What do you think?
Rate this book
Дар психотерапии
Прежде всего книга адресована молодым психотерапевтам и студентам факультетов психологии. Для своих молодых коллег Ялом может стать мудрым и доброжелательным старшим наставником и помощником. Никаких догм, никакой напыщенности – простые и ясные советы, которые не только помогут в работе, но и избавят от неуверенности, так свойственной начинающим специалистам. Но и для пациентов (реальных или потенциальных) книга представляет немалый интерес. Процесс терапии представлен в ней простым и прозрачным. Если у вас есть иллюзии по поводу магической природы психологической работы, они развеются. Если у вас есть страхи – они исчезнут. Книга может помочь решиться прибегнуть к психотерапии – или же понять, что во многих ситуациях человек способен справиться сам.
Ирвин Д. Ялом - всемирно известный американский писатель и психотерапевт, почетный профессор психиатрии Стэнфордского университета. Его романы «Мамочка и смысл жизни», «Когда Ницше плакал», «Лжец на кушетке», «Вглядываясь в солнце», «Проблема Спинозы» завоевали сердца миллионов читателей и стали бестселлерами во многих странах. Ирвин Ялом по праву считается первооткрывателем жанра психотерапевтической литературы, объединяющим увлекательные сюжеты с осмыслением главных вопросов в жизни человека и психотерапевтическим эффектом.
Ирвин Д. Ялом - всемирно известный американский писатель и психотерапевт, почетный профессор психиатрии Стэнфордского университета. Его романы «Мамочка и смысл жизни», «Когда Ницше плакал», «Лжец на кушетке», «Вглядываясь в солнце», «Проблема Спинозы» завоевали сердца миллионов читателей и стали бестселлерами во многих странах. Ирвин Ялом по праву считается первооткрывателем жанра психотерапевтической литературы, объединяющим увлекательные сюжеты с осмыслением главных вопросов в жизни человека и психотерапевтическим эффектом.
352 pages, Hardcover
First published December 24, 2001
About the author
Irvin D. Yalom
87 books8,961 followersIrvin David Yalom, M.D., is an author of fiction and nonfiction, Emeritus Professor of Psychiatry at Stanford University, an existentialist, and accomplished psychotherapist.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 1,211 reviews
July 31, 2011
Pushes the boundaries of modern therapy. The man touches his clients! Physically! OMG! Not only that, but he recommends that therapists should allow space between clients to digest and record and not fill every available therapeutic minute chasing another $! How wonderful, that we can still behave like humans in a field where that is what is so often needed. Validation. If therapists can't connect with clients how the hell is therapy supposed to work? Be where the client is. I think that's the main message of the book with, of course, wonderful examples of how he was with his clients. He may not be orthodox by today's standards but his clients went on to lead happier lives. Loved the inclusion of the Harry Stack Sullivan quote describing therapy as "a discussion of two people, one of them more anxious than the other." Note that it is not necessarily the client who is the anxious party!!
September 30, 2014
A fabulous book I would recommend to any aspiring or current therapist. Irvin Yalom writes concise and easy-to-read chapters that span several pertinent psychological topics, such as how to exude empathy and when to self-disclose. He hits on unique subjects like the relationship between sex and therapy, as well as the role of research in a therapeutic setting. His advice to focus on the present and to engage with clients in a way that transcends typical boundaries shows his expertise and insight to the field of therapy, and his use of case studies keeps The Gift of Therapy an inviting and intriguing read.
Once again, recommended to anyone interested in therapy at all. One of those books that excites me for my future career.
Once again, recommended to anyone interested in therapy at all. One of those books that excites me for my future career.
August 16, 2019
My fourth Yalom book, this text was the perfect supplement to my Masters course in Psychology (actually sometimes the uni course felt like a supplement to the book!). In an age of “don’t touch your clients” and “don’t let your clients into your life”, comes such advice as “Let your patients matter to you”, “Be transparent” and “Make home visits”. While I wouldn’t agree with everything in this book, it is nonetheless a much-needed antidote to the rigid and restrictive formal training young therapists today receive. There is so much wisdom in this book, formulated as a very readable guide for the young therapist, with fascinating case examples – the whole package.
August 24, 2017
God, I love this book. It's 3 a.m. and I have 5 patients tomorrow, so I need to sleep instead of write right now. But I really really love this book. So much of it resonates with my beliefs about what therapy should be, which too often is not what we're taught or how many of us behave. In many ways reading it was an experience of validation for the way I work and my complex feelings about all of it. I'm usually a library reader, but I'm glad I bought this one, because I'll be reading it again and again.
May 12, 2016
عالی بود و فوق العاده کاربردی... نه فقط برای بیمار و درمانگر؛ که برای یه خواننده معمولی که میخواد بتونه بهتر خودش رو کاوش کنه، عکس العمل ها رو ببینه و درک کنه و ارتباط بهتری رو بسازه.
کتاب تقریبا تمامِ مباحثی که یه درمانگر احتیاج داره رو داخل خودش جای داده، بعضی مباحث کوتاه و در حد یک صفحه هستن اما با مطرح شدن شون ذهن رو درگیر میکنن و همین میتونه کافی باشه.
طرز بیان این کتاب خیلی ساده س و خواننده حتی اگه درمانگر نباشه به زیبایی میتونه خودش رو مخاطب حرفای نویسنده ببینه و تطبیق بده و از نکات مفید و کاربردی ش استفاده کنه.
پنجره جوهری یک شخصیت سنج موثق است که برای آموزش رهبران گروه و اعضای گروه برای خودفاش سازی و بازخورد به کار می رود.
![]()
مربع ۱ (شناخته شده برای خود و دیگران) خود عمومی است.
مربع ۲ (ناشناخته برای خود و شناخته شده برای دیگران) خود ناپیداست.
مربع ۳ (شناخته شده برای خود و ناشناخته برای دیگران) خود مخفی است.
مربع ۴ (ناشناخته برای خود و دیگران) خود ناخودآگاه است.
مربع ها از لحاظ اندازه در افراد مختلف متفاوت است: در برخی افراد بزرگ تر است و بعضی کوچک تر. در درمان سعی می کنیم اندازه چهار خانه را تغییر دهیم. می کوشیم تا به خانه عمومی بیمار کمک کنیم به بهای اینکه سه خانه دیگر و خودِ مخفی کوچک تر شود، از طریق فرآیند خودفاش سازی وسیع تر گردد.
البته هدف اصلی ما خود ناپیدا است یعنی خانه دوم. یکی از اهداف درمان افزایش آزمون واقعیت و کمک به افراد است برای دیدن خود همانطور که دیگران آن را می بینند. از طریق بازخورد خود ناپیدا کوچک تر می شود.
