| dbo:abstract
|
- En mecànica quàntica, la paradoxa EPR (o paradoxa Einstein-Podolski-Rosen) és un experiment mental que posava en qüestió les idees sobre la relació entre els valors observats de les quantitats físiques i els valors que poden ser explicats per una teoria física. EPR significa 'Einstein, Podolski i Rosen', que van presentar l'experiment mental el 1935 en un document per argumentar que la mecànica quàntica no és una teoria física completa. Segons els seus autors, l'experiment EPR produeix una dicotomia. O: El resultat d'una mesura realitzada en una part A d'un enorme sistema té un efecte no local sobre la realitat física d'una altra part distant B, en el sentit que la mecànica quàntica pot predir els resultats de les mesures dutes a terme en el B, o... La mecànica quàntica és incompleta en el sentit que algun element de la realitat física corresponent a B no pot ser explicat per la mecànica quàntica (és a dir, és necessària una nova variable per a donar compte d'aquest element. Com es va demostrar posteriorment per Bell, no es pot introduir la noció d'"elements de la realitat" sense afectar les prediccions de la teoria. És a dir, un no pot completar la mecànica quàntica amb aquests "elements", perquè d'aquesta manera es porta a algunes contradiccions lògiques. Einstein mai va acceptar la mecànica quàntica com una teoria "real" i completa de la física, i lluità fins al final de la seva vida per una interpretació que podria complir amb la relativitat sense complir amb els principi d'incertesa de Heisenberg. Com va dir una vegada: "Déu no juga als daus", referint-se a l'escèptica interpretació de Copenhaguen de la mecànica quàntica, segons la qual no existeix cap realitat física objectiva diferent d'aquella que es revela amb la mesura i l'observació. La paradoxa EPR fa referència al fet que, mentre el coneixement segons la nostra intuïció del món és local, la mecànica quàntica és no local. Si volem actuar sobre un objecte, l'hem de moure amb la mà, o podem fer que un altre objecte el mogui. També podem actuar sobre els objectes mitjançant cables, o amb ones de radiofreqüència, però tots aquests mètodes són locals perquè feim que un objecte actuï sobre un altre i aquest sobre un altre fins que obtenim l'efecte desitjat. En canvi, en mecànica quàntica, si tenim dues partícules entrellaçades, la mesura de l'estat quàntic d'una propietat d'una de les partícules fa que aquesta partícula col·lapsi en un estat determinat, amb la qual cosa sabem immediatament l'estat de l'altra partícula entrellaçada, per molt allunyada que aquesta estigui de la primera, o encara que, enmig, hi hagi altres objectes. (ca)
- مفارقة آينشتاين-بودولسكي-روزن (EPR paradox) هي تجربة فكرية اقترحها الفيزيائيون ألبرت أينشتاين وبوريس بودولسكي وناثان روزن وفسروها على أنها تشير إلى أن تفسير الواقع الفيزيائي المقدَّم من ميكانيكا الكم كان غير مكتمل. في مقالة نشرت في عام 1935 بعنوان «هل يمكن اعتبار وصف ميكانيك الكم للواقع الماد�� بأنه كاملًا؟»، وحاولوا أن يثبتوا رياضياً أن وظيفة الموجة لا تتضمن معلومات كاملة عن الواقع الفيزيائي، بالإضافة إلى تفسير كوبنهاجن الغير مرحّب به. أُنجز العمل في معهد الدراسات المتقدمة في جامعة برينستون في عام 1934 والذي انضم إليه آينشتاين في العام السابق بعد أن هرب من ألمانيا النازية. إن جوهر التناقض هو أن الجسيمات يمكن أن تتفاعل بطريقة يمكن فيها تحديد كل من موقعها وعزمها بشكل أكثر دقة من مبدأ اللاحتمية لهايزنبرغ، إلا إذا كان تحديد جسيم واحد يؤثر على الفور على الآخر لمنع هذه الدقة والتي من شأنها أن تضمن نقل المعلومات بشكل أسرع من الضوء. لم تكن هذه النتيجة قد لوحظت سابقاً ويبدو أنها لم تكن معقولة في ذلك الوقت حيث تُعرف الظاهرة الآن باسم التشابك الكمّي. (ar)
