The Fart Powder was such a successful invention that Doctor Proctor, Nilly, and Lisa couldn’t stop there. Next up: a time-travelling bathtub. You just hop in, lather up the Time Soap, and wish for where you’d like to go. Doctor Proctor has plans for this new invention. You see, he lost his true love years ago, when Juliette Margarine married an evil count. The good Doctor has never quite gotten over this, and he's going back to change it. But when things go wrong, it's up to Nilly and Lisa to travel back in time to right all wrongs and reunite the two lovebirds. Nothing is quite so simple in a Jo Nesbo book. Enter a herd of hippos, a scheming assistant, and Time Soap that keeps going awry, sending Nilly and Lisa to the storming of the Bastille! Fortunately, as in every Jo Nesbo book, the Fart Powder solves everything.
Jo Nesbø is a bestselling Norwegian author and musician. He was born in Oslo and grew up in Molde. Nesbø graduated from the Norwegian School of Economics with a degree in economics. Nesbø is primarily famous for his crime novels about Detective Harry Hole, but he is also the main vocals and songwriter for the Norwegian rock band Di Derre. In 2007 Nesbø also released his first children's book, Doktor Proktors Prompepulver.
This book is the second volume of the “Doctor Proctor” book series and the second children’s book by Jo Nesbø I’ve ever read. Just like the first volume, this book is a wild, funny, exuberant adventure novel which is maybe a little too dark or even cynical for a children’s book sometimes, but still a book that’s highly entertaining also for grown-ups, not least because of the (not very beautiful, but very unusual) illustrations by Per Dybvig. BUT: As a feminist, I didn’t like the really dubious representation of the female characters here at all! I started to dislike the fact a while ago that already throughout the first volume, the boy in the story is usually the spokesperson while the girl is mostly the anxious (and romantic) one, which is even more obvious in this book. To make matters worse, one of the characters in this second volume is the famous historical figure Joan of Arc. Yes, she’s still a warrior, she’s still a heroine (sort of), but her most important quality seems to be that she’s very beautiful and has wonderful hair – and all she’s really concerned about is in fact her haircut (!), which is also the reason why she’s incarcerated (!). And then there are also two grown women in this book. One of them is Juliette – an attractive, lovely woman and crazy scientist Doctor Proctor’s old flame, the other one is Raspa, Doctor Proctor’s former assistant and a shady, creepy figure with a wooden leg. And guess what? During the course of the story, it turns out that not only Juliette, but also Raspa has been in love with Doctor Proctor for many years, but he’s never even noticed it. Did I mention that she’s ugly? And yet, as it turns out, too, Raspa isn’t only smart, but has actually also a heart of gold. And when there’s no other choice to save Juliette’s life, Raspa decides to sacrifice herself for her rival – and is burnt at the stake as a witch, in a very impressive big, blazing red fire! The two children find her selfless deed to be “heroic” and “beautiful”, whereas their old friend Doctor Proctor, who can now live happily ever after with the love of his life, doesn’t realize even now that Raspa loved him, so much that she finally gave her life for him. And everyone goes on with their lives. Well, almost everyone ... SERIOUSLY??? These are the female role models the author wants to show in his books?!? Wouldn’t be the first time, though. I’ve already read several “Harry Hole” volumes and felt irritated at this depiction of female (and male, for that matter) characters again and again. So I’m willing to give three stars, but I don’t intend to read a book by Jo Nesbø again. And I’m NOT sorry.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Jo Nesbø stekao je svjetsku slavu kao pisac kriminalističkih trilera. No, njegov serijal romana za djecu nije ništa manje popularan među čitalačkom publikom. Neobično kako jedan pisac može briljirati u dva tako potpuno različita žanra, zar ne? Kao da se u jednoj osobi spaja nespojivo. Upravo sam zato imala strašnu želju pročitati njegov serijal za djecu - željela sam vidjeti kako mu je to uspjelo i koliko je stvarno dobar u tome. I znate što? Sjajan je!
