| dbo:abstract
|
- El xeic Mahmmud Hafid Barzanji (1878 - 9 d'octubre de 1956) fou el líder d'algunes revoltes kurdes contra el mandat britànic de l'Iraq. Era xeic d'una confraria sufí, els Qadiriyah, de la ciutat de Silemani, al Kurdistan. Es va proclamar rei del Kurdistan, un estat kurd independent. (ca)
- شیخ محمود الحفيد أو محمود حفيد زادة البرزنجي (بالكردية: شێخ مه‌حموود بەرزنجی) وهو زعيم سياسي ووجيه عراقي كردي عاش في السليمانية ضمن أسرة لها نفوذ ديني صوفي وعشائري لدى أكراد العراق. كان زعيما كردياً لسلسلة من الانتفاضات الكردية ضد الانتداب البريطاني المتواجد في العراق، تم تسميته ملك كردستان خلال العديد من هذه الانتفاضات. (ar)
- Scheich Mahmud Barzandschi (kurdisch شێخ مه‌حمودی حه‌فید Şêx Mehmûd Berzincî, arabisch شیخ محمود برزنجي; * 1878 in Barzinjah, heutiges Gouvernement as-Sulaimaniya; † 9. Oktober 1956 in Bagdad) war kurdischer Herrscher und Geistlicher der Qadiriya aus dem Nordirak. Barzandschi stammt aus einer Sufi-Familie der Qadiriya, deren Scheich er später wurde. Als nach dem Ersten Weltkrieg im heutigen Irak das Britische Mandat Mesopotamien eingerichtet wurde, suchten die Briten ein geeignetes Mittel, um den kurdischen Norden zu regieren. In Anlehnung an die Stammesregierung in den Stammesgebieten unter Bundesverwaltung im heutigen Pakistan, das damals zu Britisch-Indien gehörte, bestimmten die Briten 1918 Barzandschi als Gouverneur über die Kurden in Sulaimaniya. Allerdings war die Bestimmung von Barzandschi nicht im Sinne aller Kurden, da die Rivalität zwischen Stämmen und Orden groß war. Da Barzandschi Rückendeckung durch die Briten hatte, konnte er seinen Einfluss über viele Kurden vergrößern. Allerdings begann er seine Stellung für seinen eigenen Vorteil zu nutzen, was ihn in Konflikt mit den Briten brachte. Er ernannte sich selber zum Herrscher von ganz Kurdistan. Im Mai 1919 konnte er sogar die Briten aus Sulaimaniya vertreiben, wurde aber dann im Juni 1919 von ihnen geschlagen. Unter den Anhängern Barzandschis gab es viele Kurden aus dem Iran und den damals 16-jährigen Mustafa Barzani. Der kurdische Stamm der Dschaf hingegen kämpfte auf Seiten der Briten gegen Barzandschi. Die Briten setzten bei der Niederschlagung auch die Royal Air Force ein. Barzandschi selbst wurde bei dem Gebirgspass Darbandi Bazyan von den Briten gefangen genommen. Die Briten wandelten die Todesstrafe in ein Exil um und schickten Barzandschi 1921 nach Indien. Dort sollte er zehn Jahre lang leben. Auf Druck der Kurden und vor Angst einer türkischen Einflussnahme auf den Nordirak wurde Barzandschi 1922 aus dem Exil zurückgeholt. Barzandschi nutzte diese Gelegenheit aus und rief eigenmächtig am 10. Oktober 1922 das Königreich Kurdistan aus, mit sich selbst als König Mahmud I. Die Briten und die Dschaf erkannten das Königreich nicht an und verfuhren gemäß ihrer Aufstandsbekämpfungsstrategie der so genannten rule by bomb, die Royal Air Force bombardierte Sulaimaniya mehrfach und veranlasste große Teile der Bevölkerung zur Flucht. Im Juli 1924 wurde die Stadt dann endgültig von den Briten zurückerobert, Barzandschi wurde all seiner Ämter enthoben und das Königreich Kurdistan wurde wieder in den Irak eingegliedert. Am 9. Oktober 1956 starb Barzandschi in Bagdad. (de)
- Mahmoud Barzandji est un homme politique kurdo-irakien, né en 1878 dans le district de Barzinjah, actuellement rattaché à la province d'As-Sulaymaniya, au Kurdistan irakien, et mort le 9 octobre 1956. Éphémère roi du Kurdistan (1922-1924), il est aussi connu sous le nom de Melik Mahmudî Nemir (l'éternel roi Mahmud). (fr)