- EPR paradox také Einstein-Podolsky-Rosenův paradox je myšlenkový experiment pokoušející se vyvrátit Kodaňskou interpretaci kvantové mechaniky. Byl formulován společně Albertem Einsteinem, Borisem Podolskym a Nathanem Rosenem v roce 1935. Snaží se dokázat, že vlnová funkce nepopisuje dokonale fyzikální realitu a pokouší se tak vyvrátit kodaňskou interpretaci kvantové mechaniky. Podle EPR paradoxu existují proměnné, které kvantová mechanika neobsahuje, a proto je KTP nekompletní. Naproti tomu v roce 1964 John Stewart Bell formuloval teorém po něm pojmenovaný, který říká, že žádné neznámé proměnné neexistují. Bellovy výsledky byly několikrát experimentálně dokázány na polarizaci fotonů. (cs)
- Το Παράδοξο EPR (από τα αρχικά των ονομάτων των φυσικών που το διατύπωσαν το 1935: Εinstein,Podolsky και Rosen) λέει πως: "Αν μπορούμε, χωρίς καθόλου να διαταράξουμε ένα σύστημα, να προβλέψουμε με βεβαιότητα την τιμή ενός φυσικού μεγέθους, τότε υπάρχει κάποιο στοιχείο φυσικής πραγματικότητας που αντιστοιχεί σ'αυτό το φυσικό μέγεθος". Το παράδοξο διατυπώθηκε σαν απόδειξη της ύπαρξης φυσικών πραγματικοτήτων, κάτι στο οποίο διαφωνούσε η κβαντική μηχανική. (el)
- Das Einstein-Podolsky-Rosen-Paradoxon, auch EPR-Paradoxon, oder EPR-Effekt, ist ein im 20. Jahrhundert intensiv diskutiertes quantenmechanisches Phänomen. Der Effekt wurde nach Albert Einstein, Boris Podolsky und Nathan Rosen benannt, die dieses Phänomen im Rahmen eines Gedankenexperiments vorstellten. Zuweilen wird auch von einem EPR-Argument gesprochen. Es zeigt beispielhaft, dass die Quantenmechanik gegen die Annahme der Lokalität verstößt, die eine der Grundannahmen der klassischen Physik ist. Einstein sprach in diesem Zusammenhang auch von einer „spukhaften Fernwirkung“. (de)
- The Einstein–Podolsky–Rosen paradox (EPR paradox) is a thought experiment proposed by physicists Albert Einstein, Boris Podolsky and Nathan Rosen (EPR), with which they argued that the description of physical reality provided by quantum mechanics was incomplete. In a 1935 paper titled "Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality be Considered Complete?", they argued for the existence of "elements of reality" that were not part of quantum theory, and speculated that it should be possible to construct a theory containing them. Resolutions of the paradox have important implications for the interpretation of quantum mechanics. The thought experiment involves a pair of particles prepared in what later authors would refer to as an entangled state. Einstein, Podolsky, and Rosen pointed out that, in this state, if the position of the first particle were measured, the result of measuring the position of the second particle could be predicted. If instead the momentum of the first particle were measured, then the result of measuring the momentum of the second particle could be predicted. They argued that no action taken on the first particle could instantaneously affect the other, since this would involve information being transmitted faster than light, which is forbidden by the theory of relativity. They invoked a principle, later known as the "EPR criterion of reality", positing that, "If, without in any way disturbing a system, we can predict with certainty (i.e., with probability equal to unity) the value of a physical quantity, then there exists an element of reality corresponding to that quantity." From this, they inferred that the second particle must have a definite value of both position and of momentum prior to either being measured. But in quantum mechanics these two observables are incompatible and it therefore does not associate simultaneous values for both to any system. Therefore, Einstein, Podolsky, and Rosen concluded that quantum theory did not provide a complete description of reality. (en)
- EPR paradoxa alegiazko saiakuntza bat da, Einstein, eta (hortik EPR izena) 1935ean argitaraturiko artikuluan proposatutakoa, mekanika kuantikoari bere "errealitate" ikuspegitik aurka eginez eta mekanika kuantikoa fisika teoria osotzat ezin dela hartu erakutsi nahian. Nahiz eta Einstein teoria kuantikoaren sorreran parte nagusia izan, bere azken urteak mekanika kuantikoaren izaera probabilistikoa erasotzen eman zituen. Saiakuntza hau bera eta Niels Bohrren artean sortutako eztabaidaren zati bat da. 1964ean John Bell fisikari irlandarrak paradoxa hau saiakeran baieztatzeko modua aurkitu zuen. Honetan oinarrituta, argitaratu zuen. Ideia hauek jarraituz, 1982an Alain Aspect eta bere lankideak EPR saiakuntza egin zuten, kaltziozko atomotik igorritako eta angelu zuzenetan polarizatutako bi fotoiekin. Emaitzek Bellen teorema ez zuten jarraitzen eta beraz partikula kuantikoen ez-lokaltasuna frogatutzat eman zen. (eu)