Doktor Proktor povučeni je osobenjak, pomalo luckast izumitelj najnevjerojatnijih izuma, koji imaju jednu zajedničku karakteristiku: svi njegovi izumi zaista su genijalni, ali isto tako i potpuno promašeni - u smislu da će ih teško biti prodati i koristiti u komercijalne svrhe. Primjerice Prdoprah Doktora Proktora, koji proizvodi urnebesno glasne prdce, ali bez ikakvog mirisa. Ili Čudotvorna kupka Doktora Proktora, pomoću koje je moguće putovati kroz vrijeme, ali isključivo u specijalno dizajniranoj kadi i samo dok ima dovoljno mjehurića. Ili pak Svijetlozeleni prah Doktora Proktora, od kojeg jednostavno pozelenite - i svijetlite u mraku.
Jedino dvoje ljudi koje prepoznaje genijalnost u Doktorovim izumima su Mrva i Lisa, dvoje djece koji žive u istoj ulici kao i Doktor Proktor i koji su, osim toga, i najbolji prijatelji. Mrva je sitan crvenokosi dječak bujne mašte, pun najnevjerojatnijih priča, za koje nikad ne znaš jesu li ili nisu istinite. Lisa je, pak, pametna djevojčica koja je nedavno izgubila najbolju prijateljicu nakon što se ova odselila u drugi grad, nakon čega se Mrva pojavio kao stvoren da popuni mjesto novog najboljeg prijatelja. Nakon što se sprijatelje i s Doktorom, Mrva, Lisa i Doktor Proktor zajedno će krenuti u najnevjerojatnije i najzabavnije pustolovine, kao što su bijeg iz najbolje i najstrože čuvanog zatvora na svijetu, iz kojeg nitko nikada nije pobjegao; putovanje u prošlost kako bi spasili Doktorovu zaručnicu od zle bande vodenkonja; te najzahtjevniju akciju od svih do tada - spašavanje svijeta od zlih mjesečevih kameleona, prije nego što ovi uspiju uništiti svijet i pojesti sve ljude na njemu.
Ove urnebesno zabavne i strašno duhovite knjige sjajno su štivo za klince, ali i za sve ostale. Ove knjige jesu, dakako, prvenstveno namijenjene djeci, i prepune su komičnih situacija i ludih pustolovina u kojima će klinci naprosto uživati čitajući ih, a popraćene su i jednako sjajnim ilustracijama za još ljepši doživljaj čitanja. No, ispod svega toga skriva se i puno malo drugačijeg humora, koji će uhvatiti i shvatiti samo oni već malo stariji čitatelji. Ima tu satire, ironije, pa čak i nešto crnog humora, kao i izrazite karikaturalnosti kojom se Nesbø koristi pri opisivanju Norveške i njenih stanovnika, zbog čega će ove knjige biti jednako duhovite i zabavne i odraslima, kao i djeci.
Nesbø se ne boji u svojim romanima za djecu prikazati i neke možda ne tako lijepe stvari, kao npr. to kako Mrvu njegova obitelj neprestano ignorira i u biti se ružno prema njemu odnosi, ili to kako su zločesti blizanci Trane, koji utjelovljuju školske nasilnike, svoje ponašanje i način kako da se odnose prema drugima naučili kod kuće, od jednako zločestog oca. Sve te probleme s kojima se u biti svi klinci susreću dok odrastaju, Nesbø prikazuje na duhovit način, s dozom ironije, ali i s poukom popraćenom prikazom onoga što se na kraju dogodi zlim ljudima, neizravno govoreći svojim malim čitateljima da uvijek treba biti dobar, nesebičan i prijateljski nastrojen prema drugima. Jer što god napraviš, jednog će ti se dana vratiti. Mislim da su ove pouke sjajno uklopljene u ove romane i da su one još jedan od razloga zbog kojeg bi klinci trebali pročitati ove knjige.