- Sheikh Mahmud Barzanji (Kurdish: شێخ مه‌حموود بەرزنجی) or Mahmud Hafid Zadeh (1878 – October 9, 1956) was a Kurdish leader of a series of Kurdish uprisings against the British Mandate of Iraq. He was sheikh of a Qadiriyah Sufi family of the Barzanji clan from the city of Sulaymaniyah, which is now in Iraqi Kurdistan. He was named King of Kurdistan during several of these uprisings. (en)
- Mahmud Barzniji (Barzinjah, het huidige Suleimaniya, 1878 – Bagdad, 9 oktober 1956) was een Koerdisch heerser en geestelijke die leiding gaf aan Koerdische opstanden tegen het Britse mandaat in Mesopotamië in het huidige Irak. Sjeik Mahmuds ambities op politiek en godsdienstig vlak nam snel wending aan. Hij werd door de Osmanen samen met zijn jongere broer opgepakt in de buurt van Mosoel, wat tot een rel in het hele land leidde.Toen sjeik Mahmud was teruggekeerd naar Slemany werd hij als een held ontvangen.Hij speelde tevens een belangrijke rol in de Eerste Wereldoorlog door de Russen te verdrijven vlak bij de Iraanse grens. Hij werkte aan de opbouw van een koninkrijk met Slemany als hoofdstad. Een onafhankelijk Koerdistan dus, maar hij kreeg veel tegenwerking van zowel de Osmanen, als de Britten en Koerdische stammen die een ander lot voor Koerdistan voor ogen hadden dan wat sjeik Mahmud wilde.In april 1918 werd er een grote vergadering gehouden voor de diverse Koerdische stammen in Kirkoek, waarbij de Britten een voorlopige Koerdische regering wilden samenstellen. Er werd een Koerdische regering gevormd, die onder Brits mandaat opereerde, dit was voor de Koerden een enorme stap vooruit en bracht hen een stukje dichter bij hun wens om onafhankelijkheid. Sjeik Mahmuds hand reikte snel ook tot de steden en . Ook hadden Koerdische stammen uit Oost-Koerdistan zich toevertrouwd aan de strijd van sjeik Mahmud. De Britten probeerden ondertussen de invloed van sjeik Mahmud tegen te houden, door plannen om Zuid-Koerdistan, dat toen Wilayeti Mosul was bij de nieuw gevormde Irak te voegen.Hierdoor nam de spanning tussen sjeik Mahmud en Groot-Brittannië snel toe. Ondertussen ging sjeik Mahmud door met zijn plannen om een onafhankelijk Koerdistan op te richten, hiertoe liet hij een vlag maken met een maan op een groene ondergrond, eigen zegels drukken enz… De reactie van de Britten liet niet lang op zich wachten, ze kwamen met een groot offensief tegen de leger van Malik (koning) Mahmud. Het slagveld vond bij op 19 juni 1919 plaats, waarbij sjeik Mahmud gewoonlijk aan het front meevocht en zwaargewond gearresteerd werd achter een grote rots. Sindsdien wordt de rots Barda Qaraman genoemd, wat moedige steen betekent.De gearresteerde sjeik werd voor een militaire hof geplaatst, die hij niet erkende. Hij werd ter dood veroordeeld, een veroordeling die niet werd uitgevoerd, maar werd omgezet in tien jaar gevangenisstraf.De Britten hadden gehoopt dat met de arrestatie van Sjeik Mahmud de rust in Koerdistan terug zou keren, maar het tegenovergestelde was het geval. In verschillende delen van Koerdistan kwamen Koerden in opstand tegen de inheemse bezetting van hun land. In 1920 werd door alle 62 stammen van de Koerdische regio’s Slemany, en Mosoel een petitie bij de Britse hoge commissaris in Bagdad aangeboden, waarin