یه مثال قشنگ از پنهان بودن خود ناپیدا در این کتاب اومده؛
پیرمردی تعریف می کرد با مردی ملاقات کرده که در کلاس پنجم همکلاس بوده اند. این مرد برایش تعریف کرده که پیرمرد در زمان کودکی پسربچه زیبا با موهای سیاه بوده و همیشه لبخند شیطنت آمیزی بر لب داشته است. این پیرمرد همیشه تصور دیگری از خود داشت و فکر میکرد آدمی ناشی و دست و پا چلفتی است. حالا میگفت که اگر کسی، هرکسی، همان موقع در زمان کودکی به او گفته بود که چقدر زیباست، حتما کل زندگی اش تغییر می کرد.
یکی از مباحثی که از خوندنش لذت بردم، همدلی و اهمیت ش بود که توضیحات فوق العاده ای رو شامل میشد. اینکه یه کمک خیلی بزرگ در درک افراد اینه که از پنجره ی اونها به بیرون نگاه کنیم تا بهتر موقعیت‌شون رو بفهمیم و بی هوا اظهار نظر نکنیم و آزارشون ندیم. درواقع همین همدلی مبحثی بود که چندین فصل رو به خودش اختصاص داده بود تا اهمیتش رو به خواننده نشون بده.
آگاهی شما از گذشته بیمار باعث می شود که بهتر بتوانید از پنجره بیمار به بیرون نگاه کنید. اگر، مثلا، بیماران چیزهای زیادی را از دست داده باشند، در این صورت جهان را از دیدگاه بازنده می بینند. آنان نمی گذارند زیاد به آنان نزدیک شوید چون می ترسند باز هم از دست بدهند. به همین دلیل، جستجوی گذشته اهمیت دارد نه به خاطر ساختن زنجیره ای از علت و معلول، بلکه این امکان را ایجاد می کند تا همدلی کنیم.
همه ی صحبت ها و پیشنهادها در این کتاب بدون تحریف احساسات نویسنده(درمانگر) آورده شده؛ مثل زمانی که صادقانه از کمک بیمار به خودش حرف میزنه و نقش مهم بیمار و این شغل رو در بهبود حال خودش پنهان نمیکنه.
بارها شده در ابتدای جلسه ای درمانی از لحاظ روانی احساس ناآرامی کنم و در پایان جلسه به طور چشمگیری احساس بهبودی کنم، بی آنکه درباره وضعیت درونی ام حرفی زده باشم. فکر می کنم به شکل های مختلفی به من کمک می شود. گاهی اوقات این مسئله نتیجه ی صرفا کارایی در کار است. احساس اینکه با استفاده از مهارت و تجربه توانسته ام به دیگری کمک کنم. گاهی اوقات به این دلیل است که از خودم بیرون آمده ام و با دیگری در تماس بوده ام. تبادل نزدیک با دیگری همیشه شفابخش است.
یا یه موضوع دیگه؛ تاحالا براتون اتفاق افتاده، احساس کنید دوست تون غم سنگینی داره، و خیلی اوقات هم باهاتون درد و دل کنه و شما همه ی سعیتون رو بکنید تا بهش آرامش بدید؛ اما بالاخره یه روز دوست تون حقیقتی رو درباره این غم فاش کنه... حقیقتی که با دونستنش احساس کنید تمام این مدت سرکار بودید و در کمک به دوست تون بیراهه رفتید و دلتون بخواد سرش داد بزنید که آخه چرا الان داری اینو میگی؟
این کتاب برای این موقعیت هم شما را مخاطب قرار میده.
بیماران نباید به دلیل خودفاش سازی تنبیه شوند، هرچند که این کار را با تاخیر انجام دهند. هرزمان که احساس کردید که میخواهید چنین چیزی بگویید، «لعنتی این همه وقت برایت صرف کردم چرا قبلا نگفتی؟» در همین زمان باید زبان تان را گاز بگیرید و‌تمرکز را بر این واقعیت بگذارید که بیمار سرانجام اعتماد کرده و این اطلاعات را به شما داده است.
ریزه کاری ها و صحبت های فوق العاده ای در این کتاب اومده که خوندنش رو واقعا لذت بخش میکنه. و از تمامِ این نظریه ها و پیشنهادهای نویسنده که بگذریم، میرسیم به مثال های بی نظیری که بعنوان نمونه آورده. نمونه های زیادی از بیمارهایی که داشته، از گفتگوهای بین شون، راهکار درمان اونها و جواب ها و صحبت های خود درمانگر در مقابل بیماران... که همگی به سادگی درک میشن و هدف نویسنده از آوردن شون رو به خوبی میشه درک کرد.
برخورد با بیمار مستعد خودکشی یا افسرده: « من می فهمم که تو شدیدا مأیوس هستی، و در مواقعی میخواهی به کلی تسلیم شوی و‌حتی ممکن است همین حالا بخواهی دست از زندگی بکشی. ولی با وجود این، اینجا هستی. بخشی از وجودت تو را به مطب من کشانیده است. اکنون میخواهم با آن بخش از تو، همان بخشی که میخواهد زندگی کند، حرف بزنم.»
می بینید چقدر ساده و با انتخاب لغات درست، سعی داره اون بخش کوچیک رو بیدار کنه؟ اونقدر دقیق صحبت میکنه که بی اندازه لذت بردم از خوندن مثال هایی که از صحبت های خودش در جلسات آورده بود. خیلی خوب میدونه که حرف هاش رو باید با چه مسیری به مقصد برسونه و سعی میکنه هیچ اشتباهی در انتخاب لغات و جمله بندی نکنه... و همه ی اینها رو میشه به خوبی در مثال هاش دید. دوست دارم اینطور حرف زدن رو یاد بگیرم... طوری که دیگران کمترین سوء برداشت رو از حرف هام داشته باشند و دقیقا چیزی که هدفم هست رو به زبون بیارم و سوء تفاهمی پیش نیاد.
اروین یالوم با دلسوزی تمام این کتاب رو تقدیم به درمانگران کرده؛ تمام نصیحت هاش رو با صداقت تمام و با کمک از از تجارب خودش نوشته و خواننده این صداقت رو خوب حس میکنه؛ که هدف نویسنده فقط و فقط پرورش ذهن درمانگر و خواننده س تا در ارتباط خودش با محیط اطراف اشتباه نکنه.
«دیو، من درک می کنم که ممکن است دلایل موجهی برای نپرداختن هزینه هایت داشته باشی. می دانم که در جلسات درمان سخت تلاش می کنی و می دانم برای من ارزش قائلی و در ضمن کاری را که باهم انجام مید��یم با ارزش میدانی، درعین حال فکر میکنم 'بخشی از تو' در برابر پرداخت پول به من احساسات شدید دارد و مقاومت می کند. لطفا بیا درباره آن بخش از تو حرف بزنیم.»
