato intorno agli anni sessanta e sviluppatosi poi negli anni settanta del Novecento. (it)
- Оп-арт (від англ. op art (optical art)) або оп-мистецтво — стиль сучасного мистецтва, що широко використовує оптичні ілюзії, різновид абстакціонізму та неоконструктивізму, Митці оп-арту досягають створення ілюзій руху або мерехтіння нерухомих об'єктів через зображення періодичних структур і влучне використання кольорів та форм. Зазвичай твори оп-арту носять абстрактний характер. (uk)
- Опти́ческое иску́сство; сокращённый вариант оп-арт (от англ. optical art «оптическое искусство») — художественное течение второй половины XX века, использующее различные оптические иллюзии, основанные на особенностях восприятия плоских и пространственных фигур. Произведения оп-арта являются абстрактными, многие более известные произведения выполнены в черно-белых тонах. Как правило, они дают зрителю впечатление движения, скрытых изображений, вспыхивающих и вибрирующих узоров, или припухлости или деформации. (ru)
- 歐普藝術（OP Art），又被稱為視幻藝術或光效應藝術或光學藝術或光幻覺藝術或視網膜藝術，是使用光學的技術營造出奇異的藝術效果。歐普藝術作品的內容通常是線條、形狀、色彩的週期組合或特殊排列。藝術家利用垂直線、水平線、曲線的交錯，以及圓形、弧形、矩形等等形狀的並置，引起觀賞者的視覺錯覺，這些錯覺例如是：平面的圖案出現了立體感或是不尋常的视觉效果。 (zh)
- الفن البصري هو تيار في الفنون التشكيلية في الفن الحديث تم تسميته بالأوب آرت Op Art (اختصاراً للفن البصري)ويظهر في ما سمّي بـ«تحريضات بصرية تجريدية» أي الأعمال التي تثير عند المشاهد رد فعل نفسي- فيزيولوجي باستعمال الفنان رسوما ذات تأثيرات متموجة تثير العين وتحيرها لتوحي بحركة تقوم على مبدأ خداع البصر اعتماداّ على تداخل الأشكال الهندسيّة والتي تكون عادة بالأبيض والأسود.والحق أن أعمالاً على هذا المنوال مثل أعمال «تداسكي» هي وحدها التي يمكن تصنيفها بالأعمال البصرية الخالصة، في حين أنّ هذا التيّار تطوّر من الإيحاء بالحركة في اللوحة إلى الحركة الفعليّة في الفن الحركي وقد عرف باسم (L’art cinétique) الذي قد مارسه جزئياً أو مهّد له عدد من فناني الأوب آرت أو الفن البصري. (ar)
- Op-art (zkráceně z angl. optical art optické umění) je směr výtvarného umění, jenž se začal rozvíjet koncem 50. a počátkem 60. let 20. století. Autoři op-artových děl využívají poznatky z geometrie, fyziognomie a optiky. Snaží se pomocí většinou černobílých geometrických obrazců nebo jiných výrazných barev, rastrů a vzájemně se překrývajících lineárních a plošných útvarů dosáhnout optické iluze pohybu, nestability. (cs)
- Η Οπ Αρτ (Op Art) είναι μια μορφή αφηρημένης, γεωμετρικής τέχνης που αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1960. Σκοπός της Οπ Αρτ είναι κυρίως η πρόκληση του θεατή μέσω φαινομένων οπτικής απάτης και οπτικών ψευδαισθήσεων, συχνά σε ασπρόμαυρες συνθέσεις. Ως καλλιτεχνικό ρεύμα, θεωρείται σε ένα βαθμό συγγενές των κινημάτων του κονστρουκτιβισμού και του νεοπλαστικισμού. Το 1965, μία έκθεση -- υπό τον γενικό τίτλο The Responsive Eye -- αποτελούμενη αποκλειστικά από έργα της Οπ Αρτ διοργανώθηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης, γεγονός που ενίσχυσε σημαντικά τη θέση της Οπ Αρτ και την κατέστησε αρκετά δημοφιλή. (el)
- Optika arto aŭ op art (mallongigo de la angla esprimo optical art, laŭvorte 'optika arto'), estas stilo de vida arto, ĉefe pentrarto, kiu faras uzadon de Optikaj iluzioj. Kutime oni uzas en kritiko kaj historio de arto en multaj lingvoj la nomo en angla, nome op art, kvankam oftas ankaŭ referencoj al optika arto. Post la Dua Mondmilito aperis nova generacio de artistoj emaj al abstrakta arto. Ili okupiĝis ne nur por komuniki per siaj verkoj senton, sed ili ankaŭ postulis el la rigardanto aktivan partoprenon. En tiu epoko la arta centro jam estis definitive ne Parizo sed Novjorko. (eo)