- La paradoja de Einstein-Podolsky-Rosen o paradoja EPR es un experimento mental propuesto por Albert Einstein, Boris Podolsky y Nathan Rosen en 1935. Es relevante históricamente, puesto que pone de manifiesto un problema aparente de la mecánica cuántica, y en las décadas siguientes se dedicaron múltiples esfuerzos a desarrollarla y resolverla. (es)
- Le paradoxe EPR, abréviation de Einstein-Podolsky-Rosen, est une expérience de pensée, élaborée par Albert Einstein, Boris Podolsky et Nathan Rosen, et présentée dans un article de 1935, dont le but premier était de réfuter l'interprétation de l'école de Copenhague de la physique quantique. Ce paradoxe met en évidence des corrélations de mesures d'objets quantiques intriqués à une distance arbitrairement grande. Cela semble, a priori, incompatible soit avec le principe de localité, ou cela indique que le formalisme de la mécanique quantique est incomplet. L'interprétation de Copenhague s'oppose à l'existence d'un quelconque état d'un système quantique avant toute mesure. En effet, il n'existe pas de preuve que cet état existe avant son observation et le supposer amène à certaines contradictions. Or, si deux particules sont émises et qu'une corrélation existe entre une de leurs propriétés (c'est-à-dire qu'il y a intrication quantique de l'état du système de ces deux particules, par exemple, la somme de leurs spins doit être nulle), la connaissance de l'état de la première après une mesure effectuée sur celle-ci nous informe de l'état dans lequel se trouve la seconde particule avant une mesure effectuée sur celle-là plus tard, alors que, selon l'interprétation de Copenhague, la valeur mesurée est déterminée aléatoirement au moment de la mesure. Si la mesure sur la première particule a donné « », et que la première particule se trouve donc dorénavant dans l'état « », la mesure sur la seconde donnera toujours « ». Un des problèmes est que cette dernière particule peut, à l'instant de la mesure, se trouver à une distance aussi grande qu'on le veut dans l'univers observable de la première. La ligne d'univers qui relie les deux événements « mesure sur la particule 1 » et « mesure sur la particule 2 » de l'espace-temps peut même être une courbe de genre espace, et la seconde particule ne peut donc absolument pas, dans ce dernier cas, « être informée » de quelque façon que ce soit de l'état dans lequel se trouvait la première après la mesure. Comment croire, dans ces conditions, que l'état dans lequel est trouvé la seconde particule après la mesure n'était pas déterminé dès le départ, en contradiction avec la représentation de Copenhague ? Ce paradoxe semble révéler une contradiction dans la mécanique quantique, ou du moins une incompatibilité de celle-ci avec au moins l'une des trois hypothèses suivantes : 1.
* impossibilité pour un signal de dépasser la vitesse c (causalité relativiste) ; 2.
* la mécanique quantique est complète et décrit entièrement la réalité (pas de variable cachée locale) ; 3.
* les deux particules éloignées forment deux entités pouvant être considérées indépendamment l'une de l'autre, chacune étant localisée dans l'espace-temps (principe de localité). (fr)
- アインシュタイン＝ポドルスキー＝ローゼンのパラドックス（英: Einstein–Podolsky–Rosen paradox、頭文字をとってEPRパラドックスとも呼ばれる）は、量子力学の量子もつれ状態が局所性を（ある意味で）破るので、相対性理論と両立しないのではないかというパラドックスである。この名称は、アルベルト・アインシュタイン、ボリス・ポドルスキー、ネイサン・ローゼンが1935年に提示した論文に由来する。EPRパラドックスが生じるような非局所相関をEPR相関と呼ぶ。 EPRパラドックスが発表された当時は、アインシュタインらは局所実在論の立場を取っていたため、量子論が実在論的に完全でない結果を与えることを「パラドックス」であるとした。 局所実在性を満たす理論について、ベルの不等式が成立することが知られている。ベル不等式の破れの検証（フリードマン, クラウザー：1972年、アスペ：1982年など）により、ベル不等式の破れが実験的に確認されている。そのため、局所実在論は成立しないと考えられている。 (ja)