کاربرد «بخش» مفهوم مفیدی است برای دست کم گرفتن، انکار و‌مقاومت در بسیاری از مراحل درمان و غالبا راهی مودبانه و آرام برای بررسی عدم تعادل است. علاوه بر این، برای بیمارانی که نمی توانند عدم تعادل را تحمل کنند و می خواهند زندگی را بصورت سفید و سیاه ببینند، راهی موثر برای شناختن مفهوم خاکستری نشان می دهد.
این کتاب راه هایی رو نشون تون میده تا بتونید به درستی در مسیر درمان گام بردارید، و بازم تاکید میکنم برای این درمان لزومی نداره حتما درمانگر باشید. درسته مخاطب ۹۰ درصدِ کتاب جامعه ی درمانگرهاست، اما من خیلی ساده خودم رو جای درمانگر گذاشتم و کتاب ��و بلعیدم و لذت بردم.
فرآیند درمان لزوما بین درمانگر و بیمار اتفاق نمیفته؛ ما هرروز و با هر ارتباط ناخودآگاه بیماریم و یا درمانگر.
آبراهام لینکلن گفته که اگر هشت ساعت برای قطع درخت وقت داشته باشد، چندین ساعت از آن را صرف تیز کردن تبرش می کند. آن چوب بری نباشید که آن قدر عجله دارد که تبرش را تیز نمی کند.
کتاب تقریبا تمامِ مباحثی که یه درمانگر احتیاج داره رو داخل خودش جای داده، بعضی مباحث کوتاه و در حد یک صفحه هستن اما با مطرح شدن شون ذهن رو درگیر میکنن و همین میتونه کافی باشه.
طرز بیان این کتاب خیلی ساده س و خواننده حتی اگه درمانگر نباشه به زیبایی میتونه خودش رو مخاطب حرفای نویسنده ببینه و تطبیق بده و از نکات مفید و کاربردی ش استفاده کنه.
پنجره جوهری یک شخصیت سنج موثق است که برای آموزش رهبران گروه و اعضای گروه برای خودفاش سازی و بازخورد به کار می رود.
مربع ۱ (شناخته شده برای خود و دیگران) خود عمومی است.
مربع ۲ (ناشناخته برای خود و شناخته شده برای دیگران) خود ناپیداست.
مربع ۳ (شناخته شده برای خود و ناشناخته برای دیگران) خود مخفی است.
مربع ۴ (ناشناخته برای خود و دیگران) خود ناخودآگاه است.
مربع ها از لحاظ اندازه در افراد مختلف متفاوت است: در برخی افراد بزرگ تر است و بعضی کوچک تر. در درمان سعی می کنیم اندازه چهار خانه را تغییر دهیم. می کوشیم تا به خانه عمومی بیمار کمک کنیم به بهای اینکه سه خانه دیگر و خودِ مخفی کوچک تر شود، از طریق فرآیند خودفاش سازی وسیع تر گردد.
البته هدف اصلی ما خود ناپیدا است یعنی خانه دوم. یکی از اهداف درمان افزایش آزمون واقعیت و کمک به افراد است برای دیدن خود همانطور که دیگران آن را می بینند. از طریق بازخورد خود ناپیدا کوچک تر می شود.
یه مثال قشنگ از پنهان بودن خود ناپیدا در این کتاب اومده؛
پیرمردی تعریف می کرد با مردی ملاقات کرده که در کلاس پنجم همکلاس بوده اند. این مرد برایش تعریف کرده که پیرمرد در زمان کودکی پسربچه زیبا با موهای سیاه بوده و همیشه لبخند شیطنت آمیزی بر لب داشته است. این پیرمرد همیشه تصور دیگری از خود داشت و فکر میکرد آدمی ناشی و دست و پا چلفتی است. حالا میگفت که اگر کسی، هرکسی، همان موقع در زمان کودکی به او گفته بود که چقدر زیباست، حتما کل زندگی اش تغییر می کرد.
یکی از مباحثی که از خوندنش لذت بردم، همدلی و اهمیت ش بود که توضیحات فوق العاده ای رو شامل میشد. اینکه یه کمک خیلی بزرگ در درک افراد اینه که از پنجره ی اونها به بیرون نگاه کنیم تا بهتر موقعیت‌شون رو بفهمیم و بی هوا اظهار نظر نکنیم و آزارشون ندیم. درواقع همین همدلی مبحثی بود که چندین فصل رو به خودش اختصاص داده بود تا اهمیتش رو به خواننده نشون بده.
آگاهی شما از گذشته بیمار باعث می شود که بهتر بتوانید از پنجره بیمار به بیرون نگاه کنید. اگر، مثلا، بیماران چیزهای زیادی را از دست داده باشند، در این صورت جهان را از دیدگاه بازنده می بینند. آنان نمی گذارند زیاد به آنان نزدیک شوید چون می ترسند باز هم از دست بدهند. به همین دلیل، جستجوی گذشته اهمیت دارد نه به خاطر ساختن زنجیره ای از علت و معلول، بلکه این امکان را ایجاد می کند تا همدلی کنیم.
همه ی صحبت ها و پیشنهادها در این کتاب بدون تحریف احساسات نویسنده(درمانگر) آورده شده؛ مثل زمانی که صادقانه از کمک بیمار به خودش حرف میزنه و نقش مهم بیمار و این شغل رو در بهبود حال خودش پنهان نمیکنه.
بارها شده در ابتدای جلسه ای درمانی از لحاظ روانی احساس ناآرامی کنم و در پایان جلسه به طور چشمگیری احساس بهبودی کنم، بی آنکه درباره وضعیت درونی ام حرفی زده باشم. فکر می کنم به شکل های مختلفی به من کمک می شود. گاهی اوقات این مسئله نتیجه ی صرفا کارایی در کار است. احساس اینکه با استفاده از مهارت و تجربه توانسته ام به دیگری کمک کنم. گاهی اوقات به این دلیل است که از خودم بیرون آمده ام و با دیگری در تماس بوده ام. تبادل نزدیک با دیگری همیشه شفابخش است.
یا یه موضوع دیگه؛ تاحالا براتون اتفاق افتاده، احساس کنید دوست تون غم سنگینی داره، و خیلی اوقات هم باهاتون درد و دل کنه و شما همه ی سعیتون رو بکنید تا بهش آرامش بدید؛ اما بالاخره یه روز دوست تون حقیقتی رو درباره این غم فاش کنه... حقیقتی که با دونستنش احساس کنید تمام این مدت سرکار بودید و در کمک به دوست تون بیراهه رفتید و دلتون بخواد سرش داد بزنید که آخه چرا الان داری اینو میگی؟
این کتاب برای این موقعیت هم شما را مخاطب قرار میده.