- El op art (abreviatura del inglés optical art, lit. 'arte óptico'), es un estilo de arte visual que hace uso de ilusiones ópticas. Suele usarse en la crítica e historia del arte la denominación en inglés, op art, aunque también hay referencias al arte óptico. Tras la Segunda Guerra Mundial apareció una nueva generación de artistas abstractos. No solo se preocupaban por comunicar con sus obras un sentimiento, sino que exigían del espectador una participación activa. En esa época el centro artístico ya era, definitivamente, Nueva York. (es)
- Op art, ou art optique, est une expression utilisée pour décrire certaines pratiques et recherches artistiques faites à partir des années 1960 et qui exploitent la faillibilité de l'œil à travers des illusions ou des jeux d'optique. (fr)
- Op art atau juga dikenal dengan nama optical art adalah gaya seni visual yang menggunakan ilusi optikal. "seni optikal adalah metode melukis yang memperhatikan interaksi antara ilusi dan menggabungkan pengertian serta penglihatan." Seni Op art bersifat abstrak, kebanyakan berbentuk potongan yang hanya dibuat dengan warna hitam putih. Ketika orang melihat karya ilusi optikal maka akan memberikan sebuah impresi pergerakan, benda yang tersembunyi, getaran, atau pola tertentu. (in)
- 옵 아트(Optical Art)는 기하학적 형태와 미묘한 색채관계, 원근법 등을 이용하여 사람의 눈에 착시를 일으켜 환상을 보이게 하는 과학적 예술 종류로 구성주의적 추상미술과는 달리 사상이나 정서와는 무관하게 원근법상의 착시나 색채의 장력(張力)을 통하여 순수한 시각상의 효과를 추구한다. 옵아트는 빛·색·형태를 통하여 평면적 그림이 아닌 역동적인 입체를 보여준다. 그리고 옵 아트는 옵 티컬아트의 약자이다. 즉, 시각적인 미술의 약자인 것이다. 그러나 기존의 예술과는 달리 지나치게 지적이고 조직적이며 차가운 느낌을 주고, 사상이나 정서를 벗어나 착시와 색채의 변화 등의 과학적 요소를 기본으로 하므로 자연과학에 더 가까운 예술이다. 옵아트는 당시 디자인계나 패션계에 영향을 끼쳤으나 사고와 정서를 배제한 계산된 예술로서 일반 대중으로부터 지지를 받지는 못했다. (ko)
- Op-art is een richting in de schilderkunst van de 20e eeuw die bekend werd in de jaren 1963-1966. De term is een afkorting van het Engelse begrip optical art. Op-art speelt een spel met verschillende optische illusies. (nl)
- Op-art (ang. op art, od optical art ‘sztuka optyczna’), in. wizualizm – kierunek w grafice, modzie, sztuce użytkowej i malarstwie, którego zadaniem jest oddziaływanie na oko widza, a nie na jego intelekt czy emocje; stosujący abstrakcyjne kombinacje linii dające geometryczne złudzenia optyczne, efekty świetlne, dynamiczne i fakturalne, zmierzające do wywołania wrażenia głębi oraz ruchu rozwibrowaniem pola widzenia. Za okres szczytowy op-artu uznaje się lata 50. i 60. XX wieku. (pl)
- Op art é um termo usado para descrever a arte que explora a falibilidade do olho e pelo uso de ilusões de óptica. A expressão "op-art" vem do inglês (optical art) e significa “arte óptica”. Defendia a arte "menos expressão e mais visualização". Apesar do rigor com que é construída, simboliza um mundo mutável e instável, que não se mantém nunca o mesmo. Os trabalhos de op art são em geral abstratos, e muitas das peças mais conhecidas usam apenas o preto e o branco. Quando são observados, dão a impressão de movimento, clarões ou vibração, ou por vezes parecem inchar ou deformar-se. (pt)
- Opkonst (optisk konst), term som myntades på 1960-talet om en viss form av abstrakt konst, vilken som utgångspunkt hade verk av konstnärer som Josef Albers och Victor Vasarely. Opkonsten sysslar med de rena, visuella intrycken och förlitar sig på optiska illusioner för att uppnå sin verkan. Dukarna består ofta av en mängd små former, linjer eller starka färger som ständigt förändras inför ögat. De främsta verken är i svart-vitt. (sv)
|
