What do you think?
Rate this book
319 pages, Paperback
First published January 1, 1934
Κάθομαι και ρεμβάζω. Επιθυμίες κ’ αισθήσεις
εκόμισα εις την Τέχνην— κάτι μισοειδωμένα,
πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών
κάτι αβέβαιες μνήμες. Aς αφεθώ σ’ αυτήν.
Ξέρει να σχηματίσει Μορφήν της Καλλονής·
σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα,
συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.
-Κ. Π. Καβάφης, Εκόμισα εις την Τέχνη
Εξευτελίσθη πλήρως. Μια ερωτική ροπή του
λίαν απαγορευμένη και περιφρονημένη
(έμφυτη μολοντούτο) υπήρξεν η αιτία:
ήταν η κοινωνία σεμνότυφη πολύ.
-Κ. Π. Καβάφης, Μέρες του 1896
Aπ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα
να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν.
Εμπόδιο στέκονταν και μεταμόρφωνε
τες πράξεις και τον τρόπο της ζωής μου.
Εμπόδιο στέκονταν και σταματούσε με
πολλές φορές που πήγαινα να πω.
Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις
και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα —
από εκεί μονάχα θα με νιώσουν.
Aλλά ίσως δεν αξίζει να καταβληθεί
τόση φροντίς και τόσος κόπος να με μάθουν.
Κατόπι — στην τελειοτέρα κοινωνία —
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ’ ελεύθερα θα κάμει.
-Κ. Π. Καβάφης, Κρυμμένα
"And when, with good luck, they finish their work,Barnstone says of this:
having ordered and pared everything down to the last detail,
they leave, taking away their rightful wages, as well.
We'll see what remains, after
so much expert surgery.
Perhaps the time had not yet come.
Let's not rush; haste is a dangerous thing.
Premature measures bring regret.
Certainly and unfortunately, there is much disorder in the Colony
But is there anything human without imperfection?
And anyway, look, we're moving ahead."
"The last two stanzas [of this poem] are delicious and the penultimate line is the signature supreme...It may be his homosexuality--the fact that it was such an omnipresent subject for him--placed him inevitably on the radical edge and even created in him a huge tolerance, and understanding of loneliness, isolation, and suffering, a pity for the despised, for the outcast, and a sympathy for the outsider, Jew, Pagan, Christian, which made it impossible for him to demonize the other, what the politically stupid, thoughtless, or narrow of our time required...Also he was manifestly good, and sane and whole, and most of all, kind."Read the whole poem. It tells us something.
"Like beautiful bodies of the dead that haven't aged
and were locked in a mausoleum with tears,
with roses at their heads and jasmine at their feet,
that is what desires look like when they pass
without having fulfilled, without even
a single night of passion, or a shining morning." (1904)