Sve tri knjige pročitala sam jednu za drugom, gotovo i ne stajući. Radnja ide brzo, zanimljiva je, jednostavno vuče na čitanje. Jedina sitnica koju sam zamijetila tijekom čitanja je to da se u trećoj knjizi promijenio prevoditelj, zbog čega su se promijenili i neki izrazi i imena koja su bila uobičajena u prve dvije knjige, što je bilo mrvicu zbunjujuće dok sam čitala - Topnička ulica postala je Avenija Cannon; peruanski sedmonogi pauk usisač postao je peruanski sedmonogi sisajući pauk, i sl. Nisu to neke strašne promjene (iako bih voljela da je novi prevoditelj obratio pažnju na imena i nazive kako ih je preveo prethodnik), jer je smisao i ton knjige ostao isti, tako da se na promjene lako naviknuti.
Ako volite Nesbøove trilere, dajte priliku i njegovim romanima za djecu (bez obzira na to jeste li i sami dijete ili niste). Sjajni su, a tako drugačiji od onoga što inače piše. I svima ostalima, bez obzira jeste li ili niste već čitali nešto od Nesbøa, preporučam zabaviti se uz koju od knjiga o Doktoru Proktoru. Sumnjam da će vas razočarati. ;)
Ένας τρελός επιστήμονας,ένας μικροσκοπικός μπόμπιρας με καροτί φράντζα που παίζει μια πετσικαρισμένη τρομπέτα,η Λίζα,η Ράσπα,μια μπανιέρα με σαπουνόφουσκες,ο Γουσταύος ο Άιφελ,η Ζαν Ντ'αρκ,ο Ναπολέων,μια γκιλοτίνα,οι συνέπειες της πανούκλας στη γαλλική κοινωνία και πααααάρα πολύ γέλιο!Έχουμε διαβάσει τα δυο από τα πέντε της σειράς μέχρι τώρα,έχουμε βρει αφορμή να συζητήσουμε πολύ και έχουμε πεθάνει στα γέλια.Εξαιρετικός Nesbo και εδώ,5/5⭐
Τελικά ο Νέσμπο είναι και απίστευτος παραμυθάς, όπως νομίζω ότι είχα πει και για το προηγούμενο βιβλίο του με τις περιπέτειες της Λίζας, του Μπούλη και του Δρ Πορδαλού.
Αυτή τη φορά το χιούμορ δεν είναι τόσο βιτριολικό, αλλά τους φίλους μας περιμένουν πραγματικοί κακοί της ιστορίας, όπως οι Γάλλοι επαναστάτες με τη γκιλοτίνα, ή με τις φωτιές για μάγισσες, αλλά και φανταστικοί, όπως ένα τσούρμο ιπποπόταμων - γκάγκστερ, ή μια παλιά συνεργάτις του Δόκτορα που έχει βαλθεί για εκδίκηση. Με όπλο μια μπανιέρα και τις μπουρμπουλήθρες από τη Σκόνη του Χωροχρόνου, οι ήρωές μας προσπαθούν να σώσουν τη βαρ-βαρόνη Ιουλιέτα Μαργαρίνη από τον άσπλαχνο σύζυγό της και αναστατώνουν το Σύμπαν (σε πολλούς και διάφορους χρόνους). Και σε ρόλο έκπληξη η Ζαν Ντ' Αρκ, όπου ελπίζω να την ξαναδούμε στο επόμενο βιβλίο, γιατί φάση είχε!!!!!
Προτείνεται για τους φαν του Ρόαλντ Νταλ, του Λέμονι Σνίκετ και λοιπών τέτοιων συγγραφέων!
Na početku odmah zaključak – Nesbo što dalje piše, sve je bolji. Tako je u serijalu o Harriju Holeu, gdje kažu da je Policija (kao zadnja u serijalu) njegova najbolja knjiga. Ništa drugačije nije ni kod ludog izumitelja doktora Proktora. Nakon vrlo simpatične i duhovite priče s „prdoprahom“, priča o čarobnoj kupki, smućkanoj u kadi koja omogućuje putovanje kroz vrijeme, donosi više smijeha, više dogodovština naših junaka Mrve i Lise, koji kreću u pomoć doktoru Proktoru u Pariz. Duhovitosti poput „čovjek koji oženi baronesu naziva se Barometar, Napoleon postaje Generator (general diktator) a engleska špijunka zove se 007 Rašpa Hari“ , oduševljavaju čitatelje koji se dive Nesbovoj mašti i kreativnom stilu pisanja.