بیماران نباید به دلیل خودفاش سازی تنبیه شوند، هرچند که این کار را با تاخیر انجام دهند. هرزمان که احساس کردید که میخواهید چنین چیزی بگویید، «لعنتی این همه وقت برایت صرف کردم چرا قبلا نگفتی؟» در همین زمان باید زبان تان را گاز بگیرید و‌تمرکز را بر این واقعیت بگذارید که بیمار سرانجام اعتماد کرده و این اطلاعات را به شما داده است.
ریزه کاری ها و صحبت های فوق العاده ای در این کتاب اومده که خوندنش رو واقعا لذت بخش میکنه. و از تمامِ این نظریه ها و پیشنهادهای نویسنده که بگذریم، میرسیم به مثال های بی نظیری که بعنوان نمونه آورده. نمونه های زیادی از بیمارهایی که داشته، از گفتگوهای بین شون، راهکار درمان اونها و جواب ها و صحبت های خود درمانگر در مقابل بیماران... که همگی به سادگی درک میشن و هدف نویسنده از آوردن شون رو به خوبی میشه درک کرد.
برخورد با بیمار مستعد خودکشی یا افسرده: « من می فهمم که تو شدیدا مأیوس هستی، و در مواقعی میخواهی به کلی تسلیم شوی و‌حتی ممکن است همین حالا بخواهی دست از زندگی بکشی. ولی با وجود این، اینجا هستی. بخشی از وجودت تو را به مطب من کشانیده است. اکنون میخواهم با آن بخش از تو، همان بخشی که میخواهد زندگی کند، حرف بزنم.»
می بینید چقدر ساده و با انتخاب لغات درست، سعی داره اون بخش کوچیک رو بیدار کنه؟ اونقدر دقیق صحبت میکنه که بی اندازه لذت بردم از خوندن مثال هایی که از صحبت های خودش در جلسات آورده بود. خیلی خوب میدونه که حرف هاش رو باید با چه مسیری به مقصد برسونه و سعی میکنه هیچ اشتباهی در انتخاب لغات و جمله بندی نکنه... و همه ی اینها رو میشه به خوبی در مثال هاش دید. دوست دارم اینطور حرف زدن رو یاد بگیرم... طوری که دیگران کمترین سوء برداشت رو از حرف هام داشته باشند و دقیقا چیزی که هدفم هست رو به زبون بیارم و سوء تفاهمی پیش نیاد.
اروین یالوم با دلسوزی تمام این کتاب رو تقدیم به درمانگران کرده؛ تمام نصیحت هاش رو با صداقت تمام و با کمک از از تجارب خودش نوشته و خواننده این صداقت رو خوب حس میکنه؛ که هدف نویسنده فقط و فقط پرورش ذهن درمانگر و خواننده س تا در ارتباط خودش با محیط اطراف اشتباه نکنه.
«دیو، من درک می کنم که ممکن است دلایل موجهی برای نپرداختن هزینه هایت داشته باشی. می دانم که در جلسات درمان سخت تلاش می کنی و می دانم برای من ارزش قائلی و در ضمن کاری را که باهم انجام مید��یم با ارزش میدانی، درعین حال فکر میکنم 'بخشی از تو' در برابر پرداخت پول به من احساسات شدید دارد و مقاومت می کند. لطفا بیا درباره آن بخش از تو حرف بزنیم.»
کاربرد «بخش» مفهوم مفیدی است برای دست کم گرفتن، انکار و‌مقاومت در بسیاری از مراحل درمان و غالبا راهی مودبانه و آرام برای بررسی عدم تعادل است. علاوه بر این، برای بیمارانی که نمی توانند عدم تعادل را تحمل کنند و می خواهند زندگی را بصورت سفید و سیاه ببینند، راهی موثر برای شناختن مفهوم خاکستری نشان می دهد.
این کتاب راه هایی رو نشون تون میده تا بتونید به درستی در مسیر درمان گام بردارید، و بازم تاکید میکنم برای این درمان لزومی نداره حتما درمانگر باشید. درسته مخاطب ۹۰ درصدِ کتاب جامعه ی درمانگرهاست، اما من خیلی ساده خودم رو جای درمانگر گذاشتم و کتاب ��و بلعیدم و لذت بردم.
فرآیند درمان لزوما بین درمانگر و بیمار اتفاق نمیفته؛ ما هرروز و با هر ارتباط ناخودآگاه بیماریم و یا درمانگر.
آبراهام لینکلن گفته که اگر هشت ساعت برای قطع درخت وقت داشته باشد، چندین ساعت از آن را صرف تیز کردن تبرش می کند. آن چوب بری نباشید که آن قدر عجله دارد که تبرش را تیز نمی کند.
December 5, 2008
I have the impression that many books on therapy in the self-help section are full of watered-down insight and oft-repeated platitudes,like clever pats on the back repackaged a thousand times before---but this book is nothing like that. Yalom is widely considered a contemporary genius in the field when it comes to group therapy (which he is often credited with formulating for contemporary contexts), and this book, despite his occasional self-indulgences, is a testament to his brilliant self-effacing handle on the power of informed-compassion and the human capacity to attend to difficulties in the here-and-now. If you think you may want to be trained as a therapist or counselor, this book may provide excellent insight into how an expert counselor thinks and behaves, and it is full of wry and honest anecdotes about clients he has worked with, and all of their peculiarities. On that note, his clients are characters but they are also normal enough to normalize what receiving therapy may be like---so if you are considering it for yourself this is a good way to test the waters of your pre-contemplation. This book reflects experiential depth and without being painfully, theoretically explicit, is an exploration of what healing means to both those who heal and those who are healed. This will be a classic if it isn't already.
November 28, 2016
When I started this book I was working on my master's and absolute loved the book and all the helpful advice that is given by Yalom. It took me a while to finish it and now I'm working in the field and I'm a little more cynical of the book. While I definitely think there are some universal lessons that apply to all counselors no matter where you're working there were a lot that I don't think apply to a beginning counselor. Most beginner counselors are not working in a private practice and their clients are facing real problems like where to get their next meal or how not to lose their children. Some of the examples in the book were almost laugable. For example, one client is stressed about which woman to take on his Aruba vacation. That's hard for me to relate to when my clients are scared they'll never see their parents again.
Overall I do think it was a worthwhlie read, but more so from an academic, theoretical, feel good approach.
Overall I do think it was a worthwhlie read, but more so from an academic, theoretical, feel good approach.
