"رایریا: توطئه برای تاج‌وتخت" یه رمان فانتزی متوسط با تمام عناصر فانتزی رایج و کلیشه‌ای - خانواده سلطنتی، جادو، نبرد تن‌به‌تن با شمشیر، نژادهای مختلف،"رایریا: توطئه برای تاج‌وتخت" یه رمان فانتزی متوسط با تمام عناصر فانتزی رایج و کلیشه‌ای - خانواده سلطنتی، جادو، نبرد تن‌به‌تن با شمشیر، نژادهای مختلف، و البته توطئه برای تاج و تخت - هست. خوندنش واقعاً مفرح و سرگرمکنندهست. شخصیتها دوستداشتنیان؛ البته آرک شخصیتیِ خاصی نداشتن صرفاً دوستداشتنی و جالب بودن. یه راهب هست که دنیای بیرون صومعه رو ندیده، تا حالا زن ندیده و با دیدن زن پشماش میریزه و میگه اینا از اسبها هم خوشگلترن! دیدن دنیا از زاویهدید اون خیلی بامزهست!
دیالوگها احتمالاً بهترین و بدترین بخش این کتاب بودن. گاهی واقعاً طناز و روون بودن ولی گاهی اعصاب آدم رو بهخاطر بیان مطالبی که شخصیت قاعدتا نباید به زبون بیاره خُرد میکردن! فکر کن تو اتاق نشستی با مثلاً همسرت که چیزی شکونده حرف میزنی و یهو میگی "از پونزده سال پیش که توی اون شب بارونی ازم خواستگاری کردی و زمین لیز بود و افتادی و خیس آب شدی میدونستم دستوپاچلفتی هستی". خب واقعا دلیلی نداره شخصیتها گذشتهشون رو، طرز آشناییشون و کارایی که قبلا با هم کردن یا حتی تاریخ و لور دنیا رو توی یه گفتگوی معمولی به هم یادآور شن! قشنگ احساس میکنی نویسنده با خواننده حرف میزنه، نه شخصیت الف با شخصیت ب.
پایانش جوری بود که اگه نخواستی ادامه بدی از پایان راضی باشی و اگرم خواستی، چیزایی باشن که دنبالشون بری سراغ جلدهای بعد. من احتمالاً جلد(های) بعد رو بخونم.
کتاب رو شب قبل از حرکت به سمت اصفهان تموم کردم که یه کتاب از بارم کم بشه. =))) بعد از یه روز کامل خرحمالی و چمدون بستن پایان خوبی بود....more
به عنوان یه "جنایی" جدید بود. من دل پری دارم از این داستان‌هایی که توی سه صفحه‌ی آخرش توی یک مونولوگ یا دیالوگ طویل تمام معماهای داستان و هویت قاتل و.به عنوان یه "جنایی" جدید بود. من دل پری دارم از این داستان‌هایی که توی سه صفحه‌ی آخرش توی یک مونولوگ یا دیالوگ طویل تمام معماهای داستان و هویت قاتل و... فاش میشه (نگاه چپچپ به آگاتا کریستی) و خوشحال می‌شم کتابهایی بخونم که این مدلی نیستن (معمایی نیستن=)) )
داستان هیچ عمق خاصی نداشت و شما با خوندن خلاصهی پشت جلد تمام ماجرا رو فهمیدید. خوندن کتاب صرفاً باعث میشه احساسات و فداکاریهای خواهرها رو "درک" کنید ولی نه داستان فراتر میره نه عمق روانشناختی خاصی بهش داده میشه. بک استوری هم یه خانواده پدرسالار تیپیکال و مسائل رایج زنستیزانهست.