Ovaj serijal je prvenstveno namijenjen djeci ali svakako preporučujem čitanje i onima koji u sebi još uvijek mogu prepoznati razigranost mašte i sjetiti se svih ludosti kojima su u djetinjstvu izluđivali roditelje. Na kraju krajeva, kažu da ljudi ostare onog trenutka kad prestanu biti djeca.
DOKTOR PROKTOROVA VREMEPLOVNA KADA-JU NESBE ✒️"Ne nazdravljamo zato što se može promeniti istorija. Već zato što se može promeniti budućnost." 🛁U drugom nastavku serijala o Doktoru Proktoru saznajemo da doktor,kao i svi ljudi,ima i ime. 🛁Viktor Proktor je otputovao u Pariz da nađe svoju davno izgubljenu ljubav, da pokuša da sazna šta je pošlo po zlu i to ispravi. Međutim,upada u SOS. 🛁Naravno da je poslao tajnu poruku svojim drugarima Lisi i Buletu,koji dolaze u pomoć. 🛁U nizu uzbudljivih putovanja pomoću super kupke i vremeplovne kade,oni će proći kroz čitavu francusku istoriju,od Tour de France 1969.do 1111.i izgradne zamka u Ruanu u kome će kasnije biti zatočena Jovanka Orleanka. Ili ranije,zavisi kako se putuje. 🛁Za petama su im banda nosoroga i opasna špijunka na rolšuama "Nula zarez nula nula Hrapa Hari koja je proburazila dvadeset šest francuskih mačevalaca u poprilično fer duelu,udavila udava i podigla četiri Rusa iz benča". 🛁Mnoštvo avantura i opasnosti iz kojih se naši snalažljivi drugari uvek iskobeljaju,a pritom nauče kako se govori francuski,da je muž baronese–barometar i da je generator izvedenica od General-diktator. 🛁Kako su sve naši junaci uticali na istoriju i šta se desilo na kraju saznaćete kad pročitate ovo obimno ali brzočitajuće delo. 😁 #7sensesofabook #bookstagram #knjige #literature
Jo Nesbøn "Tohtori Proktorin aika-amme" (Gummerus, 2010) on toinen osa vinksahtaneesta norjalaisesta tiedemiehestä ja hänen kahdesta lapsiystävästään Liisistä ja Ällistä kertovassa kirjasarjassa. Ensimmäisen osan lukemisesta on hyötyä, mutta ihan välttämätöntä se ei ehkä ole.
Tohtori Proktori on lähtenyt etsimään rakastettuaan Juliette Margariinia. Liisi ja Älli saavat eräänä päivänä maisemapostikortin, joka on tullut Pariisista. Se ei ole vielä epätavallista, mutta miksi korttiin liimattu postimerkki mahtaa olla vuodelta 1888? Se johtaa kaksikon huikealle aikamatkalle, jossa reissataan läpi vuosisatojen ja yritetään välttyä jäämästä puujalkaisen rouva Raspin tai ilkeän Claude Clichen ja hänen virtahepojenginsä kynsiin. Mutta voiko historiaa muuttaa? Voi, mutta vain jos on valmis kuolemaan...
Näyttämönä saavat toimia niin Waterloon taistelukenttä kuin Ranskan vallankumouksen aikainen teloituspaikka, ja tarinan kulkuun vaikuttaa joukko enemmän tai vähemmän tuttuja historiallisia hahmoja kuten kilpapyöräilijä Eddy Merckx, Orleansin neitsyt Jeanne D'Arc ja insinööri Gustave Eiffel.
Lukiessani kirjaa nauroin ääneen useampaan otteeseen, tosin tulin miettineeksi, mahtaako osa vitseistä mennä peruskouluikäiseltä vielä ohitse. Nesbøn juonikkaasta tekstistä nauttii muutenkin; sarjan ensimmäisen osan tavoin pienet, juonen kannalta aivan epäoleelliselta vaikuttavat asiat saattavat tulla esille uudestaan ja nousta arvoon arvaamattomaan.
