What do you think?
Rate this book
Τα Παγοπέδιλα
«Γύρισε το εξώφυλλο με το δείκτη της. Άκουγα την καρδιά μου, μπορεί και τη δική της, να χτυπάει σαν τρελή, σαν τα τύμπανα των Ινδιάνων πριν εξαπολύσουν τις αιματηρές τους επιθέσεις, την ώρα που οι καουμπόηδες ήταν στην εκκλησία του χωριού, την ιστορία που παίξαμε οι τρεις μας, την προηγούμενη Κυριακή με τα πλεϊμομπίλ ακόμα απλωμένα, όπως τα είχαμε παρατήσει τότε πάνω στο πολύχρωμο χαλί. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο δείκτης της Ναταλίας ήτανε πολύ πιο τολμηρός απ' τον δικό μου...».
Ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και το παραμύθι, το ρεαλιστικό και το ακραία υπερεαλιστικό, που ζουν ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, ανάμεσα στην τρυφερότητα και τον κυνισμό, γλιστρούν με τα παγοπέδιλά τους στο χιόνι που ραγίζει απ' το βάρος του ανεκπλήρωτου. Ποιος είπε ότι τα παραμύθια πρέπει να έχουν αίσιο τέλος;
Ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και το παραμύθι, το ρεαλιστικό και το ακραία υπερεαλιστικό, που ζουν ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, ανάμεσα στην τρυφερότητα και τον κυνισμό, γλιστρούν με τα παγοπέδιλά τους στο χιόνι που ραγίζει απ' το βάρος του ανεκπλήρωτου. Ποιος είπε ότι τα παραμύθια πρέπει να έχουν αίσιο τέλος;
80 pages, Paperback
Published February 1, 2020
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
December 20, 2020
Αξιολόγο συγγραφικό ντεπούτο που διαβάζεται σ’ ένα απόγευμα παρέα με τον καφεδάκο σας σαν τα μελομακαρονα που βρίσκονται δίπλα στην πιατέλα που τα τρως όσο πίνεις τον καφέ και δεν καταλαβαίνεις πότε στο καλό τελείωσαν. Το βιβλίο αυτό το ερωτεύτηκα και το αγόρασα για το εξώφυλλο του για να είμαι πολύ ειλικρινής. Δεν ήταν ακριβώς ότι περίμενα όμως μου κράτησε καλή συντροφιά. Φέτος άλλωστε ήταν αναγνωστικά η χρονιά του διηγήματος στις επιλογές μου και η συγκεκριμένη συλλογή αποτελεί μια αρκετά καλή πρόταση. Μια συλλογή λοιπόν διηγημάτων ανάμεσα στην πραγματικότητα και το παραμύθι, λίγο σουρεαλιστική πότε πότε. Ιστορίες ειλικρινείς που όπως και η ζωή δε σου εγγυώνται το ευτυχισμένος τέλος.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μια ιστορία αυτή θα ήταν « η εργάτρια των δακρύων»
« ώστε έτσι είναι οι άνθρωποι; Κι αυτό που ακουμπούν ο ένας τα χείλη του άλλου; Τι είναι; Και γιατί το κάνουν συνέχεια και τα πρόσωπα τους πως αλλοιώνονται μ’ αυτόν τον παράξενο τρόπο? Γιατί παράγουν αυτούς τους μυστήριους ήχους; Σαν να τους κόβεται η ανάσα; Τι είναι αυτό το ελαφρύ μουγκρητό πόνου, αφού δεν έδειχναν να υποφέρουν, αντίθετα μάλιστα, παρατηρούσες πως έλκονταν σαν μαγνήτες τα σώματα τους».
Μια εργάτρια συνεπής, εργατική που έκανε πάντα το σωστό, που στη ζωή θα ήταν το παράδειγμα αν θέλετε προς μίμηση μπορεί να έχει κερδίσει την εκτίμηση των εργοδοτών της, να τα καταφέρνει καλά όμως ποτέ δεν είχε φίλους, η εργατικότητα της ήταν λόγος ζήλιας και φθόνου από τους υπόλοιπους εργάτες και κανείς δεν την έκανε παρέα. Για όλους τους υπόλοιπους ήταν μονάχα ένας αριθμός ο 12237 ένας αριθμός που ο κάτοχος του δεν είχε γελάσει ποτέ. Αν κάτι χαρακτηρίζει το βίο μου είναι ότι προσπαθούσα πάντα να είμαι σωστή, να πράττω το σωστό, να κάνω αυτό που πρέπει. Έτσι ήμουν και δεν το έκανα για να είμαι αρε��τή. Με αφορμή όμως τούτο εδώ το διήγημα αρχίζω και σκέφτομαι ότι τελικά σε τούτο το σάπιο κόσμο που ζούμε τελικά δεν αρκεί τίποτα για να είσαι αρεστός και ότι ενοχλεί να είσαι σωστός. Δε με σοκάρει ως διαπίστωση αν μπορούσα σήμερα θα ήθελα να κάνω μια αγκαλιά και να σκουπίσω τα δάκρυα όλων αυτών των ανθρώπων που τους απέρριψε το σύστημα επειδή δεν πούλησαν την φιλοδοξία τους και την ανάγκη τους για αριστεία.