July 29, 2012
I started this book in an independent study in the last semester of a my MSSW. This was an exciting and wholly overwhelming time as season of school was ending and the season of getting a job and actually "doing the damn thing" was starting. I felt like I had a precious handful things I that I knew and a bathtub full of knowing of what I don't know. I had (and still sort of have) an urgency to get more, know more and "cram" in anything to quiet the panic of "doing the damn thing" with so much left that I didn't know. This book was a good read during that time. It reads quickly because of the very short chapters and conversational writing style. I particularly appreciated the last two chapters which discuss the occupation hazards and occupational privileges of clinical work. Yalom says that therapists are often either devalued/irrationally feared by clients or overvalued/viewed as more powerful than they actually are. This can be internalized into a tendency for a therapist to critique her own work with either "ripples self-doubt or grandiosity". I was thankful to read this and could relate to the inner critic on these extremes. He had other chapters called "Let the Patient Matter To You", "The Therapist has Many Patients; The Patient, One Therapist", "Acknowledge Your Errors" "Teach Empathy", etc. And in a discussion of therapist going to their own therapy, Yalom admits to several stints in therapy of his own, including a "nude marathon encounter group" in the sixties. So there's that. While this book was good and worthwhile, I think I'm coming to accept that most of that bathtub of "not knowing" won't be drained by books and probably won't ever be drained at all (very unfortunately). With some time removed from the pre-graduation panic, I think my urgency to KNOW A WHOLE BUNCH MORE RIGHT NOW has shifted to more of an awareness that I need to keep building knowledge, which will happen slowly, through the experience of practice, learning from mistakes. Sort of like a bathtub, draining slowly, slowly, slowly.
January 3, 2016
I didn't understand that asking patients to be your therapist, analyzing their dreams, trying to be their friend, insisting that the patient-therapist relationship resembles all the rest of the patient's relationships, insisting that there's always an interpersonal conflict with a subconscious nature that is at the roots of one's emotional disturbance, using your own feelings about the client as a compass, etc. could serve a therapeutic purpose.
DING! It doesn't.
Spare yourself a few bucks by not buying this book filled with vignettes that demonstrate what is therapeutically baneful, groundless normative musings and unnecessary quotes from different books, plays, etc. every other page.
Lastly, Irvin is obviously a man who cannot take good care of himself and is unable to detach his ego from the therapeutic process, rationalizing this as being true to himself and genuine and so forth. This leads to patients becoming dependent on him and his acceptance and approval of them, in particular. As A. Ellis has pointed out - you just replace the irrational belief "Nobody cares about me, therefore I'm a worthless human being" with the equally irrational belief "My therapist, whom I deeply admire, cares about me, therefore I'm a worthy human being".
DING! It doesn't.
Spare yourself a few bucks by not buying this book filled with vignettes that demonstrate what is therapeutically baneful, groundless normative musings and unnecessary quotes from different books, plays, etc. every other page.
Lastly, Irvin is obviously a man who cannot take good care of himself and is unable to detach his ego from the therapeutic process, rationalizing this as being true to himself and genuine and so forth. This leads to patients becoming dependent on him and his acceptance and approval of them, in particular. As A. Ellis has pointed out - you just replace the irrational belief "Nobody cares about me, therefore I'm a worthless human being" with the equally irrational belief "My therapist, whom I deeply admire, cares about me, therefore I'm a worthy human being".
June 20, 2021
It was quite a journey! I savoured every word Irv wrote and what he wrote is so touching that one can hardly explain the feelings he elicits in oneself, especially in the young generations of Psychology field.
I love to read from experienced and elderly people. There's a different kind of weight regarding what they write; their writing speaks of experiences, their mistakes, their new discoveries and inspirations.
Reading what Dr. Yalom wrote was like listening from a grandfather sitting at his feet. This is his first book I'm reading and I'm sure this won't be the last. The emotions that raced in me as I read his open letters were diverse but a few among them were nurtured, healed and understood. I guess he not only has a way of healing people with his talks but also does quite a job in healing through writing.
The two days I read this book turned out to be the calmest time I've had in my life.
I'm glad I read this book. It was helpful in all aspects to me. I'd come back to this book quite a few times and swim through the chapters because Irvin Yalom is someone I could follow from now.
I love to read from experienced and elderly people. There's a different kind of weight regarding what they write; their writing speaks of experiences, their mistakes, their new discoveries and inspirations.
Reading what Dr. Yalom wrote was like listening from a grandfather sitting at his feet. This is his first book I'm reading and I'm sure this won't be the last. The emotions that raced in me as I read his open letters were diverse but a few among them were nurtured, healed and understood. I guess he not only has a way of healing people with his talks but also does quite a job in healing through writing.
The two days I read this book turned out to be the calmest time I've had in my life.
I'm glad I read this book. It was helpful in all aspects to me. I'd come back to this book quite a few times and swim through the chapters because Irvin Yalom is someone I could follow from now.
February 10, 2017
یالوم نکاتی ریز از درمانگری را در این کتاب با روانشناسات در میان می‌گذارد که قابل توجه‌اند، با این حال نحوه ارائه این اصول و نوع چارچوب‌بندی‌اش گاه پراکنده به نظر می‌رسید و گاه تیتروار رها میشد.
-------------------
بخش‌های ماندگار کتاب:
غم‌انگیز است که مدتی طولانی با دیگران باشی و با این حال، اجازه ندهی آنها آن‌قدر برایت اهمیت پیدا کنند که بر تو تاثیر بگذارند و تغییرت دهند.
...
گرچه مادیت مرگ، نابودمان می‌سازد، اندیشه‌ی مرگ، نجاتمان می‌دهد.
-------------------
بخش‌های ماندگار کتاب:
غم‌انگیز است که مدتی طولانی با دیگران باشی و با این حال، اجازه ندهی آنها آن‌قدر برایت اهمیت پیدا کنند که بر تو تاثیر بگذارند و تغییرت دهند.
...
گرچه مادیت مرگ، نابودمان می‌سازد، اندیشه‌ی مرگ، نجاتمان می‌دهد.
July 23, 2019
به نظرم برای پایان یالوم خوانی، گزینه ی خوبی بود. انگار یک جمع بندی کامل از هر آنچه در داستان ها و کتاب هاش گفته بود رو به صورت خلاصه، صریح و کاملا روشن بیان کرده بود. به نظرم برای روان درمان گران هم گزینه ی خیلی جذابی باشه
November 4, 2020
همانند بقیه های کتاب های یالوم عزیز نثر شیوا و روانی داشت و خواننده را درگیر خودش می کرد. فهمیدم از کتاب هایی که از فصل های کوچکی تشکیل شده بسیار لذت می برم.