"Tohtori Proktorin aika-ammeessa" on mukana myös surumielisempiä ja suorastaan traagisia tasoja, mitkä nostavat kirjan aivan uudelle tasolle. Kirjan perusidea ystävyyden merkityksestä lämmittää myös mieltä: yksi plus yksi plus yksi on paljon enemmän kuin kolme!
Rating 4* out of 5. Although I am way, way, way older than the intended audience, I absolutely LOVED this book! It is imaginative, hilarious and educational. Although it teaches a thing or two about history, friendship and love, it is not the least bit moralizing. A spectacular achievement by the author best known for his Harry Hole crime series. This was MUCH better! Can't wait to read the rest.
I'm enjoying this series quite a lot. I’ll read anything with fart in the title because anything farty is freaking hilarious, don’t judge me judge my warped sense of humour 😂
Доктор Проктор се завръща! „Доктор Проктор и ваната на времето” е второто приключение на знаменитият учен от детските книги на Ю Несбьо (защото ако случайно не знаете, освен с криминални трилъри норвежецът се изявява и като детски писател). За първата книга вече ви разказвахме! Вярно, че имахме известни съмнения относно литературно-художествената стойност на „Пръц-прахът на доктор Проктор”, а и кой би могъл да ни вини с такова заглавие? Някак си е трудно да повярваш, че издание, съдържащо думата „пръц” върху предната си корица може да се окаже достойно попълнение на детската библиотека, но дебютния роман за доктор Проктор се оказва прецедент в това отношение. И така, вече забравили тези притеснения, време е да разлистим „Доктор Проктор и ваната на времето”, която отново достига до нас чрез издателство „Емас”! Прочетете ревюто на "Книжни Криле":
Too often with a series aimed at young readers the author uses up all his good ideas (and his funniest jokes!) in book one, and then just "mails-in" the following books in the series. Not so with the Doctor Proctor books...at least not so far. "Bubble" surpasses the silliness of the first Fart Powder book but is also more complicated plot-wise, more layered in it's humour, and even manages to raise a few moral issues when your not looking. Apparently Nesbo was just warming up with the first book - or perhaps he was conscious that the kids who read and liked the first book would be a year more sophisticated, and he wrote this one for a slightly older audience. Whatever. I loved it.
i loved this book i think every kid should read it! i got called childish because i read it but it was just because it says fart in it but you should read it it has more imagination in it that you would have to be a kid to understand it!! Read it it is really good and has a good lesson behind it!!!
my favorite part was when they all traveled back to their own time, mostly fine and unhurt. My least afvorite part was when Claude Cliche was being mean to everyone
O sa fac o clarificare de la bun inceput. Cele 4 stele sunt pentru aceasta editie, povestea in sine merita cu prisosinta 5. Mai intai despre poveste. Aceasta carte este una pentru copii (cea mai vanduta carte pentru copii din Norvegia incepand cu 2007). Povestea este putin SF, putin fantastica si putin nebuneasca, extrem de amuzanta si plina de aventura. Se citeste usor, are personaje si ilustratii nonconformisete, actiunea se deruleaza rapid. Este a doua carte din serie, dar se poate citi si separat, eu nu am citit prima carte si nu mi-a lipsit nici o informatie. Lisa si Nilly sunt doi copii care locuiesc intr-un cartier foarte linistit din Oslo, fiecare cu parintii lui, merg la scoala si canta in orchestra. Sunt prieteni si locuiesc pe aceiasi strada cu cel de-al treilea prieten din grup, doctorul Proctor, un savant putin (mai mult) traznit, care a inventat (intre altele) praful pentru parturi. Lisa l-a convins pe doctor sa plece la Paris si sa o caute pe iubita lui din tinerete, Juliette, iar intr-o zi cei doi primesc de la acesta o misterioasa carte postala care le cere sa vina cat mai repede sa il ajute. Si asa incepe intreaga aventura care presupune calatorii in timp si spatiu, intalniri cu personaje istorice si, din pacate pentru Nilly, o lunga absenta a micului dejun. Actiunea este destul de alerta, marcata cu glume si intamplari amuzante, dar si cu cateva rasturnari de situatie. Face apel la personaje si intamplari reale, pe care le pune intr-o lumina noua. Si pune mult accentul pe importanta prieteniei, chiar si atunci cand prietenii tai sunt putin ciudati si intra in tot felul de buclucuri. Personajele sunt construite astfel incat sa fie atractive pentru copii, putin nebune, aventuroase, istete dar nu extrem de inteligente. Fiecare are cateva trasaturi defnitorii si doar impreuna pot, in final, sa reusasca. Cartea mi se pare extrem de reusita, povestea merita 5 stele.