- 물리학의 양자역학에서 EPR 역설(EPR Paradox)은 물리량의 측정 문제를 제기한 정교한 사고실험이다. 1935년 아인슈타인(Einstein)과 (Podolsky) 및 (Rogen)은 양자역학이 완전한 물리 이론이 아님을 보이기 위해 이 역설을 발표했으며, "EPR"은 그들 이름의 머릿글자를 딴 것이다. "Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete?"이라는 제목의 논문을 통해 나왔다. 이는 양자역학의 주류 해석인 코펜하겐 해석의 문제 제기에서 시작한다. 코펜하겐 해석은 어떤 상태를 할 때, 측정함과 동시에 그 계는 측정에 해당하는 로 붕괴해 버린다는 것이다. 국소성 원리에 의해 양자역학의 측정 결과는 (빛의 속도로 바로 갈 수 있는 것보다) 멀리 떨어진 곳에서도 측정할 수 있다는 것이다. (ko)
- Il paradosso di Einstein-Podolsky-Rosen (paradosso EPR) è un esperimento mentale con cui Albert Einstein, Boris Podolsky e Nathan Rosen dimostrarono che dall'interpretazione di Copenaghen della meccanica quantistica deriva teoricamente il fenomeno dell'entanglement, considerato paradossale perché ritenuto incompatibile con la relatività ristretta (che considera la velocità della luce la massima alla quale può viaggiare qualunque tipo d'informazione) e, più in generale, con il principio di località. Da ciò scaturì la loro convinzione che la teoria quantistica fosse incompleta, ovvero comprendesse variabili nascoste. (it)
- De EPR-paradox is een gedachte-experiment dat een schijnbare tegenspraak tussen de kwantummechanica en speciale relativiteitstheorie oplevert. Deze heeft fysici lang voor problemen gesteld, maar bleek uiteindelijk voor een deel op te lossen. Voor het resterende deel was het echter nodig om afstand te doen van lokaliteit, door de kwantumverstrengeling. "EPR" staat voor Einstein, Podolsky en Rosen die het gedachte-experiment in 1935 introduceerden om te suggereren dat de kwantummechanica geen complete theorie is. Het wordt soms de EPRB-paradox genoemd naar Bohm, die het originele gedachte-experiment vertaalde naar een experimenteel toetsbaar experiment. (nl)
- Paradoks (także: niekompletność, eksperyment myślowy) EPR – eksperyment myślowy, który miał na celu wykazanie niezupełności mechaniki kwantowej. Jego nazwa pochodzi od nazwisk trzech fizyków: Alberta Einsteina, Borysa Podolskiego i , którzy go zaproponowali. Eksperyment ten został opisany we wspólnie wydanej w 1935 roku publikacji Can Quantum Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete? zamieszczonej w czasopiśmie „Physical Review”. (pl)
- Einstein–Podolsky–Rosen-paradoxen (EPR-paradoxen) är en paradox som formulerades 1935 av fysikerna Albert Einstein, och Nathan Rosen med syfte att påvisa att kvantmekaniken är en ofullständig fysikalisk teori. Paradoxen består av ett tankeexperiment där en mätning utförs på en av två sammanflätade partiklar, som har separerats över ett godtyckligt stort avstånd. Eftersom partiklarna är sammanflätade avslöjar en sådan mätning inte bara den första partikelns tillstånd, utan även den andra partikelns tillstånd. I enlighet med kan mätningen dock inte (omedelbart) påverka den andra partikelns tillstånd. Detta gör det möjligt att uppmäta komplementära storheter samtidigt, vilket strider mot Heisenbergs osäkerhetsprincip. Denna paradox, menade Einstein, Podolsky och Rosen, påvisar att kvantmekaniken är ofullständig; mer specifikt att den saknar dolda variabler som i själva verket bestämmer utgången i ett experiment deterministiskt, i motsats till kvantmekaniken. Under lång tid var det oklart huruvida EPR-paradoxen kunde testas experimentellt eller om den enbart var ett abstrakt tankeexperiment. 1964 presenterade John Stewart Bell ett teorem som visar att ingen dold variabel-teori kan reproducera kvantmekanikens experimentella förutsägelser. Experiment har sedan 1970-talet konsekvent brutit mot principen om lokal realism och styrkt kvantmekanikens förutsägelser. Experimenten har haft stor betydelse för tolkningen av kvantmekaniken, men också banat väg för forskning kring kvantsammanflätade tillstånd och hur dessa kan användas för kvantinformationsprocessering. (sv)