de Koerden van de Britten eisten dat Koerdistan een onafhankelijke staat zou worden, volgens de afspraken met de Britten in oorlogstijd.Ze verklaarden dat de politieke en militaire situatie de terugkeer van sjeik Mahmud niet meer in de weg stond. De Britten lieten de sjeik terugkeren naar Slemany, en probeerden te onderhandelen met hem voor zijn steun tegen de Turken. De spanningen met de Britten liep opnieuw hoog op, zo hoog dat de Britten op 3 maart 1923 Slemany bombardeerden, de hoofdstad van het koninkrijk van Sjeik Mahmud. Half mei lukte het de Britten Slemany te bezetten, maar in juni al kwam sjeik Mahmud met zijn leger, dat vanaf toen de naam het nationale leger van Koerdistan kreeg in opstand.Het leger van Koerdistan stond onder leiding van Majid Mustafa, het lukte de Koerden om Slemany weer in handen te krijgen, maar op 16 augustus 1923 werd het hoofdkwartier van sjeik Mahmud gebombardeerd door de Engelsen. De Engelsen probeerden via vredesonderhandelingen met de Koerden tot een akkoord te komen, maar de nationalistische Koerden met sjeik Mahmud als leider konden het niet eens worden met de plannen van de Engelsen om Koerdistan bij het nieuwgevormde Irak te voegen.In de jaren 1924 en 1925 ging sjeik Mahmud onverminderd verder met zijn activiteiten, om Zuid-Koerdistan onafhankelijk te krijgen van een eventuele samenvoeging met het Arabisch gedomineerde Irak. Sjeik Mahmud de eerste persoon in Irak waarvan een geldbedrag voor zijn dood of arrestatie uitgedeeld werd. De sjeik bleef zijn eisen bij de Britten herhalen voor de nakoming van hun afspraken om de rechten van de Koerden, maar deze reageerden steeds negatief en ontkenden dat er sprake is geweest van afspraken tussen de Koerden en de Britten over de rechten van de Koerden en de onafhankelijkheid van Koerdistan. Ondertussen waren de Engelse en Iraakse strijdkrachten overeengekomen om de laatste weerstand van het leger van sjeik Mahmud te breken, dat zich beperkte tot de regio rond . Met het verlies van Penjwin in het voorjaar van 1927 werd de Sjeik en zijn regering van Koerdistan opzij gezet door de Iraakse en Britse troepen.De Koerden waren onrustig geworden na de nederlaag van hun koning tegen de Britten, zij waren bang voor een Arabische staat die de rechten van de Koerden niet zou erkennen en eerbiedigen. Irak bleef niet vrij van de invloeden van de Tweede Wereldoorlog, pro-Duitse Iraakse ambtenaren dwongen de Britten Irak in 1941 opnieuw te bezetten. Deze zaken gingen sjeik Mahmud niet meer aan, want hij zat in Bagdad onder huisarrest en bleef proberen de Koerdische eisen opnieuw onder de aandacht te brengen. In de vroege ochtend van 9 oktober 1956 stierf sjeik Mahmud in het Haidaryziekenhuis in Bagdad. Het bericht van zijn overlijden verspreidde zich algauw over heel Irak en Koerdistan.Zijn begrafenis werd een nationale gebeurtenis en ging vergezeld van protesten en grote demonstraties van Koerden. De tienduizenden Koerden leidden hun koning naar zijn laatste rustplaats. De sjeik werd begraven in de grote moskee (Mzgawti Gawra) van Slemany.Sjeik Mahmud stelde zijn hele leven in dienst van de Koerdische zaak en de droom van Koerdische onafhankelijkheid. Hij heeft een belangrijke rol gespeeld in de Koerdische strijd om zelfbeschikking en de groei van het identiteitsbesef van de Koerden in die gevoelige periode uit de geschiedenis. (nl)