Acum legat de editia de fata. Dezamagirea mea a fost profunda atunci cand am vazut ca nu a fost tradusa din norvegiana ci din engleza. Adica s-a facut initial o traducere in engleza iar apoi, pentru editia in romana s-a tradus traducerea. Mi se pare o metoda extrem de proasta, deja lucrarea originala a trecut prin filtrul unui traducator, care a adaptat-o astfel incat sa fie inteleasa de copiii dintr-o anumita cultura si tu aplici apoi filtrul unui alt traducator care va trebui sa faca alte adaptari, dar nu la original ci la ce a inteles traducatorul initial din original. Cred ca se pierde mult. Nu stiu cati poti economisi ca editura intr-o asemenea situatie, dar nu cred ca merita. Nu am resimtit atat de mult aceste schimbari, probabil pentru ca nu stiu norvegiana deloc si nu mi-am putut da seama. Au fost cateva lucruri care s-au pastrat din engleza (moneda folosita a fost dolarul, strada pe care locuiau copiii se numea Avenue), nu extrem de deranjante - de aia a primit 4 stele. Dar nu pot sa nu ma intreb constant cat am pierdut, cat as fi putut sa invat despre cultura si obiceiurile norvegiene, daca au fost glume si jocuri de cuvinte care s-au pierdut de tot la traducere. Sunt extrem de dezamagita din cauza asta.
¡Qué ganas de que ya crezcan mis sobrinos para comprarles toda la colección! Resulta que uno de mis autores favoritos de Novela Negra - Jo Nesbø - también tiene una saga de libros infantiles. No, no son nada macabros. El autor estuvo en una firma de libros en Barcelona y como éste era el único a la venta que yo no tenía, lo compré simplemente para tener su firma... ¡Excelente compra! Trama inteligente, personajes entrañables y el dominio de la palabra propio del autor hicieron las 330 páginas un suspiro.
Mnie osobiście nie zachwyciła książka. Rozumiem urok absurdu, zabawę z historią i przekręcaniem słów, ale mam wrażenie, że dla młodszych dzieci takie przekręcanie spowoduje utrwalenie błędów. Obrazki są okropne. NIemniej jednak dzieciom (młodszym) się podoba, w końcu jest puszczanie bąków itp., to zawsze jest przepis na sukces u najmłodszych.
I enjoyed the first book more than the second... maybe it was the novelty of the style and the absurdity of the inventions!
But if we forget the comparison, its still an enjoyable book... the story is different from other time-travelling stories as it jumps around different periods of history from Battle of Waterloo to the French Revolution to the dark ages... underlying the adventure is a simple story of friendship and love that touches your heart... and all kinds of absurdity that makes you laugh and forget everything...
In the end I was left with the thought - 'that even if a person did something wrong, it was never - never - too late to fix it again' ... a simple reminder for all of us who never tire of excuses...
Toisen Proktorin jälkeen olen vakuuttunut, että Nesbon aikuiskirjatkin pitää ottaa luettavaksi. Jälleen hieno pienistä palasista kehitty tarina, toistosta syntyvä huumori ja suuret tunteet - välillä vähän liiankin suuret. Kirja avautuu paremmin, jos lukijalla on kohtuullisesti taustatietoa Euroopan historiasta ja sodista. Toisaalta ääneenlukijaa varoitetaan selittämästä kohdeyleisölle liian laajasti mm. Hitleristä, anschlussista ja kansanmurhasta.