- Na mecânica quântica, o paradoxo EPR ou Paradoxo de Einstein-Podolsky-Rosen é um experimento mental que questiona a natureza da previsão oriunda da teoria quântica de que o resultado de uma medição realizada em uma parte do sistema quântico pode ter um efeito instantâneo no resultado de uma medição realizada em outra parte, independentemente da distância que separa as duas partes. À primeira vista isto vai contra os princípios da relatividade especial, que estabelece que a informação não pode ser transmitida mais rapidamente que a velocidade da luz. O EPR surgiu em meio a um contexto histórico onde buscava-se, em vista das predições da mecânica quântica, a compreensão da realidade adjacente a uma partícula descrita por um estado emaranhado. Havia três correntes quanto à questão: a realista, que dava existência real à partícula mesmo quando esta encontra-se descrita pelo estado emaranhado — imediatamente antes da realização de uma medida e do colapso da função de onda, portanto; a ortodoxa, que afirmava não havia uma realidade adjacente ao estado emaranhado, estando a partícula simultaneamente em todos os estados do emaranhamento até o ato da medida — da redução da função de onda — que obrigava a partícula a "decidir-se" por um estado específico, e a agnóstica, que recusava-se a apresentar uma resposta ao impasse. "EPR" vem das iniciais de Albert Einstein, Boris Podolsky, e Nathan Rosen, os três defensores do ponto de vista realista que apresentaram este experimento mental em um trabalho em 1935 no intuito de demonstrar que a mecânica quântica não é uma teoria física completa, faltando à função de onda que descreve o estado emaranhado o que eles chamaram de "variáveis ocultas" — com as quais seria possível restaurar-se a explicação estritamente realista que defendiam. É algumas vezes denominado como paradoxo EPRB devido a David Bohm, que converteu o experimento mental inicial em algo próximo a um experimento viável. O EPR é um paradoxo no seguinte sentido: tomando-se a mecânica quântica e a ela adicionando-se uma condição aparentemente razoável — tal como , "realismo" ou "" — presentes em outras teorias como a clássica ou relativística, obtém-se uma contradição. Porém, a mecânica quântica por si só não apresenta nenhuma inconsistência interna, tão pouco deixa indícios de como estas poderiam sugerir; também não contradiz a teoria relativística ou mesmo a mecânica clássica; e mais, implica esta última no limite macroscópico — quando tem-se agregados de numerosas partículas. Como um resultado de desenvolvimentos teóricos e experimentais seguintes ao trabalho original da EPR — a destacar o Teorema de Bell e os resultados experimentais oriundos da investigação deste — demonstrou-se que se a visão realista estivesse correta ela implicaria não apenas a mecânica quântica como uma teoria incompleta mas sim como um teoria completamente incorreta, e por outro lado, se a mecânica quântica estivesse correta, então nenhuma variável oculta seria capaz de salvar a teoria da não-localidade que Einstein considerava tão absurda. Com a posição agnóstica inviabilizada, restava decidir-se pela posição realista ou ortodoxa. Em vistas dos resultados experimentais oriundos, entre outros, de investigações quanto à desigualdade de Bell, a maioria dos físicos atuais concorda que o paradoxo EPR é decidido a favor de que tanto a mecânica quântica quanto a essência da natureza em si estão além dos limites da Física Clássica e da Relatividade Restrita; e não a favor de que teoria quântica seja uma teoria incompleta, falha ou mesmo incompatível com a descrição da natureza em sua essência mais profunda. Os dados experimentais até o momento decidem a favor da compreensão ortodoxa do estado emaranhado (a chamada interpretação de Copenhagen), portanto. Razoável esforço da comunidade de físicos tem sido despendido desde então no intuito de elaborar-se uma teoria quanto-relativística que possibilite uma descrição mais acurada da natureza do que a fornecida pelas duas teorias quando em suas formas independentes. (pt)