- Maḥmūd Bārzānī (in arabo: ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﺎﺭﺯﺍﻧﻲ; Barzan, 1878 – 9 ottobre 1956) è stato un politico curdo-iracheno. Maḥmūd Bārzānji (it)
- O Xeique Mamude Barzanji (1878 - 9 de outubro de 1956) foi o líder de uma série de revoltas curdas contra o Mandato Britânico do Iraque. Ele foi xeique de uma família sufista de do clã Albarzanji da cidade de Suleimânia, no atual Curdistão iraquiano. Por duas vezes se proclamou rei de um Estado curdo independente. (pt)
- Махмуд Барзанджи, шейх (شێخ مه‌حمودی حه‌فید, Şêx Mehmûd Berzincî) (1881, Сулеймания — 1956) — видный деятель национально-освободительного движения в Южном (Иракском) Курдистане. Происходил из рода шейхов суфийского ордена кадирийя, восходящего к основателю этого ордена и оттого пользующегося особым почитанием. Его отец шейх Саид был фактическим правителем г. Сулеймании и личным другом султана Абдул-Хамида II. Вскоре после младотурецкой революции, в начале 1909 г. шейх Саид был убит в Мосуле арабами, как говорили, по наущению младотурок. В результате шейх Махмуд поднял восстание под лозунгом мести за отца и сложил оружие только после того, как добился от младотурецкого правительства серьёзных уступок. Вслед за тем он вступил в тайные сношения с консулами России и Англии, предполагая добиться независимости Южного Курдистана под протекторатом какой-либо из этих держав. Поэтому после занятия англичанами Мосульского вилайета в ходе Первой мировой войны, он был немедленно назначен (1 ноября 1918 г.) хукумдаром (правителем) Сулеймании, и вообще англичане первое время делали на него ставку. Барзанджи в конце концов был выведен из себя плотной опекой англичан, к тому же препятствовавших распространению его власти за пределы Сулеймании. В результате 23 мая 1919 г. он арестовал английского «политического офицера» (комиссара) Гринхауза, провозгласил себя королём Курдистана, сорвал английский флаг, подняв вместо него свой собственный (зелёный с красным полумесяцем) и двинулся на Киркук. В первом сражении он сумел одержать верх, зажав в ущелье и разгромив английский отряд, при чём было захвачено четыре броневика, сброшенные курдами в пропасть за отсутствием у них шоферов. Однако 19 июня в результате предательства он был обойден с тыла генералом Фрезером на перевале Дербенде Базиан, наголову разгромлен и раненый взят в плен. Его судили английским военно-полевым судом (которого он не признал) и приговорили к смертной казни, замененной 10-летней ссылкой в Индию. Угроза турецкого нападения на Мосульский вилайет заставила англичан в сентябре 1922 г. вернуть Барзанджи в Сулейманию. Он был провозглашен ими председателем совета самоуправления области, но тут же вновь объявил себя королём Курдистана, что англичане признали и даже послали ему поздравительную телеграмму от имени короля. Барзанджи сформировал правительство (назначив премьером своего брата Кадера), выпустил собственные марки и денежные знаки и т. п. Однако, не доверяя англичанам и вновь образовавшемуся Иракскому королевству, он начал тайные переговоры с турками и послал письмо Ленину (через советское консульство в Урмии) с просьбой о военной поддержке. «Когда в 1917 году, — писал он, — весь мир услышал истинный голос свободы и освобождения народа от когтей известного преступника и тирана, все угнетенные народы и нации земного шара приветствовали этот голос и поднялись на борьбу за свободу, мечтая об осуществлении своих чаяний и