This book was about that this Guy named Nilly and A Girl named Lisa they went into this time bubble bath to get Dr.Proctor back so they can keep doing more experiments. This book was great because I liked how Juliette use the time soap so they can go back to kind of the past to get Dr.Procter. I would recommend this book to Edger because it is funny and there are a lot of adventures.
The book is about these kids who recieved a postcard.It's from doctor pro, whose saying to save him.They travel to a bathtub in time.Nilly and Lisa are lost, they both go to different time. I like the book because it's weird and funny. I recommend to the the 4th graders because they like action.
Paar maanden voorgelezen uit het tweede kinderboek in de reeks Dr. Proktor. Doet me denken aan de boeken van Roald Dahl, maar dan in een moderne versie.
Da la casualidad que entre las últimas compras “han surgido” una serie de libros dedicados específicamente al público juvenil, de 9 años en adelante; todas ellas propuestas interesantes y, además, de temáticas diversas. Los ordeno según la calidad de la obra y siempre desde el prisma lector de un adulto, buscando el impacto en lectores juveniles y, desde luego, si se pueden disfrutar por otros públicos. Desgraciadamente no puedo discernir si un niño de 9 o 10 años disfrutará mucho o poco con ellos. Habría que comprobarlo. El doctor ProctorbañeraEl primero de ellos es la segunda parte de la saga infantil creada por el archiconocido escritor de novelas policíacas Jo Nesbo y lleva por nombre “El doctor Proctor y la bañera del tiempo”. Quiero creer que la primera entrega, del que hablé por aquí, tuvo éxito, acaba de llegar esta segunda y ya están anunciando una tercera. El resultado del primer libro era muy irregular, más allá de lo escatológico, la aventura iba a trompicones, aunque apuntaba maneras y potencialmente le servía de introducción de los personajes y de las reglas a seguir. En este segundo Nesbo se empieza a lucir, la trama se va descaradamente a la ciencia ficción con la elección de los viajes en el tiempo como medio para realizarla. Se vuelve aún más ingenioso al establecer que la máquina del tiempo sea una bañera y el jabón que la contiene y se dispara la épica y el sentido de la maravilla, que se personifica en su pequeño protagonista Tapón: “Mientras tanto, al otro lado de la calle, Tapón dormía profunda y felizmente soñando con volar propulsado por grandes pedos, con descifrar misteriosos códigos, con salvar a profesores geniales y con todas las cosas que seguramente -o al menos muy segurísimamente- saldrían bien. Pero sobre todo soñaba con bailar el cancán sobre el escenario del Moulin Rouge de París, mientras un público entusiasmado y todas las bailarinas daban palmadas al compás gritando: ¡Ta-pón! ¡Ta-pón!” La historia se vuelve dúctil y tenemos la presentación de un enemigo rimbombante y enigmático, Raspa: “-Exacto. La historia está tallada en piedra y solo quien está dispuesto a morir puede cambiar el texto. Anda a tomar viento fresco niños. Raspa se dio media vuelta, se deslizó como un fantasma por el local sobre el patín chirriante y desapareció tras la cortina naranja.” Todo se vuelve un “tour de force” con Tapón, Lise, Raspa y el Doctor, viajando a distintas etapas históricas, que se centran, especialmente en Francia, la aparición de Tapón en la batalla de Waterloo y su sustitución de Napoleón desencadena momentos hilarantes y creativos: “-Bueno eso lo decide usted. Pero su última orden fue que lo llamáramos generador. -Ya me he dado cuenta. ¿Y por qué quería llamarme yo así? -¿Ya se le ha olvidado? General y dictador. Eso hace generador, ¿no?” A la aventura no le faltan ni las paradojas temporales, ni la emoción ni la diversión. Y por si fuera poco el final no abusa de moralinas, pero resulta edificante. “[...] porque quería que le recordara algo importante: que aunque una persona haga algo malo, nunca, nunca, es demasiado tarde para enmendarlo. Y que