یه چیزی بگم؟ من یه فیلمی دیدم از دختری که پسرها رو به قتل میرسوند. یه جور شورش زنانه علیه مردها بود که یه عدهشون قبلاً آزارش دادن. ولی اون پسرها جزء نازترین و نایسترین شخصیتهای اون فیلم - و حتی کل فیلمهایی که دیدم - بودن. و من اصلاً درک نمیکردم چرا ریویوهای اون فیلم همهش این مدلیان که ایول دختر اسلی کن. من در عزای اون پسرهای ملوس بینوا بودم. توی این کتاب هم با اینکه مستقیماً و کاملاً با مقتولها آشنا نشدیم، ولی خب میتونستیم حدس ب��نیم که آیولا دروغ گفته بهش حمله کردن و شاید فمی هم واقعاً آدم مهربونی بود و لایق مردن نبود. :((
ولی... یه جایی خوندم که اگه تو بچگیت یه سگ بهت حمله کنه خیلی طبیعیه که تا آخر عمرت از همهی سگا بترسی و بیزار باشی، حتی سگهای ناز و مامانی. پس چطور واسه بعضیا نرمال نیست که یه زن از اول عمرش توسط مردهای اطرافش آزارهای جنسی کوچیک و بزرگ ببینه و بهخاطر همین از تمام مردها بترسه و بیزار باشه؟...more
**spoiler alert** چقدر از وندی بدم اومد =))) وقتی می‌شنوم یکی کار اشتباهی کرده مثلاً یکی رو به قتل رسونده اونقدر منزجر نمی‌شم، با یه‌کم کانکست حتی می‌ت**spoiler alert** چقدر از وندی بدم اومد =))) وقتی می‌شنوم یکی کار اشتباهی کرده مثلاً یکی رو به قتل رسونده اونقدر منزجر نمی‌شم، با یه‌کم کانکست حتی میتونم درک (نه توجیه) کنم کارشو. اما خدا نکنه بخوام از زاویهدید حق به جانبشون توجیه بخونم! زنیکه خیانت کردی دو قورت و نیمتم باقیه:))) وقتی میلی گفت وندی باعث شد اعتماد کردن به زنهای بعدی سختتر بشه ناراحتکننده بود...more
این چرا تو ایران انقد ترند شده؟ حتی بین بقیه کتابای تو گودریدز مک‌فادن هم خیلی بالا نیست. تیپیکاله و فقط فضاش جالبه که اونم خلاصه پشت جلد بخونی کافیه.این چرا تو ایران انقد ترند شده؟ حتی بین بقیه کتابای تو گودریدز مک‌فادن هم خیلی بالا نیست. تیپیکاله و فقط فضاش جالبه که اونم خلاصه پشت جلد بخونی کافیه. هدچی هست معتادکنندهس ولی....more
تنها راهی که که دو نفر می‌توانند یک راز را نگه دارند، این است که یکی از آن‌ها مُرده باشد.
خدایا، این تریلر-معمایی‌های معاصر یکی از یکی کپی‌تر و نخنماتتنها راهی که که دو نفر می‌توانند یک راز را نگه دارند، این است که یکی از آن‌ها مُرده باشد.
خدایا، این تریلر-معمایی‌های معاصر یکی از یکی کپی‌تر و نخنماترن. کنجکاو شدم ببینم فریدا مککادن چی نوشته که انقد ترند شده و واقعاً معمولی بود. تنها خوبی این کتابا اینه که میتونی یکجا بخونیش و موقت سرت گرم شه بدون اینکه وقت زیادی ازت ببره....more
به عنوان یک خبرنگار اون به نشون دادن زاویه‌دیدهای گوناگون اعتقاد داره؛ و کل محتوای کتاب‌هاش - حداقل اون این کتاب باعث شد از سوتلانا الکسیویچ بدم بیاد.
به عنوان یک خبرنگار اون به نشون دادن زاویه‌دیدهای گوناگون اعتقاد داره؛ و کل محتوای کتاب‌هاش - حداقل اون سه چهارتایی که من خوندم - فقط زاویه‌دیدهای مختلف انسانهای مختلفه. اما انگار فقط تا جایی حاضره نشرشون بده که با نظرات خودش موافق باشن! من از وقتی اولین کتابش رو خوندم حس کردم حتماً متن ویرایش شده چون امکان نداره همهی آدمها مثل هم و با شاعرانگی و سبک خاص یکسانی حرف بزنن، مطمئن بودم متنها دستکاری شده، ولی نمیدونستم دستکاری در این حد سلیقهای و عصبانیکننده بوده. همه توی این کتاب حق داشتن؛ و مادرها کاملاً حق داشتن از سوتلانا شکایت کنن. مخصوصاً که محتوا پیش از چاپ به تایید اونها نرسیده بود! منظورت چیه که حرفهای آدمهای داغدیده رو چاپ میکنی و پول و شهرت و نوبل به جیب میزنی اما اونها حتی بررسی نکردن ببینن با چیزی که از دهن اونا چاپ کردی اوکی هستن یا نه؟ تا جایی که کتابهای قبلیش رو خونده بودم، قرار بود تلاشهایی برای نشون دادن ناگفتهها باشن. سوتلانا قرار بود تریبون آدمهایی بشه که کسی بهشون گوش نمیداد. این هدف والاش بود. وقتی خود اون آدمها راضی نیستن، و قبول ندارن تو تریبونشون باشی، دهنت رو ببند و بشین سر جات.
روایتها بسیار دردناک بودند و درست میتونستی زاویه‌دیدهای مختلف رو درک کنی. سربازهایی که روح و روانشون به فنا رفته بود و آخرش به چیزی نرسیده بودن و باز هم مخالف بودن که بگی جنگ یه اشتباه بود... «اگه جنگ یه اشتباه بود پس پاهام رو بهم برگردونین!» مادرهای داغدیده، کسانی که زندگیشون تا ابد عوض شد و کسی حتی اهمیت نداد.
در کل شرور واقعی این داستانها نه سربازهاییان که - تحت فرمان - کُشتن، نه خبرنگارهایی که میخوان اینو به گوش دنیا برسونن. شرور واقعی مقامداران و سیاستمدارانن و چقدر بد بود که جنگی بین مردم معمولی سر اینکه این وقایع چطور تفسیر بشن اتفاق افتاد بدون اینکه حتی اسمی از اون سیاستمداران کثیف و بیمسئولیت به وسط بیاد....more
Loading...