- Парадокс Эйнште́йна — Подо́льского — Ро́зена (сокращённо ЭПР-парадокс) — парадокс, предложенный для указания на неполноту квантовой механики с помощью мысленного эксперимента, заключающегося в измерении параметров микрообъекта косвенным образом, без непосредственного воздействия на этот объект. Целью такого косвенного измерения являет��я попытка извлечь больше информации о состоянии микрообъекта, чем даёт квантовомеханическое описание его состояния. Изначально споры вокруг парадокса носили скорее философский характер, связанный с тем, что следует считать элементами физической реальности: считать ли физической реальностью лишь результаты опытов и может ли Вселенная быть разложена на отдельно существующие «элементы реальности» так, что каждый из этих элементов имеет своё математическое описание. (ru)
- Парадо́кс Ейнште́йна — Подо́льського — Ро́зена (скор. ЕПР-парадокс) — уявний експеримент, який мав на меті довести неповноту квантово-механічного опису об'єктів за допомогою хвильових функцій за рахунок доведення існування можливості вимірювання параметрів об'єкта непрямим способом, тобто не справляючи на нього безпосереднього впливу. Свою назву парадокс отримав після виходу 1935 року статті Альберта Ейнштейна, Бориса Подольського та Натана Розена «Чи можливо вважати, що квантово-механічний опис фізичної реальності є повним?». Автори статті дійшли висновку, що квантова механіка не може бути цілісною фізичною теорією. (uk)
- 愛因斯坦-波多爾斯基-羅森弔詭（英語：Einstein-Podolsky-Rosen paradox），簡稱「愛波羅弔詭」、「EPR弔詭」（EPR paradox）是阿爾伯特·愛因斯坦、鮑里斯·波多爾斯基和納森·羅森在1935年發表的一篇論文中，以弔詭的形式針對量子力学的哥本哈根詮釋而提出的早期重要批評。 在這篇題為《能認為量子力學對物理實在的描述是完全的嗎？》（英語：Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete?，下稱「EPR論文」）的論文中，他們設計出一個思想實驗，稱為「EPR思想實驗」。藉著檢驗兩個量子糾纏粒子所呈現出的關聯性物理行為，EPR思想實驗凸顯出與量子力學之間的矛盾，因此，這論述被稱為「EPR弔詭」。 EPR論文並沒有質疑量子力學的正確性，它質疑的是量子力學的不完備性。EPR論文是建立於貌似合理的假設──與實在論，合稱為。定域論只允許在某區域發生的事件以不超過光速的傳遞方式影響其它區域。實在論主張，做實驗觀測到的現象是出自於某種物理實在，而這物理實在與觀測的動作無關。換句話說，定域論不允許鬼魅般的超距作用，實在論堅持，即使無人賞月，月亮依舊存在。將定域論與實在論合併在一起，定域實在論闡明，在某區域發生的事件不能立即影響在其它區域的物理實在，傳遞影響的速度必須被納入考量。在學術界裏，這些假設引起強烈的爭論，特別是在兩位諾貝爾物理學獎得主愛因斯坦與尼爾斯·玻爾之間。 EPR論文表明，假若定域實在論成立，則可以推導出量子力學的不完備性。在那時期，很多物理學者都支持定域實在論，但是，定域實在論這假設到底能否站得住腳還是一個待查的問題。1964年，物理學者約翰·貝爾提出貝爾定理表明，定域實在論與量子力學的預測不相符。專門檢驗貝爾定理所獲得的實驗結果，證實與量子力學的預測相符合，因此定域實在論不成立。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- EPR paradox také Einstein-Podolsky-Rosenův paradox je myšlenkový experiment pokoušející se vyvrátit Kodaňskou interpretaci kvantové mechaniky. Byl formulován společně Albertem Einsteinem, Borisem Podolskym a Nathanem Rosenem v roce 1935. Snaží se dokázat, že vlnová funkce nepopisuje dokonale fyzikální realitu a pokouší se tak vyvrátit kodaňskou interpretaci kvantové mechaniky. Podle EPR paradoxu existují proměnné, které kvantová mechanika neobsahuje, a proto je KTP nekompletní. Naproti tomu v roce 1964 John Stewart Bell formuloval teorém po něm pojmenovaný, který říká, že žádné neznámé proměnné neexistují. Bellovy výsledky byly několikrát experimentálně dokázány na polarizaci fotonů. (cs)
- Το Παράδοξο EPR (από τα αρχικά των ονομάτων των φυσικών που το διατύπωσαν το 1935: Εinstein,Podolsky και Rosen) λέει πως: "Αν μπορούμε, χωρίς καθόλου να διαταράξουμε ένα σύστημα, να προβλέψουμε με βεβαιότητα την τιμή ενός φυσικού μεγέθους, τότε υπάρχει κάποιο στοιχείο φυσικής πραγματικότητας που αντιστοιχεί σ'αυτό το φυσικό μέγεθος". Το παράδοξο διατυπώθηκε σαν απόδειξη της ύπαρξης φυσικών πραγματικοτήτων, κάτι στ�� οποίο διαφωνούσε η κβαντική μηχανική. (el)
- Das Einstein-Podolsky-Rosen-Paradoxon, auch EPR-Paradoxon, oder EPR-Effekt, ist ein im 20. Jahrhundert intensiv diskutiertes quantenmechanisches Phänomen. Der Effekt wurde nach Albert Einstein, Boris Podolsky und Nathan Rosen benannt, die dieses Phänomen im Rahmen eines Gedankenexperiments vorstellten. Zuweilen wird auch von einem EPR-Argument gesprochen. Es zeigt beispielhaft, dass die Quantenmechanik gegen die Annahme der Lokalität verstößt, die eine der Grundannahmen der klassischen Physik ist. Einstein sprach in diesem Zusammenhang auch von einer „spukhaften Fernwirkung“. (de)