Προσωπικό σχόλιο το τελευταίο που ξεφεύγει της κριτικής του βιβλίου. Καλη προσπάθεια πάντως.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μια ιστορία αυτή θα ήταν « η εργάτρια των δακρύων»
« ώστε έτσι είναι οι άνθρωποι; Κι αυτό που ακουμπούν ο ένας τα χείλη του άλλου; Τι είναι; Και γιατί το κάνουν συνέχεια και τα πρόσωπα τους πως αλλοιώνονται μ’ αυτόν τον παράξενο τρόπο? Γιατί παράγουν αυτούς τους μυστήριους ήχους; Σαν να τους κόβεται η ανάσα; Τι είναι αυτό το ελαφρύ μουγκρητό πόνου, αφού δεν έδειχναν να υποφέρουν, αντίθετα μάλιστα, παρατηρούσες πως έλκονταν σαν μαγνήτες τα σώματα τους».
Μια εργάτρια συνεπής, εργατική που έκανε πάντα το σωστό, που στη ζωή θα ήταν το παράδειγμα αν θέλετε προς μίμηση μπορεί να έχει κερδίσει την εκτίμηση των εργοδοτών της, να τα καταφέρνει καλά όμως ποτέ δεν είχε φίλους, η εργατικότητα της ήταν λόγος ζήλιας και φθόνου από τους υπόλοιπους εργάτες και κανείς δεν την έκανε παρέα. Για όλους τους υπόλοιπους ήταν μονάχα ένας αριθμός ο 12237 ένας αριθμός που ο κάτοχος του δεν είχε γελάσει ποτέ. Αν κάτι χαρακτηρίζει το βίο μου είναι ότι προσπαθούσα πάντα να είμαι σωστή, να πράττω το σωστό, να κάνω αυτό που πρέπει. Έτσι ήμουν και δεν το έκανα για να είμαι αρε��τή. Με αφορμή όμως τούτο εδώ το διήγημα αρχίζω και σκέφτομαι ότι τελικά σε τούτο το σάπιο κόσμο που ζούμε τελικά δεν αρκεί τίποτα για να είσαι αρεστός και ότι ενοχλεί να είσαι σωστός. Δε με σοκάρει ως διαπίστωση αν μπορούσα σήμερα θα ήθελα να κάνω μια αγκαλιά και να σκουπίσω τα δάκρυα όλων αυτών των ανθρώπων που τους απέρριψε το σύστημα επειδή δεν πούλησαν την φιλοδοξία τους και την ανάγκη τους για αριστεία.
Προσωπικό σχόλιο το τελευταίο που ξεφεύγει της κριτικής του βιβλίου. Καλη προσπάθεια πάντως.
May 21, 2020
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που μπορείς να διαβάσεις λίγο λίγο, καθώς κάθε διήγημα δεν κρατάει πολύ, όταν θέλεις κάτι διαφορετικό μέσα στη μέρα σου. Ή μπορείς να το διαβάσεις ολόκληρο πολύ πολύ γρήγορα, με μια ανάσα!
Κανένα διήγημα δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο και όλα έχουν κάτι διαφορετικό να σου πουν. Μην περιμένεις να βρεις το κρυμμένο θέμα πίσω από όλα αυτά. Δεν υπάρχει κάτι κοινό, ή τουλάχιστον εγώ δεν το βρήκα, πέρα από τα μηνύματα που θέλει να περάσει η συγγραφέας με το κάθε διήγημα. Θα ταξιδέψεις κάπου ανάμεσα στο ρεαλισμό και την ακραία μυθοπλασία, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτόν τον ορισμό. Σε κάποια θα αναγνωρίσεις το αλληγορικό τους μήνυμα και σε κάποια μπορεί να μην καταφέρεις να το βρεις, όμως αυτό δεν είναι πρόβλημα. Δε θα σε δυσκολέψει να συνεχίσεις την ανάγνωση.