en ese sentido todo el mundo puede cambiar un poco la historia en cualquier momento.” Además en esta ocasión las “feas” ilustraciones de Per Dybvig realzan aún más las situaciones descritas por Nesbo obteniendo un resultado fantástico. Este es el camino a seguir. Deseando estoy de ver publicada la siguiente entrega. QuienseraaestashorasLemony Snicket es el seudónimo empleado por el escritor norteamericano Daniel Handler; protagonista de la famosa serie de libros “Una serie de catastróficas desdichas” donde el protagonista es el propio Lemony y que ahora Ediciones La galera nos trae con la nueva saga de libros “Preguntas equivocadas” del que vengo a comentar el primer volumen “¿Quién será a estas horas?”. Ilustrado en esta ocasión por el gran dibujante Seth. No puedo esconder mi predilección por las novelas policíacas; es un hecho. Si encima se intentan adaptar para que lo pueda leer un niño, es más que encomiable y atractivo. Si , además, se hace tan bien como en esta ocasión, el resultado es casi impecable. Es innegable que el autor no se corta a la hora de plantear la trama, empieza “in medias res”, a mitad de todo, no conocemos nada de lo que está sucediendo: no conocemos al personaje, no sabemos qué está haciendo, no sabemos lo que puede suceder, todo va aportando pista a pista para ir construyendo dicha trama. Esto es muy retador, sobre todo teniendo en cuenta el público al que está dirigido: “Soy Lemony Snicket –le respondí, y le di el sobre que llevaba en el bolsillo. Dentro había lo que se conoce como una carta de recomendación, que consistía en unos cuantos párrafos en los que se me describía como un excelente lector, un buen cocinero, un músico mediocre y un liante total.” Pero cumple su objetivo de veras: Lemony servirá de identificación para el lector y la forma de presentarlo abrirá su apetito por tener ganas de averiguar lo que está sucediendo. El nombre de la serie de libros ofrece pistas también y le sirve como elemento humorístico continuo que utilizará en base al avance, el caso siguiente es evidente de este uso: “-¿Y la cena? –pregunté. -Ya he cenado, gracias. -¿Y qué pasa con mi cena? Theodora levantó las cejas y se fue hacia las escaleras. -Esta es la pregunta equivocada. Snicket. Hay cosas más importantes que la cena. Concéntrate en el caso.” Es importante reseñar que, a pesar de no ser literatura para adultos, el autor norteamericano no ceja en un empeño de escribir con calidad, en la descripción de Ellington Feint podemos comprobarlo: “Pese a la oscuridad podía ver sus extrañas cejas curvadas, enrolladas como signos de admiración. Tenía los ojos verdes y sus cabellos eran tan negros que en la oscuridad parecían pálidos. Sus dedos, que sobresalían de las mangas de su camisa, eran largos y acababan en unas uñas de color negro. Antes de empezar a bajar por la escalera vi su sonrisa a la luz de la luna. Era una sonrisa que podía querer decir cualquier cosa. “ Al final, nada es lo que parece en lo planteado inicialmente. El propio Lemony lo reconoce: “Me había equivocado sobre cada pista del misterio oscuro y manchado de tinta que pesaba sobre mí y sobre todos los demás. Sonó una campana en mi cabeza; equivocado, equivocado, equivocado. Estaba equivocado, pensé, pero quizás si me quedaba en el pueblo podría acabar haciendo las cosas bien.” Y todo queda abierto en un tremendo cliff-hanger para el que será el siguiente libro de la serie. Espléndido. Una excelente propuesta para jóvenes y adultos con una edición exquisita de La galera y…. ay, que se me olvidaba!! Unas ilustraciones en bitono del dibujante Seth que, sí, quitan el aliento. Son fabulosas… otro motivo más para disfrutarlo. Los textos de “El Doctor Proctor y la bañera del tiempo” de Jo Nesbo proceden de la traducción del noruego de Cristina Gómez Baggethum para esta edición de la Galera. Los textos de “¿Quién será a estas horas” de Lemony Snicket vienen de la traducción de Julián Aguilar para esta edición de la Galera.