- La paradoja de Einstein-Podolsky-Rosen o paradoja EPR es un experimento mental propuesto por Albert Einstein, Boris Podolsky y Nathan Rosen en 1935. Es relevante históricamente, puesto que pone de manifiesto un problema aparente de la mecánica cuántica, y en las décadas siguientes se dedicaron múltiples esfuerzos a desarrollarla y resolverla. (es)
- アインシュタイン＝ポドルスキー＝ローゼンのパラドックス（英: Einstein–Podolsky–Rosen paradox、頭文字をとってEPRパラドックスとも呼ばれる）は、量子力学の量子もつれ状態が局所性を（ある意味で）破るので、相対性理論と両立しないのではないかというパラドックスである。この名称は、アルベルト・アインシュタイン、ボリス・ポドルスキー、ネイサン・ローゼンが1935年に提示した論文に由来する。EPRパラドックスが生じるような非局所相関をEPR相関と呼ぶ。 EPRパラドックスが発表された当時は、アインシュタインらは局所実在論の立場を取っていたため、量子論が実在論的に完全でない結果を与えることを「パラドックス」であるとした。 局所実在性を満たす理論について、ベルの不等式が成立することが知られている。ベル不等式の破れの検証（フリードマン, クラウザー：1972年、アスペ：1982年など）により、ベル不等式の破れが実験的に確認されている。そのため、局所実在論は成立しないと考えられている。 (ja)
- 물리학의 양자역학에서 EPR 역설(EPR Paradox)은 물리량의 측정 문제를 제기한 정교한 사고실험이다. 1935년 아인슈타인(Einstein)과 (Podolsky) 및 (Rogen)은 양자역학이 완전한 물리 이론이 아님을 보이기 위해 이 역설을 발표했으며, "EPR"은 그들 이름의 머릿글자를 딴 것이다. "Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete?"이라는 제목의 논문을 통해 나왔다. 이는 양자역학의 주류 해석인 코펜하겐 해석의 문제 제기에서 시작한다. 코펜하겐 해석은 어떤 상태를 할 때, 측정함과 동시에 그 계는 측정에 해당하는 로 붕괴해 버린다는 것이다. 국소성 원리에 의해 양자역학의 측정 결과는 (빛의 속도로 바로 갈 수 있는 것보다) 멀리 떨어진 곳에서도 측정할 수 있다는 것이다. (ko)
- Il paradosso di Einstein-Podolsky-Rosen (paradosso EPR) è un esperimento mentale con cui Albert Einstein, Boris Podolsky e Nathan Rosen dimostrarono che dall'interpretazione di Copenaghen della meccanica quantistica deriva teoricamente il fenomeno dell'entanglement, considerato paradossale perché ritenuto incompatibile con la relatività ristretta (che considera la velocità della luce la massima alla quale può viaggiare qualunque tipo d'informazione) e, più in generale, con il principio di località. Da ciò scaturì la loro convinzione che la teoria quantistica fosse incompleta, ovvero comprendesse variabili nascoste. (it)
- De EPR-paradox is een gedachte-experiment dat een schijnbare tegenspraak tussen de kwantummechanica en speciale relativiteitstheorie oplevert. Deze heeft fysici lang voor problemen gesteld, maar bleek uiteindelijk voor een deel op te lossen. Voor het resterende deel was het echter nodig om afstand te doen van lokaliteit, door de kwantumverstrengeling. "EPR" staat voor Einstein, Podolsky en Rosen die het gedachte-experiment in 1935 introduceerden om te suggereren dat de kwantummechanica geen complete theorie is. Het wordt soms de EPRB-paradox genoemd naar Bohm, die het originele gedachte-experiment vertaalde naar een experimenteel toetsbaar experiment. (nl)
- Paradoks (także: niekompletność, eksperyment myślowy) EPR – eksperyment myślowy, który miał na celu wykazanie niezupełności mechaniki kwantowej. Jego nazwa pochodzi od nazwisk trzech fizyków: Alberta Einsteina, Borysa Podolskiego i , którzy go zaproponowali. Eksperyment ten został opisany we wspólnie wydanej w 1935 roku publikacji Can Quantum Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete? zamieszczonej w czasopiśmie „Physical Review”. (pl)
- مفارقة آينشتاين-بودولسكي-روزن (EPR paradox) هي تجربة فكرية اقترحها الفيزيائيون ألبرت أينشتاين وبوريس بودولسكي وناثان روزن وفسروها على أنها تشير إلى أن تفسير الواقع الفيزيائي المقدَّم من ميكانيكا الكم كان غير مكتمل. في مقالة نشرت في عام 1935 بعنوان «هل يمكن اعتبار وصف ميكانيك الكم للواقع المادي بأنه كاملًا؟»، وحاولوا أن يثبتوا رياضياً أن وظيفة الموجة لا تتضمن معلومات كاملة عن الواقع الفيزيائي، بالإضافة إلى تفسير كوبنهاجن الغير مرحّب به. (ar)
- En mecànica quàntica, la paradoxa EPR (o paradoxa Einstein-Podolski-Rosen) és un experiment mental que posava en qüestió les idees sobre la relació entre els valors observats de les quantitats físiques i els valors que poden ser explicats per una teoria física. EPR significa 'Einstein, Podolski i Rosen', que van presentar l'experiment mental el 1935 en un document per argumentar que la mecànica quàntica no és una teoria física completa. Segons els seus autors, l'experiment EPR produeix una dicotomia. O: (ca)
