Jump to ratings and reviews
Rate this book

Τα παιδιά του Σπάρτακου

Rate this book
ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ "Τα παιδιά του Σπάρτακου" είναι ένα έργο που απασχόλησε τη Διδώ Σωτηρίου για μια περίοδο σχεδόν τριάντα χρόνων, από τις αρχές του ’60 έως τις αρχές του ’90.
Πρόκειται για ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που η υπόθεσή του διαδραματίζεται στη Θράκη των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα και στην Αθήνα της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου. Κεντρικό θέμα του είναι η συνδικαλιστική και αντιστασιακή δράση των ηρώων, που εμπνέονται από την επανάσταση του Θρακιώτη σκλάβου Σπάρτακου και από τα ιδανικά της Αριστεράς σε μια εποχή που ο τόπος βιώνει δραματικές στιγμές.

«[…] Ας μη θεωρηθεί, όμως, ότι έχουμε μόνο ένα μυθιστόρημα με θέση, για να προβληθεί μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Τα παιδιά του Σπάρτακου είναι έργο που προβάλλει τα τραγικά υπαρκτά προβλήματα του τόπου το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Αν μάλιστα προσέξουμε το λόγο ορισμένων προσώπων, όπως του Νεόφυτου ή της Νίκης, αλλά και της Βασιλιώς, στο τέλος, όπου κάνει τον απολογισμό της ζωής της, βλέπουμε ότι συγκριτικά με τον αγωνιστικό παλμό των πρωταγωνιστών της Εντολής εδώ διαγράφεται η επιθυμία για μια ήρεμη καθημερινή ζωή με την υπέρβαση των πολιτικών αντιθέσεων.
Παράλληλα είναι μια οικογενειακή τραγωδία και ένα έργο ζωντανών χαρακτήρων, στους οποίους αποτυπώνονται υπαρκτοί ανθρώπινοι τύποι. […]»