Read
November 15, 2019کویچیکتر از اونی هستم که به کتابی که حاصل یک عمر کار درمانی و پژوهش و واکاوی های یک روان درمانگر بزرگ هست، امتیاز بدهم.
این کتاب رو دوست وبلاگی نادیده اما مهربانم سال گذشته برای تولدم هدیه فرستاد. همون پارسال خواستم بخونمش اما انگار که زود بود برام، هنوز دردهای عمیق تری رو لازم بود بچشم برای تشنه تر شدن و خوندن و فهمیدن این کتاب.
بعد از یه سری دردها و جنگهای درونی به این نتیجه رسیده ام که روان درمانی لازمه ی همه اس، برای خودشناسی... حالا که علاقه مند تر شده ام و سعی کرده ام وارد روان درمانی بشم، این کتاب رو بهتر درک میکنم...
اما به جرئت میتونم بگم که فقط نیمه نوری از حرفای این کتاب رو فهمیده ام و بعدا، باید بخونمش باز و مطمئنم با هر بار دوباره خوندنش چیزهای جدیدتری رو برام روشن میکنه.
این کتاب رو دوست وبلاگی نادیده اما مهربانم سال گذشته برای تولدم هدیه فرستاد. همون پارسال خواستم بخونمش اما انگار که زود بود برام، هنوز دردهای عمیق تری رو لازم بود بچشم برای تشنه تر شدن و خوندن و فهمیدن این کتاب.
بعد از یه سری دردها و جنگهای درونی به این نتیجه رسیده ام که روان درمانی لازمه ی همه اس، برای خودشناسی... حالا که علاقه مند تر شده ام و سعی کرده ام وارد روان درمانی بشم، این کتاب رو بهتر درک میکنم...
اما به جرئت میتونم بگم که فقط نیمه نوری از حرفای این کتاب رو فهمیده ام و بعدا، باید بخونمش باز و مطمئنم با هر بار دوباره خوندنش چیزهای جدیدتری رو برام روشن میکنه.
August 8, 2023
Meraviglioso e consigliatissimo. Yalom è una garanzia!
Rilettura 2023: confermo quanto detto su Yalom. I suoi testi sono davvero illuminanti.
Rilettura 2023: confermo quanto detto su Yalom. I suoi testi sono davvero illuminanti.
Read
February 10, 2023کتاب برای روان‌درمانگرهاست و خوندنش برای من این بدی رو داشت که خیلی راحت(تر از قبل) میتونم دست درمانگر رو بخونم و طبیعتا هم من و هم درمانگر در روند درمان دچار چالش و سختی بیشتری خواهیم شد.
January 25, 2020
I'd like Irv Yalom as my therapist.
In Gift of Therapy – and all of his books – Yalom is compassionate, wise, and literate. He is an emotional risk-taker, ethical, thoughtful, honest, and sometimes even funny. He is well-read and, even in the very short chapters that characterize this book (often two pages or less), Yalom may refer to Schopenhauer, Hesse, and Rilke, the way that I refer to my best friends and my children.
Yalom is very human with his clients, even in the places where many of us would pretend to greater perfection than we could ever have. He is generally described as an existential psychotherapist and asks his clients to create real relationships with him and others, face the finiteness of life, and accept responsibility for how they are living – “Even if ninety-nine percent of the bad things that happen to you is someone else’s fault, I want to look at the other one percent—the part that is your responsibility. We have to look at your role, even if it’s very limited, because that’s where I can be of most help” (pp. 139-140).
For Yalom, the therapeutic relationship is everything and technique is merely the conduit to building that relationship. He is a writer and philosopher, not a researcher, but would agree with Wampold and Imel (2015), for example, who observe that there is much more evidence supporting the efficacy of the therapeutic relationship than the therapeutic tasks alone.
Yalom confesses to things that many of us do – or would want to do – but believe are verboten. He would argue that rigidly avoiding crossing boundaries isn't ethical, but inhumane. He says therapists are told: Avoid informality...; avoid first names, do not offer coffee or tea, do not run over the fifty-minute hour, and do not see a member of the opposite sex for the last hour of the day (all offenses to which I plead guilty) (p. 192). Obviously, Yalom wouldn't recommend violating boundaries (e.g., sex with clients), but he is able to see the difference between those interactions that foster relationships and those that undermine people.
When therapists recommend books to each other for inspiration, this is always on the short list. Mentioning Gift of Therapy reminds most of us who we want to be in and out of the therapy room.
A brief segment of Yalom working with a client.
In Gift of Therapy – and all of his books – Yalom is compassionate, wise, and literate. He is an emotional risk-taker, ethical, thoughtful, honest, and sometimes even funny. He is well-read and, even in the very short chapters that characterize this book (often two pages or less), Yalom may refer to Schopenhauer, Hesse, and Rilke, the way that I refer to my best friends and my children.
Yalom is very human with his clients, even in the places where many of us would pretend to greater perfection than we could ever have. He is generally described as an existential psychotherapist and asks his clients to create real relationships with him and others, face the finiteness of life, and accept responsibility for how they are living – “Even if ninety-nine percent of the bad things that happen to you is someone else’s fault, I want to look at the other one percent—the part that is your responsibility. We have to look at your role, even if it’s very limited, because that’s where I can be of most help” (pp. 139-140).
For Yalom, the therapeutic relationship is everything and technique is merely the conduit to building that relationship. He is a writer and philosopher, not a researcher, but would agree with Wampold and Imel (2015), for example, who observe that there is much more evidence supporting the efficacy of the therapeutic relationship than the therapeutic tasks alone.
Yalom confesses to things that many of us do – or would want to do – but believe are verboten. He would argue that rigidly avoiding crossing boundaries isn't ethical, but inhumane. He says therapists are told: Avoid informality...; avoid first names, do not offer coffee or tea, do not run over the fifty-minute hour, and do not see a member of the opposite sex for the last hour of the day (all offenses to which I plead guilty) (p. 192). Obviously, Yalom wouldn't recommend violating boundaries (e.g., sex with clients), but he is able to see the difference between those interactions that foster relationships and those that undermine people.
When therapists recommend books to each other for inspiration, this is always on the short list. Mentioning Gift of Therapy reminds most of us who we want to be in and out of the therapy room.
A brief segment of Yalom working with a client.