- The Einstein–Podolsky–Rosen paradox (EPR paradox) is a thought experiment proposed by physicists Albert Einstein, Boris Podolsky and Nathan Rosen (EPR), with which they argued that the description of physical reality provided by quantum mechanics was incomplete. In a 1935 paper titled "Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality be Considered Complete?", they argued for the existence of "elements of reality" that were not part of quantum theory, and speculated that it should be possible to construct a theory containing them. Resolutions of the paradox have important implications for the interpretation of quantum mechanics. (en)
- EPR paradoxa alegiazko saiakuntza bat da, Einstein, eta (hortik EPR izena) 1935ean argitaraturiko artikuluan proposatutakoa, mekanika kuantikoari bere "errealitate" ikuspegitik aurka eginez eta mekanika kuantikoa fisika teoria osotzat ezin dela hartu erakutsi nahian. Nahiz eta Einstein teoria kuantikoaren sorreran parte nagusia izan, bere azken urteak mekanika kuantikoaren izaera probabilistikoa erasotzen eman zituen. Saiakuntza hau bera eta Niels Bohrren artean sortutako eztabaidaren zati bat da. (eu)
- Le paradoxe EPR, abréviation de Einstein-Podolsky-Rosen, est une expérience de pensée, élaborée par Albert Einstein, Boris Podolsky et Nathan Rosen, et présentée dans un article de 1935, dont le but premier était de réfuter l'interprétation de l'école de Copenhague de la physique quantique. Ce paradoxe met en évidence des corrélations de mesures d'objets quantiques intriqués à une distance arbitrairement grande. Cela semble, a priori, incompatible soit avec le principe de localité, ou cela indique que le formalisme de la mécanique quantique est incomplet. (fr)
- Na mecânica quântica, o paradoxo EPR ou Paradoxo de Einstein-Podolsky-Rosen é um experimento mental que questiona a natureza da previsão oriunda da teoria quântica de que o resultado de uma medição realizada em uma parte do sistema quântico pode ter um efeito instantâneo no resultado de uma medição realizada em outra parte, independentemente da distância que separa as duas partes. À primeira vista isto vai contra os princípios da relatividade especial, que estabelece que a informação não pode ser transmitida mais rapidamente que a velocidade da luz. (pt)
- Einstein–Podolsky–Rosen-paradoxen (EPR-paradoxen) är en paradox som formulerades 1935 av fysikerna Albert Einstein, och Nathan Rosen med syfte att påvisa att kvantmekaniken är en ofullständig fysikalisk teori. (sv)
- Парадо́кс Ейнште́йна — Подо́льського — Ро́зена (скор. ЕПР-парадокс) — уявний експеримент, який мав на меті довести неповноту квантово-механічного опису об'єктів за допомогою хвильових функцій за рахунок доведення існування можливості вимірювання параметрів об'єкта непрямим способом, тобто не справляючи на нього безпосереднього впливу. (uk)
- Парадокс Эйнште́йна — Подо́льского — Ро́зена (сокращённо ЭПР-парадокс) — парадокс, предложенный для указания на неполноту квантовой механики с помощью мысленного эксперимента, заключающегося в измерении параметров микрообъекта косвенным образом, без непосредственного воздействия на этот объект. Целью такого косвенного измерения является попытка извлечь больше информации о состоянии микрообъекта, чем даёт квантовомеханическое описание его состояния. (ru)
- 愛因斯坦-波多爾斯基-羅森弔詭（英語：Einstein-Podolsky-Rosen paradox），簡稱「愛波羅弔詭」、「EPR弔詭」（EPR paradox）是阿爾伯特·愛因斯坦、鮑里斯·波多爾斯基和納森·羅森在1935年發表的一篇論文中，以弔詭的形式針對量子力学的哥本哈根詮釋而提出的早期重要批評。 在這篇題為《能認為量子力學對物理實在的描述是完全的嗎？》（英語：Can Quantum-Mechanical Description of Physical Reality Be Considered Complete?，下稱「EPR論文」）的論文中，他們設計出一個思想實驗，稱為「EPR思想實驗」。藉著檢驗兩個量子糾纏粒子所呈現出的關聯性物理行為，EPR思想實驗凸顯出與量子力學之間的矛盾，因此，這論述被稱為「EPR弔詭」。 EPR論文表明，假若定域實在論成立，則可以推導出量子力學的不完備性。在那時期，很多物理學者都支持定域實在論，但是，定域實在論這假設到底能否站得住腳還是一個待查的問題。1964年，物理學者約翰·貝爾提出貝爾定理表明，定域實在論與量子力學的預測不相符。專門檢驗貝爾定理所獲得的實驗結果，證實與量子力學的預測相符合，因此定域實在論不成立。 (zh)
|