требований и надеясь на благородство и благожелательность русского народа. (…) Я могу сказать одно: весь курдский народ считает русских освободителями Востока и поэтому готов связать свою судьбу с их судьбой». Барзанджи вновь отказался повиноваться приставленным к нему английским комиссарам, и хотя на этот раз не арестовал их, но вынудил уехать добровольно, опубликовав в своем официозе «Курдистан» запрет на всякое общение с ними и исполнение их распоряжений. В феврале 1923 г. англичане предъявили ему ультимативное требование покинуть Сулейманию, после чего подвергли город воздушной бомбардировке. Барзанджи ушёл в горы и на протяжении пяти лет вел партизанскую борьбу, несколько раз беря налетами Сулейманию. В 1927 г., видя безнадежность дальнейшего сопротивления, он сдался на амнистию.Новое восстание в Ираке вспыхнуло в 1930 г. в связи с подписанием (30 июня) англо-иракского договора, определявшего условия досрочного предоставления Ираку независимости. Договор носил кабальный характер; курдов особенно возмущало то, что в нём не содержалось даже упоминания о гарантиях их прав. Толчком восстанию послужил так называемый «черный день» 6 сентября — расстрел полицией массовой демонстрации протеста в Сулеймании. Барзанджи возглавил повстанцев и на протяжении всей осени и начала зимы вел сражения с правительственными войсками. Англичане первое время покровительствовали движению, видя в нём способ давления на Багдад; когда же договор был ратифицирован, оказали активную помощь в его подавлении. В начале 1931 года Барзанджи, не видя перспектив продолжения борьбы, вновь сдался, получив от англичан гарантии личной безопасности, и был на английском самолете отправлен в ссылку на юг Ирака. Там он пробыл до весны 1941 г, то есть до прихода к власти пронацистского правительства Рашида Али . По предложению англичан, обещавших курдам в случае восстания против Гайлани немедленное признание их независимости, он бежит в Сулейманию и пытается поднять восстание; но на этот раз у него ничего не выходит из-за отказа от сотрудничества с ним местных вождей. После оккупации Ирака Англией Барзанджи живёт в Сулеймание. Он оказывал помощь сосланным туда барзанцам, и очевидно, с его ведома и согласия, его сын Латиф организовал в 1943 г. бегство Мустафы Барзани. Барзанджи умер в 1956 г.; его похороны вылились в крупную антиправительственную демонстрацию. Известен также как поэт. (ru)
- Mahmud Barzanji (kurdiska: شێخ مه‌حموود بەرزنجی, född i Sulaymaniyya, Osmanska riket 1878, död 9 oktober 1956 i Bagdad, Irak, var Kurdistans Konung och ledaren för flera upproriska grupper i Kurdistan under 1920-talet mot brittiska grupper i området. Han utnämnde sig själv två gånger till kung över ett oberoende Kurdistan. Denna artikel om en asiatisk politiker saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- El xeic Mahmmud Hafid Barzanji (1878 - 9 d'octubre de 1956) fou el líder d'algunes revoltes kurdes contra el mandat britànic de l'Iraq. Era xeic d'una confraria sufí, els Qadiriyah, de la ciutat de Silemani, al Kurdistan. Es va proclamar rei del Kurdistan, un estat kurd independent. (ca)
- شیخ محمود الحفيد أو محمود حفيد زادة البرزنجي (بالكردية: شێخ مه‌حموود بەرزنجی) وهو زعيم سياسي ووجيه عراقي كردي عاش في السليمانية ضمن أسرة لها نفوذ ديني صوفي وعشائري لدى أكراد العراق. كان زعيما كردياً لسلسلة من الانتفاضات الكردية ضد الانتداب البريطاني المتواجد في العراق، تم تسميته ملك كردستان خلال العديد من هذه الانتفاضات. (ar)