Από τον πρόλογο της Έρης Σταυροπούλου

304 pages, Paperback

First published January 1, 2011

About the author

Dido Sotiriou

15 books134 followers
Dido Sotiriou (Greek: Διδώ Σωτηρίου) was born in Aϊdini of Asia minor, in 1909, the daughter of Evangelos Pappas and Marianthi Papadopoulou.
In 1919 she moved with her family to Smyrni (Izmir) but following the destruction of 1922 she fled to Greece. In Athens she completed her general education having as teachers the then literary figures Kostas Paroritis and Sophia Mayroeidis-Papadakis amongst others. She studied at the French Institute of Athens and in 1937 she briefly attended a course in French Literature at the University of Sorbonnis.
In 1936 she officially turned to professionally practicing Journalism. She worked for the magazine “Gynaika” (Woman) (as editor-in-chief) and then went on to work for newspapers “Neos Kosmos” (New World) and “Rizospastis” (The Revolutionist) (again as editor-in-chief from 1944), while during the duration of the German Occupation collaborating with Melpo Aksioti, Elli Alexiou, Elli Pappa, Titika Damaskinou, Elektra Apostolou, Chrysa Chatzivasileiou and other Greek women who were members of the Resistance.
In 1935 she took part in the congress of the Comity in Geneva, where she met Vladimir Ilyich Lenin’s comrade Alexandra Mikhailovna "Shura" Kollontai and in 1945 she took part in the founding congress of the Women’s International Democratic Federation in Paris.
She first appeared on the literary scene in 1959 with the publication of her first novel “Oi Nekroi Perimenoyn” (The Dead Await). Her works have been translated into many foreign languages.
Dido Sotiriou belongs to the Greek novelists of the 1920-1940 eras. Her work moves in the planes of realism with the presence of the self biographical element strong and the emotional participation of the author in the adventures of her protagonists. Her material is derived from the Asia Minor Disaster, the Civil War period and the period after the Civil War in Greece.
With “Matomena Chomata” (published as Farewell,Anatolia in English) Sotiriou initiated her course towards a style of writing that combined fiction with her own distinct way of examining her issues from a historical aspect.
A course which continued and bled into her next two novels “Entoli” (The Command) which had as a theme the case of Mpelogiannis and “Katedafizometha” (Shattered).
She died in 2004.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
7 (12%)
4 stars
24 (43%)
3 stars
20 (36%)
2 stars
4 (7%)
1 star
0 (0%)
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
Profile Image for Constantina.
453 reviews6 followers
March 15, 2014
Αν αυτό το βιβλίο ήταν ολοκληρωμένο πιστεύω ότι θα ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία της Ελληνικής Λογοτεχνίας.
Profile Image for Rena .
159 reviews
July 28, 2015
Αν η επιμελήτρια σταματούσε εκεί που τελείωνε η ροή της ιστορίας και τα προσχέδια των επόμενων κεφαλαίων ήταν στο παράρτημα, θα το αξιολογούσα με 4. Η Σωτηρίου έγραφε εκπληκτικά, αν και πολύ μεροληπτικά. Ο εμφύλιος δεν ήταν δράμα μόνο για τους κυνηγημένους, αλλά για όλη τη χώρα.
Profile Image for Evi Routoula.
Author 9 books72 followers
August 8, 2020
Μισοτελειωμένο βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου για την φτώχεια, τους εργατικούς αγώνες χαμένους και κερδισμένους, τα δύσκολα χρόνια του πολέμου και του εμφυλίου. Ο τίτλος εμπνευσμένος από τον επαναστάτη των σκλάβων, τον Σπάρτακο. Η ιστορία εμπευσμένη από την Έλλη Παππά και τον Νίκο Μπελογιάννη.
Profile Image for Alexander Theofanidis.
1,315 reviews99 followers
April 27, 2023
Ημιτελές και "άληκτο" από τη συγγραφέα που το δούλευε σε μια περίοδο 30 ετών, το μυθιστόρημα αυτό (σπάραγμα μυθιστορήματος;) αποτελεί μια νοσταλγική πλέον ματιά σε διχασμούς άλλων εποχών μέσα από την (πιο διακριτική από π.χ. του Λουντέμη) κλάψα των ηττημένων (συχνά δικαιολογημένη χάρη στην καφρίλα και τις εγκληματικές υπερβολές των νικητών).
Τα υπαρκτά δεινά της εργατικής/αγροτικής τάξης υπάρχουν πάντα στο φόντο, ο μάταιος και ευγενής αγώνας είναι συνήθως στο προσκήνιο, αλλά σαφή συμπεράσματα χωρίς ολοκληρωμένο βιβλίο δεν μπορούν να βγουν.
Είναι λίγο ενοχλητικό που από τις 300 περίπου σελίδες το μισό είναι... μονογραφία και σημειώσεις∙ ο αναγνώστης νιώθει σαν να τον έχουν ξεγελάσει (ναι, εν γνώσει του, αλλά και πάλι), ενώ το συνολικό αποτέλεσμα δεν επαρκεί για να δικαιώσει πλήρως την έκδοση του μισερού έργου.
Αγαπώ τη Διδώ Σωτηρίου για άλλα έργα της και για τη συνολική της στάση, οπότε ένα δυάρι που ίσως έπαιρνε άλλος στη θέση της, εδώ γίνεται τριάρι, που ενισχύεται και από την (όχι και τόσο ακροθιγή) κριτική σε πρακτικές του κόμματος (αν ρωτάτε ποιο είναι το "κόμμα", βρεθήκατε κατά λάθος εδώ) που δείχνει την ανεξαρτησία σκέψης της συγγραφέως και την ανυποταξία της στις λίγο θλιβερές (αν είμαστε ειλικρινείς) δομές και το εξίσου θλιβερούτσικο modus operandi του κομματικού μηχανισμού.
Profile Image for Apapsa.
27 reviews7 followers
November 25, 2016
Δυο αποσπάσματα από το Παράρτημα Β', δηλαδή από τις σημειώσεις που κράτησε η Διδώ Σωτηρίου από τις αφηγήσεις γυναικών από το Σουφλί που ήταν πολιτικές κρατούμενες μαζί με την Έλλη Παππά στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και αρχές δεκαετίας του '60.

"1925. Απεργίες. Δούλευαν 14 ώρες. Κοιμόνταν σε παγκάκια και σηκώνονταν 4 1/2 και 5 δουλειά με χιόνι.
Τρώγανε σε φλιτζανάκια την ντομάτα πελτέ ή πιπεριές, καμιά ρέγγα. Μόνο κάθε Κυριακή πήγαιναν σπίτι τους. Πέθαιναν από καλπάζουσα.
Αίτημα: ελάττωση ωρών, καλυτέρευση συνθηκών.
Μέσα σε ατμό που ο ένας δεν βλέπει τον άλλον και υγρασία σαν βροχή. Και τα χέρια στα βραστά νερά.
Δέκα λεπτά το νερό. Έπιναν από το νερό του βρασμένου κουκουλιού, γι' αυτό η απεργία. Έπιναν νερό με σκουλήκι.
15-13 δρχ. μεροκάματα."

"1946. Ο Αθάνατος Χρήστος εκτελέστηκε τραυματισμένος, κομμένο χέρι. Το άλλο τραύμα. Χορέψανε, τραγουδήσανε.
"Έχετε τίποτα να πείτε;"
"Μόνο να χορέψουμε πάνω στα μνήματά μας. Και να δούμε ποιοι 'ναι αυτοί που μας εκτελούν τ' αδέρφια μας".
Πώς τα σήκωσε τέτοια ντέρτια ο λαός μας κι έρχουνται τώρα και μας ρωτάνε να τα ξεχάσουμε;
Κι ακόμα πιο βαρύ: Περιμένουν."
Displaying 1 - 5 of 5 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.