August 24, 2018
کتاب گروه کتابخوانیمون "کتابخوار"ه
---
این کتاب رو فراتر از علاقه ی خودم به روانشناسی و حتی درمانگر شدن دوست داشتم.پر بود از اگاهی و این اگاهی برای من خیلی با ارزش بود
ازش دیتاهای زیادی در زمینه های مختلف گرفتم
مثلا یکی از چیزهایی که به طور ضمنی میشد فرا گرفت از کتاب مهارت های ارتباطی بود.بالاخره یالوم سعی میکرد با مراجعینش دوستی کنه و توی این رابطه گاهی لازم بود که انتقاد کنه یا تعریف کنه یا تحلیل کنه
خیلی خوب میشد فراگرفت که راه های درست این کارها چیه
بخش دیگه این بود که میتونستی ببینی یه درمانگر به مراجعش چطور نگاه میکنه و اینکه چطور باید نگاه کنه
میتونستی خودت رو اونور میز مجسم کنی.میتونستی ببینی دغدغه هایی که برای درمان داری چیزهاییه که خیلیا دغدغه ش رو دارن و خیلی وقتا طبیعیه.میتونستی ببینی این روند از دید درمانگر چطور پیش میره
علاوه بر اون کتاب میتونه دید مراجع رو به درمانگر صحیح تر بکنه.درک جایگاه درمانگر و کشف محدودیت ها و توانایی هاش رو تسهیل میکنه
تمام کتاب سرشار از نکات انسانیه.حتی لازم نیست خیلی علاقه مند به روانشناسی باشید تا ازش لذت ببرید.جسته گریخته از مبانی فکری اگزیستلنسیالیسم هم حرف زده در کتاب.مثلا وقتی به مرگ یا ازادی میپردازه،شرح میده که شکل مواجهه انسان با مرگ یا ازادی از نگاه اگزیستانسیالیسم چیه و چرا اینجوریه
ضمنا این کتاب یک کتاب تخصصی روانشناسی نیست.یک کتاب تخصصی در زمینه ارتباط درمانگر و مراجع هست.پس میتونه برای همه مفید باشه
ترجمه ی خانم سپیده حبیب هم که همیشه عالیه و این کتاب هم خیلی عالی بود.
یاد نشر کاروان هم بخیر! و امیدوارم ارش حجازی سلامت و موفق باشه
---
این کتاب رو فراتر از علاقه ی خودم به روانشناسی و حتی درمانگر شدن دوست داشتم.پر بود از اگاهی و این اگاهی برای من خیلی با ارزش بود
ازش دیتاهای زیادی در زمینه های مختلف گرفتم
مثلا یکی از چیزهایی که به طور ضمنی میشد فرا گرفت از کتاب مهارت های ارتباطی بود.بالاخره یالوم سعی میکرد با مراجعینش دوستی کنه و توی این رابطه گاهی لازم بود که انتقاد کنه یا تعریف کنه یا تحلیل کنه
خیلی خوب میشد فراگرفت که راه های درست این کارها چیه
بخش دیگه این بود که میتونستی ببینی یه درمانگر به مراجعش چطور نگاه میکنه و اینکه چطور باید نگاه کنه
میتونستی خودت رو اونور میز مجسم کنی.میتونستی ببینی دغدغه هایی که برای درمان داری چیزهاییه که خیلیا دغدغه ش رو دارن و خیلی وقتا طبیعیه.میتونستی ببینی این روند از دید درمانگر چطور پیش میره
علاوه بر اون کتاب میتونه دید مراجع رو به درمانگر صحیح تر بکنه.درک جایگاه درمانگر و کشف محدودیت ها و توانایی هاش رو تسهیل میکنه
تمام کتاب سرشار از نکات انسانیه.حتی لازم نیست خیلی علاقه مند به روانشناسی باشید تا ازش لذت ببرید.جسته گریخته از مبانی فکری اگزیستلنسیالیسم هم حرف زده در کتاب.مثلا وقتی به مرگ یا ازادی میپردازه،شرح میده که شکل مواجهه انسان با مرگ یا ازادی از نگاه اگزیستانسیالیسم چیه و چرا اینجوریه
ضمنا این کتاب یک کتاب تخصصی روانشناسی نیست.یک کتاب تخصصی در زمینه ارتباط درمانگر و مراجع هست.پس میتونه برای همه مفید باشه
ترجمه ی خانم سپیده حبیب هم که همیشه عالیه و این کتاب هم خیلی عالی بود.
یاد نشر کاروان هم بخیر! و امیدوارم ارش حجازی سلامت و موفق باشه
February 26, 2017
I'm not a therapist but this book was full of so much wisdom about communicating with others that a lot the material is applicable to both my personal life and in my work as a teacher. There are so many useful tips here, and so this book merits rereads—and I will make sure to dip back in to fish out some morsel of wisdom from time to time.
February 2, 2016
If Yalom's goal here was to make new therapists feel better about not being perfect, I think he more or less got it. I took away a star because he has a thing for dream interpretation and because there were a few chapters I didn't connect to. Otherwise, really helpful!
February 26, 2019
Skaičiau studijų metais kaip būsimoji terapeutė, o dabar perskaičiau kaip pacientė.
Pamenu, tuomkart paliko didelį įspūdį kaip sklandus praktiškų patarimų ir įžvalgų rinkinys, bet įtariu, kad šįkart iš knygos pasiėmiau gerokai daugiau.
Labai naudinga skaityti ją terapijos metu, tarp konsultacijų -- padeda kitu kampu žvilgtelėti į vykstančius procesus, geriau suprasti terapeuto rolę, motyvuoja nerti truputį giliau.
Būsimiesiems terapeutams -- must read. Labai gera skaityti į tokį ilgametės patirties koncentratą. Įkvepia drąsos ir pasididžiavimo savo profesija.
Parašyta gyvai, paprastai, bet vaizdingai. Daug pavyzdžių iš praktikos.
Pamenu, tuomkart paliko didelį įspūdį kaip sklandus praktiškų patarimų ir įžvalgų rinkinys, bet įtariu, kad šįkart iš knygos pasiėmiau gerokai daugiau.
Labai naudinga skaityti ją terapijos metu, tarp konsultacijų -- padeda kitu kampu žvilgtelėti į vykstančius procesus, geriau suprasti terapeuto rolę, motyvuoja nerti truputį giliau.
Būsimiesiems terapeutams -- must read. Labai gera skaityti į tokį ilgametės patirties koncentratą. Įkvepia drąsos ir pasididžiavimo savo profesija.
Parašyta gyvai, paprastai, bet vaizdingai. Daug pavyzdžių iš praktikos.
October 26, 2007
A professor recommended How Can I Help? to budding social workers, and I'm recommending The Gift of Therapy. It's quite possible that no one in the world can really understand why we do what we do except for others in the profession, and this "open letter" is an excellent resource to remind us to keep on keeping on with a sense of humor and open hearts and minds.
I give it two very solid thumbs up.
I give it two very solid thumbs up.
March 31, 2024
Yalom is of course a respected psychotherapist with many, many years of experience in the field compared me, which is perhaps why this work is rather dated at this point. I appreciated helpful reminders, pieces of advice and examples throughout, though there were times I found myself disagreeing and even cringing at his choices. It just goes to show, there is no correct way to do therapy!