Τα διηγήματα που περιέχονται στη συγκεκριμένη συλλογή είναι τα παρακάτω:
Η Στρουμφίτα
Οι ανέγγιχτες
Ο φαντομάς
Η εργάτρια των δακρύων
Το τζάκι τους
Μια λίμνη χρυσή
Τα παγοπέδιλα
Το ψαροντούφεκο
Η παιδική χαρά
Πουλόβερ μπλε ελεκτρίκ
Σοκολατάκια Τζοκόντα
Κούκλο θα σε κάνω
Το διήγημα που μου άρεσε πιο πολύ ήταν «Η εργάτρια των δακρύων» που έκρυβε κι αυτό ένα συμβολισμό. Ήταν η πιο καλή εργάτρια, η βραβευμένη, αυτή που πάντα ακολουθούσε τους κανόνες στο εργοστάσιο δακρύων, που ποτέ δεν αμφισβητούσε τα αφεντικά της και που έδινε το καλό παράδειγμα. Αυτή που οι υπόλοιπες εργάτριες έπρεπε να έχουν ως πρότυπο, όμως στην πραγματικότητα ζήλευαν και φθονούσαν. Έτσι κι εκείνη, ενώ είχε όλα αυτά τα βραβεία και την εκτίμηση των αφεντικών της, δεν είχε φίλους, αλλά ζούσε μια μοναχική ζωή. Μέχρι που κάποια μέρα αψήφησε τους κανόνες και από τότε δεν την είδε κανείς. Αν σας αρέσουν τα διηγήματα, δώστε του μια ευκαιρία!
Είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που μπορείς να διαβάσεις λίγο λίγο, καθώς κάθε διήγημα δεν κρατάει πολύ, όταν θέλεις κάτι διαφορετικό μέσα στη μέρα σου. Ή μπορείς να το διαβάσεις ολόκληρο πολύ πολύ γρήγορα, με μια ανάσα!
Κανένα διήγημα δεν είναι ίδιο με το προηγούμενο και όλα έχουν κάτι διαφορετικό να σου πουν. Μην περιμένεις να βρεις το κρυμμένο θέμα πίσω από όλα αυτά. Δεν υπάρχει κάτι κοινό, ή τουλάχιστον εγώ δεν το βρήκα, πέρα από τα μηνύματα που θέλει να περάσει η συγγραφέας με το κάθε διήγημα. Θα ταξιδέψεις κάπου ανάμεσα στο ρεαλισμό και την ακραία μυθοπλασία, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτόν τον ορισμό. Σε κάποια θα αναγνωρίσεις το αλληγορικό τους μήνυμα και σε κάποια μπορεί να μην καταφέρεις να το βρεις, όμως αυτό δεν είναι πρόβλημα. Δε θα σε δυσκολέψει να συνεχίσεις την ανάγνωση.
Τα διηγήματα που περιέχονται στη συγκεκριμένη συλλογή είναι τα παρακάτω:
Η Στρουμφίτα
Οι ανέγγιχτες
Ο φαντομάς
Η εργάτρια των δακρύων
Το τζάκι τους
Μια λίμνη χρυσή
Τα παγοπέδιλα
Το ψαροντούφεκο
Η παιδική χαρά
Πουλόβερ μπλε ελεκτρίκ
Σοκολατάκια Τζοκόντα
Κούκλο θα σε κάνω
Το διήγημα που μου άρεσε πιο πολύ ήταν «Η εργάτρια των δακρύων» που έκρυβε κι αυτό ένα συμβολισμό. Ήταν η πιο καλή εργάτρια, η βραβευμένη, αυτή που πάντα ακολουθούσε τους κανόνες στο εργοστάσιο δακρύων, που ποτέ δεν αμφισβητούσε τα αφεντικά της και που έδινε το καλό παράδειγμα. Αυτή που οι υπόλοιπες εργάτριες έπρεπε να έχουν ως πρότυπο, όμως στην πραγματικότητα ζήλευαν και φθονούσαν. Έτσι κι εκείνη, ενώ είχε όλα αυτά τα βραβεία και την εκτίμηση των αφεντικών της, δεν είχε φίλους, αλλά ζούσε μια μοναχική ζωή. Μέχρι που κάποια μέρα αψήφησε τους κανόνες και από τότε δεν την είδε κανείς. Αν σας αρέσουν τα διηγήματα, δώστε του μια ευκαιρία!