- Mahmoud Barzandji est un homme politique kurdo-irakien, né en 1878 dans le district de Barzinjah, actuellement rattaché à la province d'As-Sulaymaniya, au Kurdistan irakien, et mort le 9 octobre 1956. Éphémère roi du Kurdistan (1922-1924), il est aussi connu sous le nom de Melik Mahmudî Nemir (l'éternel roi Mahmud). (fr)
- Sheikh Mahmud Barzanji (Kurdish: شێخ مه‌حموود بەرزنجی) or Mahmud Hafid Zadeh (1878 – October 9, 1956) was a Kurdish leader of a series of Kurdish uprisings against the British Mandate of Iraq. He was sheikh of a Qadiriyah Sufi family of the Barzanji clan from the city of Sulaymaniyah, which is now in Iraqi Kurdistan. He was named King of Kurdistan during several of these uprisings. (en)
- Maḥmūd Bārzānī (in arabo: ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﺎﺭﺯﺍﻧﻲ; Barzan, 1878 – 9 ottobre 1956) è stato un politico curdo-iracheno. Maḥmūd Bārzānji (it)
- O Xeique Mamude Barzanji (1878 - 9 de outubro de 1956) foi o líder de uma série de revoltas curdas contra o Mandato Britânico do Iraque. Ele foi xeique de uma família sufista de do clã Albarzanji da cidade de Suleimânia, no atual Curdistão iraquiano. Por duas vezes se proclamou rei de um Estado curdo independente. (pt)
- Mahmud Barzanji (kurdiska: شێخ مه‌حموود بەرزنجی, född i Sulaymaniyya, Osmanska riket 1878, död 9 oktober 1956 i Bagdad, Irak, var Kurdistans Konung och ledaren för flera upproriska grupper i Kurdistan under 1920-talet mot brittiska grupper i området. Han utnämnde sig själv två gånger till kung över ett oberoende Kurdistan. Denna artikel om en asiatisk politiker saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att lägga till den. (sv)
- Scheich Mahmud Barzandschi (kurdisch شێخ مه‌حمودی حه‌فید Şêx Mehmûd Berzincî, arabisch شیخ محمود برزنجي; * 1878 in Barzinjah, heutiges Gouvernement as-Sulaimaniya; † 9. Oktober 1956 in Bagdad) war kurdischer Herrscher und Geistlicher der Qadiriya aus dem Nordirak. (de)
- Mahmud Barzniji (Barzinjah, het huidige Suleimaniya, 1878 – Bagdad, 9 oktober 1956) was een Koerdisch heerser en geestelijke die leiding gaf aan Koerdische opstanden tegen het Britse mandaat in Mesopotamië in het huidige Irak. Irak bleef niet vrij van de invloeden van de Tweede Wereldoorlog, pro-Duitse Iraakse ambtenaren dwongen de Britten Irak in 1941 opnieuw te bezetten. Deze zaken gingen sjeik Mahmud niet meer aan, want hij zat in Bagdad onder huisarrest en bleef proberen de Koerdische eisen opnieuw onder de aandacht te brengen. (nl)
- Махмуд Барзанджи, шейх (شێخ مه‌حمودی حه‌فید, Şêx Mehmûd Berzincî) (1881, Сулеймания — 1956) — видный деятель национально-освободительного движения в Южном (Иракском) Курдистане. Происходил из рода шейхов суфийского ордена кадирийя, восходящего к основателю этого ордена и оттого пользующегося особым почитанием. Его отец шейх Саид был фактическим правителем г. Сулеймании и личным другом султана Абдул-Хамида II. Вскоре после младотурецкой революции, в начале 1909 г. шейх Саид был убит в Мосуле арабами, как говорили, по наущению младотурок. В результате шейх Махмуд поднял восстание под лозунгом мести за отца и сложил оружие только после того, как добился от младотурецкого правительства серьёзных уступок. Вслед за тем он вступил в тайные сношения с консулами России и Англии, предполагая добитьс (ru)
|
.jpg?width=300)
.jpg?width=300){kind=link}
.jpg){kind=link}