January 10, 2022
<>. ▪️Mi primera lectura del año y regalo de reyes ha sido "El don de la terapia" de Irvin D.Yalom. Un recopilatorio de capítulos cortitos dedicados tanto a los futuros terapeutas como a los pacientes, que trata diferentes campos de la psicología abordándolos a través de ejemplos y de la experiencia personal del autor como profesional. Varios conceptos mencionados me parecen de suma importancia para el desarrollo de la profesión: la empatía, la apertura del propio psicólogo, el "aquí y ahora" en el momento de entrevista personal y análisis, la necesidad de una comunicación y terapia continua que no debe ser substituida únicamente por fármacos, la flexibilidad y el equilibrio en la sesiones con el fin de la curación y/o la adaptación de las necesidades del paciente a las sesiones y a la comunicación conforme vayan surgiendo problemas. El autor mantiene una perspectiva "psicológica-existencialista" que busca abordar los problemas de aquellos que acuden a consulta a través del análisis de los aspectos humanos más vitales como son la muerte o la pérdida. Pero además, si algo me ha gustado, es que pone siempre por delante la necesidad de curación y para ello se muestra adaptable y comunicativo en lugar de dedicarse a establecer sus reglas. El que manda, digámoslo así, es el paciente y su sufrimiento. Es un libro muy inspirador que muestra los gajes del oficio de una forma directa y que trata de aconsejar de manera útil. Sin duda, creo que es un manual más práctico que teórico que me ha hecho ordenar y apuntar muchas notas a tener en cuenta en un futuro. Pienso que cuando uno tiene la suerte de dedicarse a lo que le gusta debe tratar de hacerlo lo mejor posible y con la mayor responsabilidad. Irvin D. Yalom alienta a todas las nuevas generaciones profesionales de que así sea y les recuerda la expresión latina: "Homo sum, humani nihil a me alienum puto". (Soy un hombre, nada humano me es ajeno).🌹
September 4, 2015
There are a lot of points in this book that really resonate with what I have felt has helped me as a patient to have a great experience in therapy. It is well written, with fantastically succinct chapters that are grouped by themes and treatment times.
That being said, I don't think I would have finished this book if not for it having been assigned to me for schoolwork. Yalom's examples are reminiscent of those you would find in a self-help workbook, and his desire to guide therapists with an oddly end-all and preachy tone irks me.
Good book, perhaps better for someone who is much more interested in the traditional model of psychotherapy.
That being said, I don't think I would have finished this book if not for it having been assigned to me for schoolwork. Yalom's examples are reminiscent of those you would find in a self-help workbook, and his desire to guide therapists with an oddly end-all and preachy tone irks me.
Good book, perhaps better for someone who is much more interested in the traditional model of psychotherapy.
Read
May 27, 2019اين اثر در واقع نامه ي سرگشاده اروين يالوم به روان درمانگران و بيمارانشان مي باشد كه شامل بيش از هشتاد نكته ي جالب توجه و مهم در ارتباط با روان درماني مي باشد.
خواندن اين اثر نه تنها براي روان درمان گر ها بلكه براي خواننده عادي نيز خالي از لطف نيست.
.
.
قسمتي از كتاب:
همه ي ما انسان ها بار اسرار رنج آوري را بر دوش مي كشيم، احساس گناه از كارهايي كه كرده ايم، شرم از كارهايي كه نكرده ايم، اشتياق به دوست داشته شدن و تسلي داده شدن، آسيب پذيري هاي ژرف، ناامني ها و ترس ها، با گذشت سالها ملايم تر و پذيرنده تر مي شويم، رنج ناشي از اسرار نهاني انسانها را درك مي كنيم و به جاي داوري با آنها احساس همدلي و پيوستگي مي كنيم.
خواندن اين اثر نه تنها براي روان درمان گر ها بلكه براي خواننده عادي نيز خالي از لطف نيست.
.
.
قسمتي از كتاب:
همه ي ما انسان ها بار اسرار رنج آوري را بر دوش مي كشيم، احساس گناه از كارهايي كه كرده ايم، شرم از كارهايي كه نكرده ايم، اشتياق به دوست داشته شدن و تسلي داده شدن، آسيب پذيري هاي ژرف، ناامني ها و ترس ها، با گذشت سالها ملايم تر و پذيرنده تر مي شويم، رنج ناشي از اسرار نهاني انسانها را درك مي كنيم و به جاي داوري با آنها احساس همدلي و پيوستگي مي كنيم.
March 25, 2018
از بین آثار یالوم که تا کنون خوانده ام (و نیچه گریست، مامان و معنای زندگی و کتاب اخیر؛ موهبت رواندرمانگری) این کتاب تخصصی تر و خطاب به رواندرمانگران با تجاربی بوده اما همچنان برای خواننده ی عمومی چون من گیرا بود. گیرایی آثار یالوم، علاوه بر هنر ساده نوشتن موضوعات تخصصی، بر درگیر کردن ذهن خواننده اثر می گذارد و دریچه هایی نو در ذهن می گشاید و من این را غنیمت می شمارم.
July 28, 2023
عالی! خوانش این کتاب رو به همه درمانگرها و دانشجوهای مشاوره و روانشناسی پیشنهاد میکنم.
از غنی‌ترین کتاب‌هایی بود که در این حوزه مطالعه کرده‌م؛ همانطور که از اسم کتاب پیداست نه تکنیک بلکه به نوعی فوت کوزه‌گری رو در درمان تشریح کرده.
از غنی‌ترین کتاب‌هایی بود که در این حوزه مطالعه کرده‌م؛ همانطور که از اسم کتاب پیداست نه تکنیک بلکه به نوعی فوت کوزه‌گری رو در درمان تشریح کرده.
November 24, 2020
One of the best “Start Here” resources for new therapists. In preparation for seeing my first clients, I revisited this classic. Previously, I was unaware of the deeper nuances behind each pithy chapter header - obviously, I thought, being supportive and engaging the patient are key to therapy… what else can I do? Sit there in silence for 50 minutes? Now, with a fresh pair of eyes and a bit more experience in the realm of theory, I get it a tiny bit more. I look forward to reading this book again in a few years.
March 6, 2016
So many relevant insights! Yalom's words about the therapeutic process perfectly describes my sentiment about the privilege of walking with clients in their journey of change. "Sometimes I feel like a guide escorting patients through the rooms of their own house. What a treat it is to watch them open doors to rooms never before entered, discover new wings of their house containing parts in exile- wise, beautiful, and creative pieces of identity."
Displaying 1 - 30 of 1,211 reviews