July 20, 2020
Τα διηγήματα της συλλογής:
1) Η Στρουμφίτα
2) Οι ανέγγιχτες
3) Ο Φαντομάς
4) Η εργάτρια των δακρύων
5) Το τζάκι τους
6) Μια λίμνη χρυσή
7) Τα παγοπέδιλα
8) Το ψαροντούφεκο
9) Η παιδική χαρά
10) Πουλόβερ μπλε ελεκτρίκ
11) Σοκολατάκια Τζοκόντα
12) Κούκλο θα σε κάνω
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που διαβάζω συνήθως, όμως μου άρεσε πολύ. Αποτελείται από 12 διηγήματα τα οποία είναι γεμάτα με έντονα συναισθήματα, περιγραφές και μηνύματα που η συγγραφέας επιλέγει να περάσει με το δικό της τρόπο. Η κάθε ιστορία είναι διαφορετική αλλά σίγουρα έχει κάτι να προσφέρει. Το βιβλίο είναι μικρό και καλογραμμένο . Διαβάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Η συγγραφέας μέσα από τις ιστορίες της , καταφέρνει να μας ταξιδέψει από τον ρεαλισμό στη φαντασία, πολύ γρήγορα και εύκολα χωρίς όμως να μας μπερδεύει ή να μας κουράζει . Πιστεύω πως κάθε διήγημα είναι ιδιαίτερο και όμορφο. Το διήγημα που εγώ ξεχώρισα, είναι ο "Φαντομάς".
Αν σας αρέσουν τα μικρά διηγήματα ή θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα το συγκεκριμένο είδος μπορείτε να ξεκινήσετε από το συγκεκριμένο βιβλίο!
1) Η Στρουμφίτα
2) Οι ανέγγιχτες
3) Ο Φαντομάς
4) Η εργάτρια των δακρύων
5) Το τζάκι τους
6) Μια λίμνη χρυσή
7) Τα παγοπέδιλα
8) Το ψαροντούφεκο
9) Η παιδική χαρά
10) Πουλόβερ μπλε ελεκτρίκ
11) Σοκολατάκια Τζοκόντα
12) Κούκλο θα σε κάνω
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι κάτι διαφορετικό από αυτά που διαβάζω συνήθως, όμως μου άρεσε πολύ. Αποτελείται από 12 διηγήματα τα οποία είναι γεμάτα με έντονα συναισθήματα, περιγραφές και μηνύματα που η συγγραφέας επιλέγει να περάσει με το δικό της τρόπο. Η κάθε ιστορία είναι διαφορετική αλλά σίγουρα έχει κάτι να προσφέρει. Το βιβλίο είναι μικρό και καλογραμμένο . Διαβάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Η συγγραφέας μέσα από τις ιστορίες της , καταφέρνει να μας ταξιδέψει από τον ρεαλισμό στη φαντασία, πολύ γρήγορα και εύκολα χωρίς όμως να μας μπερδεύει ή να μας κουράζει . Πιστεύω πως κάθε διήγημα είναι ιδιαίτερο και όμορφο. Το διήγημα που εγώ ξεχώρισα, είναι ο "Φαντομάς".
Αν σας αρέσουν τα μικρά διηγήματα ή θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα το συγκεκριμένο είδος μπορείτε να ξεκινήσετε από το συγκεκριμένο βιβλίο!
February 19, 2020
Διηγήματα γεινικότερα δεν διαβάζω γιατί τα θεωρώ μισοτελειωμένες ιστορίες.
Αυτό το μικρό βιβλίο περιλαμβάνει πολλά μικρά, αλλά ολοκληρωμένα διηγήματα σε εξαιρετική γραφή. Συνασθηματικά και τρυφερά κάποια, συναισθηματικ�� και σκληρά κάποια άλλα. Και ενώ ξεκινώντας σκέφτηκα ότι σε 1,5 το πολύ ώρα θα το έχω διαβάσει, αποφάσισα να το μοιράσω σε τρία βράδυα, για να μπορέσω να επεξεργαστώ την ανθρώπινη φύση κάθε προσώπου, που θα μπορούσε να είναι ο κάθε άνθρωπος που γνωρίζουμε.
Αυτό το μικρό βιβλίο περιλαμβάνει πολλά μικρά, αλλά ολοκληρωμένα διηγήματα σε εξαιρετική γραφή. Συνασθηματικά και τρυφερά κάποια, συναισθηματικ�� και σκληρά κάποια άλλα. Και ενώ ξεκινώντας σκέφτηκα ότι σε 1,5 το πολύ ώρα θα το έχω διαβάσει, αποφάσισα να το μοιράσω σε τρία βράδυα, για να μπορέσω να επεξεργαστώ την ανθρώπινη φύση κάθε προσώπου, που θα μπορούσε να είναι ο κάθε άνθρωπος που γνωρίζουμε.
Displaying 1 - 4 of 4 reviews