Stefan Apolinary Belina Skupiewski h. Belina (ID: psb.30336.1)

Najbli�si s�awni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach � wyra�ona liczba ogniw w �a�cuchu, w kt�rym ka�da nast�pna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub ma��onkiem poprzedniej;
wersja pe�na (przy op�aconym abonamenice) pokazuje wykres powi�zania; w wersji darmowej klikni�cie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SZARZY�SKI Dymitr (1875-1963) prawnik, wydawca, bankowiec 4�
2. REWSKA Hanna (1915-1970) geograf, ��czniczka AK 4�
3. SP�AWA-NEYMAN Jerzy (1894-1981) matematyk, statystyk, profesor University of California w Berkeley 5�
4. NEYMAN Konstanty (1884-1975) in�ynier chemik, dzia�acz socjalistyczny 5�
5. SP�AWA-NEYMAN Gustaw (1890-1966) in�ynier le�nik, dzia�acz spo�eczny, �o�nierz AK 6�
6. REWSKI W�odzimierz (1878-1948) s�dzia, notariusz 6�
7. PILATOWA Ewa (1909-1945) chemik, kierownik katedry 6�
8. NEYMAN Melchior J�zef (ok. 1764-1835) pu�kownik, emigrant, publicysta 6�
9. CHRZ�SZCZEWSKI Antoni Robert (1770-1851) nadle�niczy w dobrach Potockich 7�
10. PILAT Stanis�aw (1881-1941) chemik, technolog naftowy, profesor 7�
11. MORZYCKI Jerzy (1905-1954) lekarz, mikrobiolog, wiceminister zdrowia w Rz�dzie Lubelskim 7�
12. MIESZKOWSKI Antoni Wincenty (1865-1900) literat, dziennikarz 7�
13. BOLESTA Ignacy (1776- ok. 1832) pu�kownik, dyrektor banku 7�
14. MARKIEWICZ Kazimierz J�zef (1874-1932) malarz, dramaturg, re�yser teatralny 7�
15. STRZA�KOWA Maria z Malkiewicz�w (1908-1975), romanistka 8�
16. STRZA�KO Franciszek (1904-1993), historyk sztuki 8�
17. PILAT Tadeusz (1844-1923) prawnik, statystyk, rektor 8�
18. KAMI�SKI Kazimierz (1865-1928) aktor, re�yser 8�
19. CHO�SKI Kazimierz (1814-1882) lekarz 8�
20. MALKIEWICZ Antoni Sebastian (1858-1914) dyrektor Banku Ziemskiego, dzia�acz o�wiatowy 8�

Uwagi

• „S�ownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SKUPIEWSKI, Skupniewski, Stefan Belina (23 VII 1885 Kij�w - 2 VIII 1962 Gda�sk), �piewak, kierownik artystyczny, dyr. teatru
  By� synem in�. Bronis�awa Beliny-Skupiewskiego i Stanis�awy z Kruszy�skich, m�em �piewaczki Heleny Ivoni. Studiowa� w Instytucie In�ynieryjnym w Petersburgu a potem (zgodnie z wol� ojca) w Karlsruhe na politechnice, kt�r� uko�czy� w 1909. R�wnocze�nie uczy� si� gry na fortepianie i �piewu. Studia wokalne odbywa� w Kijowie, nast�pnie u J. Stiickgolda w Karlsruhe, wreszcie w Monachium. W 1908 debiutowa� w Sankt Gallen w Szwajcarii w barytonowej partii Tonia („Pajace"). P�niej wyst�powa� w Niemczech, m.in. w Lipsku. Od ok. 1910 zacz�� �piewa� partie tenorowe. W 1910 zosta� zaanga�owany do opery w Monachium. Odt�d do 1928 z ogromnym powodzeniem wyst�powa� na wielu scenach operowych i estradach Europy i Ameryki Po�udniowej. Po 1910 �piewa� m.in. w Pradze, Ratyzbonie, Innsbrucku, Wiedniu, Pilznie, Budziejowicach, Berlinie; po 1914 m.in. w Kijowie, Odessie, Jekatierynos�awiu, Niko�ajewie, Charkowie, Petersburgu; po 1920 m.in. w Belgradzie, Zagrzebiu, Trie�cie, Mediolanie (w 1923 w Teatro alla Scala), Pary�u, Barcelonie, Madrycie (wielokrotnie, m.in. w 1925, 1928), Lizbonie, Buenos Aires, Rio de Janeiro, Montevideo, Sao Paulo. W 1927 wzi�� udzia� w �wiatowej premierze „Kr�la Edypa” w Pary�u �piewaj�c parti� Edypa. W Polsce wyst�powa� tylko go�cinnie: w maju i wrze�niu 1923 oraz w kwietniu 1924 w T. Wielkim w Warszawie, w 1925 we Lwowie. W 1928 w pe�ni powodzenia (prawdopodobnie ze wzgl�d�w zdrowotnych) opu�ci� scen� i osiad� w Warszawie. Po�wi�ci� si� pracy pedag. w operze warszawskiej oraz w studium operowym T.O.N., gdzie m.in. w 1934 re�yserowa� „Uprowadzenie z seraju”. W 1938-39 by� prof. �piewu solowego w Wy�szej Szkole Muzycznej im. Chopina w Warszawie. Po II wojnie �wiat. pracowa� od 1945 w PWSM w �odzi, a od 1946 w PWSM w Katowicach. W 1946-53 (do marca 1953) by� dyr. i kierownikiem artyst. Opery �l�skiej w Bytomiu, kt�ra pod jego kier. by�a plac�wk� o wysokim poziomie, zar�wno pod wzgl�dem repertuarowym, jak i wykonawczym. Od 1953 obj�� kierownictwo wokalne Opery i Filharmonii Ba�tyckiej w Gda�sku. By� te� prof. w PWSM w Sopocie. 22 VI 1957 obchodzi� w Operze Ba�tyckiej jubileusz pi��dziesi�ciolecia pracy artystycznej. By� cz�onkiem zas�u�onym ZASP.
  Dzi�ki �wietnemu g�osowi, dobrym warunkom zewn�trznym i zdolno�ciom aktorskim zyska� �wiatow� s�aw�, a pi�kna barwa g�osu, �wietna technika wokalna i muzykalno�� sprawi�y, �e by� wielokrotnie por�wnywany z E. Carusem. Rozleg�a skala g�osu pozwala�a mu na wykonywanie r�norodnych partii, od bohaterskich do lirycznych. Repertuar jego obejmowa� przesz�o pi��dziesi�t partii, �piewanych w j�zyku pol., ros., franc, niem., w�os. i serbskim; wa�niejsze z nich: Faust („Faust"), Radames („Aida"), Alfred („Traviata"), Eleazar („�yd�wka"), Rudolf („Cyganeria"), Cavaradossi („Tosca"), Don Jose („Carmen"), Canio („Pajace"), Herman („Dama pikowa"), Tristan („Tristan i Izolda"), Julian („Luiza"). By� r�wnie� znakomitym pedagogiem, kt�ry wyszkoli� wielu �piewak�w pol.; do uczni�w jego nale�eli m.in. K. Szczepa�ska, A. Majak, W. Domieniecki.
  
  „S�ownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81189.1
  eKartoteka miasta Poznania - epoznan.951745
  Polski S�ownik Biograficzny t. 38 str. 518: psb.30336.1
  Polski S�ownik Biograficzny t. 47 str. 124: psb.33232.15
  n.178112a Nekrologia Minakowskiego (178112)

• Mapa grob�w rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Nast�pny brat lub siostra
  
  
• Zwi�zek z M.J. Minakowskim